Kanał przywodzicieli
Kanał przywodzicieli (łac. canalis adductorius) – rozpoczyna się otworem górnym w przedłużeniu wierzchołka trójkąta udowego, do tyłu od mięśnia krawieckiego. Przechodzą przez niego naczynia udowe (objęte powrózkiem naczyniowym) oraz nerw udowo-goleniowy. Kanał ma 5–9 cm długości i kieruje się z przestrzeni podpowięziowej trójkąta udowego dołu podkolanowego. Na przekroju jest kształtu trójkątnego. Jego przednią ścianę przebijają nerw udowo-goleniowy oraz tętnica zstępująca kolana (często przebijają ją razem). W świetle kanału tętnica udowa leży do przodu od żyły udowej. Bocznie i nieco do przodu od tętnicy udowej położony jest nerw udowo-goleniowy. Żyła udowa w swoim przebiegu przechodzi po tylnym obwodzie tętnicy udowej i przy rozworze kanału przywodzicieli żyła leży względem niej do tyłu i bocznie. Koniec kanału stanowi otwór dolny kanału zwany rozworem ścięgnistym przywodzicieli (łac. hiatus tendineus adductorius), który jest szczeliną położona między ścięgnem mięśnia przywodziciela wielkiego a kością udową, z którą to ścięgno się łączy. Większy swój przyczep końcowy ścięgno to znajduje na przyśrodkowej wardze kresy chropawej, natomiast dolne włókna ścięgna, które tworzą tylne ograniczenie rozworu ścięgnistego przywodzicieli, łączą się z guzkiem przywodziciela, położonego powyżej nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej. Przez otwór dolny kanału przywodzicieli przechodzą tętnica udowa i żyła udowa. W wyniku wejścia do dołu podkolanowego te naczynia otrzymują nazwy odpowiednio: tętnica podkolanowa i żyła podkolanowa.
Ograniczenia edytuj
- od przodu – blaszka międzymięśniowa (lamina vastoadductoria), przykryta z przodu przez mięsień krawiecki (łac. musculus sartorius),
- przyśrodkowo – mięsień przywodziciel wielki (m. adductor magnus),
- bocznie – mięsień obszerny przyśrodkowy (m. vastus medialis).
Zawartość edytuj
Należące do powrózka naczyniowego:
- tętnica udowa (łac. arteria femoralis) oraz początkowy odcinek odchodzącej od niej tętnicy zstępującej kolana (łac. arteria genus descendens),
- żyła udowa (łac. vena femoralis),
- nerw własny tętnicy udowej (łac. nervus arteriae femoralis propriae);
- naczynia chłonne uda głębokie (łac. vasa lymphatica femoris profunda);
Pozostałe:
- nerw udowo-goleniowy (nervus saphenus),
- gałąź stawowa gałęzi tylnej nerwu zasłonowego (łac. ramus articularis) – może przebijać mięsień przywodziciel wielki i biec w końcowym odcinku kanału przywodzicieli[1],
- gałąź naczyniowa (łac. ramus vascularis) nerwu zasłonowego, zwana nerwem własnym tętnicy podkolanowej – drobna gałązka towarzysząca końcowemu odcinkowi tętnicy udowej, a następnie oddająca włókna do tętnicy podkolanowej[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 978-83-200-3848-4. str. 115.
Bibliografia edytuj
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-4085-2.
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom III. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-4026-5.
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 978-83-200-3848-4.
