Kanał Kiloński

Kanał Kiloński
niem. Nord-Ostsee-Kanal
	; Mapa Kanału Kilońskiego
Państwo	Niemcy
Lata budowy	1887–1895; 1907–1914; (rozbudowa i pogłębienie)
Lata eksploatacji	od 1895 r.
Długość	98,26 km
Głębokość ; • maksymalna ; • minimalna ; • średnia	; 32,5 m ; 9,5 m ; 11,0 m
Szerokość ; • maksymalna ; • minimalna	; 162,0 m ; 102,5 m
	Początek
Akwen	Morze Bałtyckie; (Zatoka Kilońska)
Miejsce	Kilonia
współrzędne	54°21′54″N 10°08′53″E/54,365000 10,148056
	Koniec
Akwen	rzeka Łaba; (Morze Północne)
Miejsce	Cuxhaven
współrzędne	53°53′16″N 9°07′56″E/53,887778 9,132222
Typ kanału	żeglugowy
Śluzy	2 (każda po dwie komory)
	Położenie na mapie Szlezwika-Holsztynu początek koniec
	Położenie na mapie Niemiec początek koniec
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kanał Kiloński (niem. Nord-Ostsee-Kanal, w skrócie NOK) – sztuczna droga wodna i morski kanał wodny, łączący Bałtyk (Zatokę Kilońską) z Morzem Północnym (estuarium Łaby). W terminologii międzynarodowej nazywany Kiel Canal^[1].

Śluza od strony Zatoki Kilońskiej (w Kilonia-Holtenau)

Historia

Wybudowany w latach 1887–1895, zaś oficjalnie otwarty 21 czerwca 1895 r. pod nazwą Kanał Cesarza Wilhelma. Użytkowany od 1 lipca 1895 r., w latach 1907–1914 rozbudowany i pogłębiony. W 1948 r. nadano mu obecną nazwę.

Liczy 98 260 m długości i 102,5 m minimalnej szerokości^[2]. Posiada 2 zestawy śluz, każdy po 2 równoległe komory, usytuowane na obydwu końcach kanału (stare śluzy z 1895 r. o komorach długości 125 m i nowe śluzy z 1914 r. o długości 310 m). Śluzy na zachodnim krańcu kanału znajdują się w miejscowości Brunsbüttel, zaś śluzy na krańcu wschodnim zlokalizowane są w dzielnicy Kilonii – Holtenau.

Kanał, zaprojektowany do bezpiecznego przepływu statków pomiędzy Bałtykiem, a Morzem Północnym, w razie wojny miał dodatkowo znacznie skrócić drogę okrętom, łącząc porty państw nadbałtyckich ze światem. Przejście przez kanał skraca drogę o około 250 mil morskich (około 460 km) w stosunku do tradycyjnej drogi przez Cieśniny Duńskie – wokół Półwyspu Jutlandzkiego^[2]. Kanał Kiloński jest sztucznie przekopany przez Szlezwik-Holsztyn.

Obecnie kanał przeznaczony jest dla statków o zanurzeniu 9,5 m, długości 160 m i szerokości 27 m lub 7 m zanurzenia dla statków o długości 235 m i 32,5 m szerokości. Średnia głębokość wody wynosi 11 m. Dwa brzegi kanału łączy 10 wysokich mostów kolejowych i drogowych. Minimalny gwarantowany prześwit pod mostami to 40 m. Obecnie na całej długości kanału zainstalowano sieć radarów i w czasie złej widzialności pilot otrzymuje ze stacji radarowej porady o istniejących zagrożeniach i położeniu statków. Wzdłuż kanału ustawione są stacje sygnałowe, które dbają o bezpieczeństwo ruchu. Większe statki mijają się na mijankach (11 takich mijanek), gdzie jeden ze statków stoi przy dalbach czekając na przejście drugiego.

Przypisy

↑ Traktat wersalski w cz. XII, dział IV, art. 380 - 386 wprowadzał umiędzynarodowienie kanału. W 1921 r. Niemcy pod pretekstem swej neutralności odmówiły przejścia przez kanał statkowi "Wimbledon", przewożącemu broń dla Polski walczącej z inwazją sowiecką. Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej potwierdził międzynarodowy status kanału w 1923 r. (Stosunki międzynarodowe: Kanał Kiloński).
↑ ^a ^b Nord-Ostsee-Kanal (strona oficjalna) Kiel-Canal - technical data. [dostęp 2010-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-10)]. (ang.).

Link zewnętrzny

Kanał Kiloński (oficjalna strona internetowa). [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-26)]. (niem.).

[1] Traktat wersalski w cz. XII, dział IV, art. 380 - 386 wprowadzał umiędzynarodowienie kanału. W 1921 r. Niemcy pod pretekstem swej neutralności odmówiły przejścia przez kanał statkowi "Wimbledon", przewożącemu broń dla Polski walczącej z inwazją sowiecką. Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej potwierdził międzynarodowy status kanału w 1923 r. (Stosunki międzynarodowe: Kanał Kiloński).

[NOK-2] Nord-Ostsee-Kanal (strona oficjalna) Kiel-Canal - technical data. [dostęp 2010-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-10)]. (ang.).

[1]

[2]