Kaldera – wielkie zagłębienie w szczytowej części wulkanu, powstałe wskutek gwałtownej eksplozji[1] niszczącej górną część stożka wulkanicznego (np. Krakatau, Mount St. Helens), albo wskutek zapadnięcia się stropu komory pomagmowej wraz ze stożkiem wulkanicznym (np. Kīlauea i Mauna Loa na Hawajach). W wyniku dalszej działalności wulkanicznej w kalderze przeważnie tworzy się nowy stożek wulkaniczny. Jedną z największych na świecie (o średnicy 10 km) jest kaldera Santorynu w Grecji oraz krater Ngorongoro w północnej Tanzanii o powierzchni ok. 265 km². Za największe na świecie kaldery uważa się kalderę w Toba na Sumatrze oraz kalderę Yellowstone w Parku Narodowym Yellowstone w USA.

Zdjęcie kaldery Mount Mazama

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wojciech Lewandowski, Marek Zgorzelski: Góry wysokie. Leksykon. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2002. ISBN 83-214-1278-5.

Bibliografia edytuj