Kajetan Adam Miączyński

generał-lejtnant armii Imperium Rosyjskiego
(Przekierowano z Kajetan Miączyński)

Kajetan Adam Aleksander Jan Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 5 stycznia 1754; inne źródło podaje 1751, zm. 26 listopada 1801 roku w Żytomierzu) – generał-lejtnant wojsk rosyjskich, generał inspektor wojsk koronnych, generał-major wojsk koronnych, szef pułku jazdy przedniej kawalerii narodowej, szef pułku piechoty koronnej, generał-adiutant Stanisława Augusta Poniatowskiego, rotmistrz Kawalerii Narodowej, konfederat barski, pisarz polny koronny w latach 1793-1795[1], generał lejtnant komenderujący Dywizją Wielkopolską w 1793 roku, marszałek lubelski konfederacji targowickiej[2], konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej w 1792 roku[3], delegowany przez nią w 1792 roku jako asesor w Sądach Kryminalnych Jurysdykcji Marszałkowskiej Koronnej[4], członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku[5], marszałek powiatowy dubieński, marszałek gubernialny wołyński w 1799 roku[6].

Kajetan Adam Miączyński
Herb
Suchekomnaty
Rodzina

Miączyńscy herbu Suchekomnaty

Data urodzenia

5 stycznia 1754 lub 1751

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1801
Żytomierz

Ojciec

Antoni Miączyński

Matka

Dorota księżna Woroniecka

Żona

1. ż.: Teresa Rafałowicz
2. ż.: Tekla z Jabłonowskich

Dzieci

z Teresą Rafałowicz:
Stanisław Miączynski
oraz syn i 2 córki
z Teklą z Jabłonowskich:
2 córki

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)

Syn Antoniego Miączyńskiego oraz ks. Doroty Woronieckiej.

Jego brat Józef Miączyński (1743–1793) generał wojsk francuskich. W 1774 zostaje starostą borzechowskim tego samego roku 23 lutego zostaje mianowany generałem adiutantem JK.Mci. Trzy lata później w 1777 roku 3 października zostaje rotmistrzem kawalerii narodowej, a 12 listopada 1778 szefem pułku 5 przedniej straży[7]. Poseł na sejm 1778 roku z województwa czernihowskiego[8]. W roku 1780 zostaje odznaczony Orderem Świętego Stanisława. Rok później zostaje generałem inspektorem, jednak kilka lat później zrzeka się tego urzędu (1789). W tym samym czasie otrzymuje stopień generała-majora, zostaje szefem 7 regimentu pieszego koronnego.

Poseł na sejm 1782 roku z województwa czernihowskiego[9]. Kajetan był posłem województwa czernihowskiego na Sejm Czteroletni[10], w 1788 roku[11], generałem inspektorem: wojsko koronne, marszałkiem konfederacji targowickiej w Lublinie. Był posłem województwa lubelskiego na sejm grodzieński (1793)[12]. Odznaczony Orderem Orła Białego. W 1799 roku odznaczony Orderem św. Anny I klasy[2].

Przez wielu członków rodu był uważany za człowieka lekkomyślnego, rozrzutnego i hulakę. To właśnie on przepuścił na grze w karty spory majątek otrzymany od ojca liczony w milionach. Mąż Teresy Rafałowicz i Tekli Jabłonowskiej.

Potomkowie edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 233.
  2. a b Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 32.
  3. Złota księga szlachty polskiej, r. XII, Poznań 1890, s. 146.
  4. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 103 + dod., s. 1011.
  5. Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 54.
  6. Zygmunt Luba Radzimiński, Marszałkowie wołyńscy przed unią lubelską i ich spadkobiercy. Marszałkowie szlachty wołyńskiej w porozbiorowej dobie, w: Kwartalnik Historyczny, rocznik XXIX, Lwów 1915, s. 72-73.
  7. Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 462.
  8. Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 348.
  9. Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio-Niedzielnego Roku [...] MDCCLXXXII, Warszawa [1782], [b.n.s].
  10. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 51.
  11. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 334.
  12. Volumina Legum, t.X, Poznań 1952, s. 54.

Bibliografia edytuj

  • Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.

Linki zewnętrzne edytuj