Wikipedia

Kamienica Pod Wiewiórką w Krakowie

kamienica w Krakowie

Kamienica Pod Wiewiórką (znana także jako Kamienica Bonarowska, Kamienica Piotrkowczykowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana na rogu ulic: Floriańskiej i św. Tomasza na krakowskim Starym Mieście.

Kamienica Pod Wiewiórką
Symbol zabytku nr rej. A-381 z dnia 15.06.1967
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Floriańska 15
ul. św. Tomasza 21

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Wiewiórką”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Wiewiórką”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Wiewiórką”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Wiewiórką”
Ziemia50°03′45,73″N 19°56′23,93″E/50,062703 19,939981
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia edytuj

Kamienica została wzniesiona w połowie XIV wieku. W II połowie XV wieku została przebudowana i rozbudowana. Od pierwszej do trzeciej ćwierci XVI wieku była własnością Betmanów i Bonerów. W tym czasie została przebudowana na renesansowy pałac miejski – nadbudowano drugie piętro, wzniesiono oficynę tylną, a w miejscu traktu środkowego urządzono niewielki dziedziniec z krużgankiem z dwuprzęsłową loggią. Na przełomie XVI i XVII wieku była własnością rajcy J. Ciepielowskiego, w latach 1607–1630 podskarbiego litewskiego M. Woyny, od 1630 A. Piotrkowczyka, a następnie wdowy po nim. W 1674 została zakupiona przez Akademię Krakowską i zaadaptowana na Drukarnię Akademicką. W 1786 budynek nabył Rafał Józef Czerwiakowski i przebudował na kamienicę czynszową. W tym czasie, po wzniesieniu oficyny bocznej, ukształtowała się ostateczna forma budynku jako trójskrzydłowego gmachu z niewielkim podwórkiem otoczonym gankami. W 1852 uruchomiono na drugim piętrze budynku zakład szwaczek fundacji Jadwigi Sapieżyny. W 1856 przebudowano fasadę i wnętrza według projektu Filipa Pokutyńskiego. W 1888 adaptowano jeden lokal na pracownię wyrobów z brązu. W latach 1903–1904 przebudowano parter, m.in. przeniesiono barokowy portal bramny na elewację od strony ulicy św. Tomasza. W 1935 dokonano renowacji parteru fasady według projektu Władysława Stupnickiego. Nad wejściem od strony ulicy Floriańskiej umieszczono wówczas godło przedstawiające wiewiórkę, zaprojektowane przez K. Muszkieta, a wykonane przez J. Ogłódka[1].

15 czerwca 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].

Architektura edytuj

Kamienica ma formę trójskrzydłowego gmachu z niewielkim podwórkiem. Ma ona trzy kondygnacje i dwie elewacje frontowe. Elewacja od strony ulicy Floriańskiej jest pięcioosiowa, a od strony ulicy św. Tomasza – trzynastosiowa. W parterze znajdują się dwa portale: półkolisty barokowy od strony ulicy św.Tomasza i modernistyczny z godłem od strony ulicy Floriańskiej. Elewacje posiadają prosty wystrój. Okna ozdobione są gzymsami. Budynek wieńczy gzyms koronujący[1]

We wnętrzach kamienicy zachowały się m.in.: klasycystyczne sztukaterie i kominki[1].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 368.
  2. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
  3. ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Pod_Wiewiórką_w_Krakowie&oldid=72443081”