Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch

Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynchchilijskie kanonierki torpedowe z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1889–1890 w stoczni Cammell Laird w Birkenhead zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Armada de Chile w 1890 roku. Oba okręty skreślono z listy floty w 1919 roku.

Kanonierki torpedowe
typu Almirante Lynch
Ilustracja
„Almirante Lynch” w 1891 r.
Kraj budowy

 Wielka Brytania

Użytkownicy

 Armada de Chile

Stocznia

Cammell Laird, Birkenhead

Wejście do służby

1890

Wycofanie

1919

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 713 ton

Długość

70,1 m między pionami

Szerokość

8,38 m

Zanurzenie

2,53 m

Napęd

2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275-4532 KM
4 kotły lokomotywowe, 2 śruby

Prędkość

20,3-20,6 węzła

Załoga

87

Uzbrojenie

3 działa kal. 76 mm (3 x I)
4 działka kal. 47 mm (4 x I)
5 wt kal. 356 mm (5 x I)

Opancerzenie

pokład: 25,4 mm
wieża dowodzenia: 25,4 mm

Projekt i budowa edytuj

Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii[1][2]. Okręty miały stalowy kadłub, taranowy dziób, podniesioną część dziobową i rufową, dwa maszty i dwa kominy[1][2].

Obie kanonierki torpedowe zostały zbudowane w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead[1][3]. Stępki okrętów położono w 1889 roku, a zwodowane zostały w 1890 roku[2][4].

Okręt Stocznia Początek budowy Wodowanie Wejście do służby
Almirante Lynch Cammell Laird 1889 1890 1890
Almirante Condell

Dane taktyczno-techniczne edytuj

Okręty typu Almirante Lynch były kanonierkami torpedowymi o długości między pionami 70,1 metra, szerokości 8,38 metra i zanurzeniu 2,53 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 713 ton[1][2][a]. Siłownię okrętów stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275-4532 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych dwiema śrubami okrętów wynosiła 20,3-20,6 węzła[1]. Okręty zabierały zapas od 100 do 150 ton węgla[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się trzy pojedyncze działa kalibru 76 mm L/40 Armstrong (3 cale) i cztery pojedyncze 3-funtowe działka Hotchkiss M1885 L/40 kal. 47 mm[1][2]. Broń torpedową stanowiło pięć pojedynczych wyrzutni kal. 356 mm: jedna stała na dziobie i cztery obracalne na pokładzie[1][2].

Kanonierki miały stalowy pancerz pokładowy oraz opancerzoną wieżę dowodzenia, o grubości 1 cala (25,4 mm)[1][2].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 87 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][b].

Służba edytuj

Oba okręty zostały przyjęte w skład Armada de Chile w 1890 roku[2][c]. W 1900 roku jednostki poddano modernizacji, podczas której wymieniono kotły lokomotywowe na kotły wodnorurkowe typu Belleville, a także zdemontowano w całości uzbrojenie artyleryjskie, instalując w zamian sześć pojedynczych dział 6-funtowych kal. 57 mm L/50 Vickers[1][2]. W 1910 roku zmieniono nazwy okrętów: „Almirante Lynch” na „Tomé”, zaś „Almirante Condell” na „Alcahuano”[1][2]. Obie jednostki wycofano ze służby w 1919 roku i następnie złomowano[2][5].

Uwagi edytuj

  1. Jane 1900 ↓, s. 37 i Jane 1970 ↓, s. 356 podają, że wyporność okrętów wynosiła 750 ton.
  2. Jane 1900 ↓, s. 37 podaje, że załoga pojedynczego okrętu liczyła 65 osób.
  3. Jane 1970 ↓, s. 356 podaje, że okręty zostały ukończone w 1892 roku.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH torpedo gunboats (1890). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).