Kanony apostolskie (gr.: Οἱ κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων; łac. Canones Apostolorum) – zbiór starożytnych kanonów kościelnych zawierający osiemdziesiąt pięć wschodnich (pięćdziesiąt pierwszych uznawanych jest przez Kościół zachodni), dotyczących zarządzania dyscypliną kościelną w pierwotnym Kościele i będących częścią Konstytucji apostolskich[1]. Zatwierdzony przez sobór trullański.

Pierwsze cztery kanony w języku greckim i łacińskim (Jean Hardouin, Acta conciliorum et epistolae decretales, 1715)

Poruszają one przede wszystkim zagadnienia urzędu i obowiązków chrześcijańskiego biskupa, formacji i obyczajów kleru, życia duchowego chrześcijańskiej owczarni, jak umiarkowanie, posty, oraz zasad organizacyjnych (ekskomunika, synody, stosunki z poganami i Żydami), sakramentów (Chrzest, Eucharystia, małżeństwo)[2].

Jest to podręczny zbiór prawodawstwa Kościoła pierwotnego.

Przypisy edytuj

  1. Zob. Konstytucje apostolskie (tekst grecki i polski) w: Konstytucje apostolskie oraz Kanony Pamfilosa z apostolskiego synodu w Antiochii, Prawo kanoniczne świętych Apostołów, Kary świętych Apostołów dla upadłych, Euchologion dla Serapiona. A. Baron, H. Pietras SJ (układ i opr.), St. Kalinkowski (przekład). Kraków: WAM, 2007.
  2. Por. Catholic Encyclopedia: Apostolic Canons

Linki zewnętrzne edytuj