Kamilianie

katolicki zakon męski

Kamilianie, Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorymzakon założony przez św. Kamila de Lellis w 1584 roku, a zatwierdzony przez Papieża Grzegorza XIV 21 września 1591 roku.

Kamilianie
Pełna nazwa

Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym

Nazwa łacińska

Ordo Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis

Skrót zakonny

MI, OSCam

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

św. Kamil de Lellis

Data założenia

1584

Data zatwierdzenia

1591

Przełożony

o. dr Mirosław Szwajnoch MI – Prowincjał Polskiej Prowincji Zakonu Posługującego Chorym

Liczba członków

677 (2005)

Strona internetowa

Historia edytuj

W XVIII w. zakon przeżywał poważne problemy spowodowane polityką Napoleona Bonaparte i rządów włoskich. Odrodzenie nastąpiło w połowie wieku XIX po założeniu prowincji Kamilianów w Wenecji przez księdza z Werony Kamila Cezara Brescianiego. Powstały kolejne prowincje Kamilianów we Włoszech (Rzym, Sycylia, Piemont), a do końca wieku Kamilianie byli obecni w Hiszpanii, Francji, Holandii i Niemczech. W pierwszej połowie XX wieku zakon pojawił się w Brazylii, Polsce, na wyspach Brytyjskich, w Ameryce północnej i południowej (Peru i Argentyna). Po II wojnie światowej kamilianie rozpoczęli misje w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. W 1946 roku rozpoczęli misję w Chinach skąd musieli wyjechać po dojściu komunistów do władzy. W 1952 roku przenieśli się do Tajlandii, gdzie prowadzą jedną z większych misji. Obecnie zakon Kamilianów działa w ponad 30 krajach. Obecnym przełożonym generalnym zakonu jest o. Renato Salvatore. Przełożonym Prowincjalnym Polskiej Prowincji był od maja 2007 r. do 2017 o. Arkadiusz Nowak. W 2017 Prowincjałem w Polsce został wybrany o. dr Mirosław Szwajnoch.

Śluby edytuj

Kamilianie poza ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa składają dodatkowo ślub służenia chorym.

Kamilianie w Polsce edytuj

Na początku XX w. kamilianie otworzyli ośrodki w Miechowicach (dziś dzielnica Bytomia), Zabrzu i Tarnowskich Górach na Górnym Śląsku. W 1946 r. powstała polska prowincja zakonu. W 1950 r. władze komunistyczne odebrały zakonowi prowadzone przez niego szpitale. Po 1990 r. kamilianie odzyskali swoje placówki oraz utworzyli nowe. Prowadzą szpital św. Kamila w Tarnowskich Górach, domy pomocy społecznej i ośrodki opiekuńczo-lecznicze w Zbrosławicach, Zabrzu, Pilchowicach i Hutkach oraz Readaptacyjno–Rehabilitacyjne dla narkomanów, nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS w Konstancinie, Piastowie i Karczewie. Z kolei w Warszawie-Ursusie prowadzą Kamiliańską Misję Pomocy Społecznej, która niesie wszechstronną pomoc ludziom ubogim. Od 2007 roku współpracują z Instytutem Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Pracują też jako kapelanii szpitalni w Warszawie, Tworkach, Zabrzu i Białej. Opiekują się również chorymi w domach prywatnych – szczególnie umierającymi. Dla kandydatów do zakonu prowadzą nowicjat w Taciszowie k. Gliwic oraz seminarium duchowne w Łomiankach[1].

Polscy kamilianie pracują także w Niemczech, Francji, Włoszech[2] oraz na misjach na Madagaskarze, gdzie prowadzą szpital, aptekę, szkołę i wioskę trędowatych[3]. 25 maja 2022 r. otworzyli Centrum Diagnostyczno-Rehabilitacyjne dla osób niepełnosprawnych w mieście Akhaltsikhe w Gruzji[4].

Najbardziej znani polscy kamilianie to o. Bogusław Paleczny (1959-2009), organizator pomocy dla bezdomnych, oraz o. Arkadiusz Nowak – społecznik, współzałożyciel (Res Humanae – Polska Fundacja Pomocy Humanitarnej), organizujący pomoc dla narkomanów i chorych na AIDS oraz prezes Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej.

 
Św. Kamil de Lellis w habicie kamiliańskim

Habit edytuj

Kamilianie noszą czarny habit (misjonarze biały) z czerwonym krzyżem na piersi.

Czerwony Krzyż edytuj

Symbolem Kamilianów jest czerwony krzyż – międzynarodowy znak oddania i służby. W roku 1586 papież Sykstus V dokumentem Breve Cum nos nupe udzielił zgody kamilianom na noszenie krzyża. Znane są przykłady wielu cudów związanych z czerwonym krzyżem. Jednym z nich jest historia z 1601 roku z bitwy pod Canizzą, gdy jedyną rzeczą, jaka ocalała ze spalonego namiotu medyków, był właśnie czerwony krzyż z habitu kamiliańskiego.

Kamilianki edytuj

Osobny artykuł: Kamilianki.

Żeńskim odpowiednikiem zakonu Kamilianów jest Zgromadzenie Córek świętego Kamila.

Przypisy edytuj

  1. Historia Polskiej Prowincji [online], KAMILIANIE.EU [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  2. Wspólnoty Kamiliańskie [online], KAMILIANIE.EU [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  3. Piotr Bączek, Wspomogliśmy chorych na Madagaskarze [online], Parafia pw. Św. Maksymiliana Kolbe w Bielsku-Białej Aleksandrowicach, 19 maja 2019 [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  4. n, Inauguracja Centrum Diagnostyczno-Rehabilitacyjnego pod szczytami Kaukazu. [online], KAMILIANIE.EU, 31 maja 2022 [dostęp 2023-08-04] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj