Kamus Besar Bahasa Indonesia

słownik języka indonezyjskiego

Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) – słownik języka indonezyjskiego opracowywany przez państwowe gremium Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa[1][2].

Kamus Besar Bahasa Indonesia
Autor

Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa

Typ utworu

słownik

Wydanie oryginalne
Język

indonezyjski

Data wydania

1988

Jest następcą Kamus Umum Bahasa Indonesia (W.J.S. Poerwadarminta)[1]. Pierwsza edycja (1988) zawierała 62 tys. haseł. W wydaniu drugim z 1991 r. zawarto 72 tys. haseł, w trzecim z 2000 r. – 78 tys., a w czwartym z 2008 r. – 90 tys. Piąta edycja ukazała się w 2016 r. i obejmuje 112 tys. haseł; stała się dostępna także w wydaniu internetowym (kbbi.kemdikbud.go.id)[3]. Słownik skupia się na języku formalnym; pomija słowa o podłożu slangowym lub postrzegane jako obce[4]. Stanowi formę kodyfikacji języka indonezyjskiego[4][5]. Służy jako autorytatywne źródło określające standardowe formy pisowni i definicje wyrazów[6].

Poszczególne wydania słownika odzwierciedlają dynamiczność zjawisk językowych, jednak prezentują też poglądy autorów w kwestii właściwego posługiwania się językiem narodowym[4]. Normatywny charakter słownika wynika z faktu, że dla znacznej części Indonezyjczyków język indonezyjski nie jest głównym, pierwszym językiem (w pierwszej kolejności posługują się oni językami etnicznymi). Stąd też publikacja ta powstaje w ramach starań o popularyzację dobrej znajomości języka narodowego w różnych zakątkach kraju[6].

Słownik bywa krytykowany za zbyt selektywny charakter opisu i nieuwzględnianie wyrazów będących w powszechnym obiegu[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Kwary 2018 ↓, s. 600.
  2. Kwary i Jalaluddin 2015 ↓, s. 3.
  3. Sejarah Kamus Besar Bahasa Indonesia. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan, Kebudayaan, Riset, dan Teknologi, 2022-01-18. [dostęp 2024-03-06]. (indonez.).
  4. a b c d Nikolaos van Dam: A sophistication unfolds in a new dictionary. The Jakarta Post, 2009-02-15. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)]. (ang.).
  5. Suhardi 2011 ↓, s. 271.
  6. a b Kwary 2018 ↓, s. 601.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj