Kapela Rorantystów

Kapela Rorantystów – męski zespół wokalny ufundowany przez króla Zygmunta I Starego w 1540 r. i działający w Katedrze na Wawelu od 1543 do ok. 1794 roku.

Kapela Rorantystów
Państwo

 Polska

Miasto

Kraków

Instytucja

Katedra na Wawelu

Rok założenia

1543

Rok rozwiązania

1794

Historia edytuj

Był to średniej wielkości zespół męski, złożony wyłącznie z duchownych polskiego pochodzenia i zobowiązanych – poza normalnymi zadaniami kapłańskimi – do wykonywania obowiązków muzycznych. Rorantyści zamieszkali w Domu Katedralnym, a dochody na ich utrzymanie płynęły z żup wielickich i bocheńskich, cła krakowskiego i dziesięcin z podkrakowskich wsi. Zespół liczył 9 właściwych członków (ustanawianych przez biskupa) oraz kleryka i kierowany był przez prepozyta (przełożonego). Z czasem do tego składu dołączyło kilku zastępców, zwanych substytutami. Pierwszym przełożonym kapeli był Mikołaj z Poznania.

Rorantyści śpiewali głównie w Kaplicy Zygmuntowskiej, a do ich obowiązków należało codzienne wykonywanie śpiewów we mszy świętej roratniej oraz w czasie większych świąt kościelnych. Repertuar zespołu był bardzo ambitny, śpiewali bowiem wielogłosowe utwory na 4–5 głosów równych a cappella, zarówno kompozytorów polskich, jak i obcych, wśród nich Palestriny, Orlando di Lasso, Certona i Goudimela. Zarówno skład jak i repertuar zespołu można odtworzyć na podstawie zachowanych dokumentów i rękopisów nutowych przechowywanych w Katedrze na Wawelu.

W XVII w. poziom zespołu zaczął podupadać wskutek powstania konkurencyjnej wokalno-instrumentalnej kapeli katedralnej, lepiej odpowiadającej gustom epoki baroku. W 1794 r. zaprzestano finansować kapelę rorantystów, co spowodowało jej likwidację. Mimo to pamięć o polskiej kapeli była w porozbiorowej, patriotycznie nastawionej Polsce żywa. W 1819 roku Karol Kurpiński opublikował rozprawę Wiadomości o kompozytorach polskich... będącą najwcześniejszym przekazem dziejów kapeli[1].

Przypisy edytuj

  1. Encyklopedia muzyczna PWM, hasło: Karol Kurpiński, autor hasła: Tadeusz Przybylski.

Bibliografia edytuj