Wikipedia

Kanonierki rzeczne typu Cartagena

Kanonierki rzeczne typu Cartagena – kolumbijskie kanonierki rzeczne z lat 30. XX wieku. Trzy okręty tego typu zostały zwodowane w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders w Glasgow w 1930 roku, a do służby w Marynarce Kolumbii przyjęto je w 1931 roku. Okręty, modernizowane podczas II wojny światowej i w latach 60. XX wieku, zostały skreślone z listy floty w latach 1962–1987. „Cartagena” została zachowana jako okręt-muzeum w bazie Puerto Leguízamo, położonej nad Putumayo.

Kanonierki rzeczne typu Cartagena
Kraj budowy

 Wielka Brytania

Użytkownicy

 Kolumbia

Stocznia

Yarrow Shipbuilders, Glasgow

Wejście do służby

1931

Wycofanie

1962-1987

Zbudowane okręty

3

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 142 tony

Długość

41,8 m całkowita
39,6 m między pionami

Szerokość

7,16 m

Zanurzenie

0,84 m

Napęd

2 silniki średnioprężne Gardner o łącznej mocy 600 KM
2 śruby

Prędkość

15,5 węzła

Zasięg

2100 Mm przy prędkości 15 węzłów

Załoga

12

Uzbrojenie

1 działo kal. 76 mm
4 km kal. 7,7 mm

Projekt i dane taktyczno–techniczne edytuj

Kanonierki rzeczne typu Cartagena zostały zaprojektowane w brytyjskiej stoczni Yarrow Shipbuilders na zamówienie Marynarki Kolumbii[1].

Okręty były średniej wielkości kanonierkami rzecznymi o długości całkowitej 41,83 metra (39,62 m między pionami), szerokości 7,16 metra i zanurzeniu 0,84 metra[1][2]. Kadłub wykonano ze stali galwanizowanej[2][3]. Wyporność standardowa wynosiła 142 tony[2][3]. Okręty napędzane były przez dwa silniki średnioprężne Gardner o łącznej mocy 600 koni mechanicznych (KM) przy 290 obr./min[2][4]. Umieszczone w tunelach dwie śruby pozwalały osiągnąć prędkość 15,5 węzła[2][3]. Okręty zabierały 24 tony oleju napędowego[3], co zapewniało zasięg maksymalny 2100 mil morskich przy prędkości 15 węzłów[1].

Uzbrojenie kanonierek stanowiło pojedyncze działo kal. 76 mm (3 cale) QF L/40 EOC N oraz cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm[1][2].

Maszynownia, nadbudówka i magazyny amunicyjne chronione były pancerzem odpornym na pociski karabinowe[1][4].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][a].

Budowa edytuj

Kanonierki rzeczne typu Cartagena zostały zamówione przez Marynarkę Kolumbii na mocy kontraktu ze stocznią Yarrow Shipbuilders 31 sierpnia 1929 roku[1]. Koszt budowy pojedynczego okrętu oszacowano na 195 000 $[1]. Okręty zostały zwodowane w Glasgow w pierwszej połowie 1930 roku[3][5].

Okręt Stocznia Wodowanie Wejście do służby
ARC „Cartagena” (CF-33) Yarrow Shipbuilders 26 marca 1930 1931
ARC „Santa Marta” (CF-32) 16 kwietnia 1930
ARC „Barranquilla” (CF-31) 10 maja 1930

Przebieg służby edytuj

Przeznaczone do służby rzecznej okręty udały się w transatlantycki rejs do Kolumbii z brytyjskimi załogami stoczniowymi, zawijając do Magdaleny po 24-dniowej podróży, z zaledwie jednym punktem etapowym w Saint Vincent[1][4]. Do służby okręty zostały przyjęte w 1931 roku[1]. „Barranquilla” pełniła ją na rzece Magdalenie, zaś „Cartagena” i „Santa Marta” na Amazonce i Putumayo[1].

W latach 1942–1945 dokonano wzmocnienia uzbrojenia przeciwlotniczego wszystkich okrętów, montując pojedyncze działko Oerlikon 20 mm L/70 Mark 4[1]. Kolejnej modernizacji uzbrojenia dokonano w latach 60., montując w miejsce działka 20 mm jedno działko Bofors L/60 Mark 3[1][b].

Okręty zostały skreślone z listy floty po wieloletniej służbie: „Santa Marta” w grudniu 1962 roku, „Barranquilla” w 1970 roku, a „Cartagena” w 1987 roku[1][5]. Ta ostatnia jednostka została zachowana w bazie Puerto Leguízamo (0°12′S 74°47′W/-0,203033 -74,777025), położonej nad Putumayo, jako okręt-muzeum[6].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Navypedia podaje 39 osób[1].
  2. ↑ Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946 podaje, że po 1962 roku uzbrojenie okrętów stanowiły 2 działa 76 mm, 1 działko 20 mm i 4 km[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Ivan Gogin: CARTAGENA river gunboats. Navypedia. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 415.
  3. ↑ a b c d e f Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: 1941, s. 139.
  4. ↑ a b c Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: 1934, s. 135.
  5. ↑ a b Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 68.
  6. ↑ Warship Wednesday July 8, 2015: Colombia’s Grande Dame, with a bit of British influence. laststandonzombieisland.com. [dostęp 2017-02-09]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: CARTAGENA river gunboats. Navypedia. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  • Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
  • Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
  • Warship Wednesday July 8, 2015: Colombia’s Grande Dame, with a bit of British influence. laststandonzombieisland.com. [dostęp 2017-02-09]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kanonierki_rzeczne_typu_Cartagena&oldid=51808429”