Kaplica św. Idziego w Krobi

Kaplica św. Idziego w Krobi – kaplica rzymskokatolicka na cmentarzu w Krobi, w stylu romańskim, należąca do najstarszych obiektów kultu chrześcijańskiego w Wielkopolsce. Od 7 marca 1931 w rejestrze zabytków (wpis nr 315)[1]. Obecnie pełni funkcję kaplicy cmentarnej.

Kaplica św. Idziego w Krobi
Kaplica cmentarna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Krobia

Adres

ul. Poznańska 13

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Idziego

Wspomnienie liturgiczne

1 września

Położenie na mapie Krobi
Mapa konturowa Krobi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Idziego w Krobi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Idziego w Krobi”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Idziego w Krobi”
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego
Mapa konturowa powiatu gostyńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Idziego w Krobi”
Położenie na mapie gminy Krobia
Mapa konturowa gminy Krobia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Idziego w Krobi”
Ziemia51°46′38,712″N 16°59′08,592″E/51,777420 16,985720

Kaplica cmentarna św. Idziego powstała na początku XII stulecia, prawdopodobnie z fundacji Władysława Hermana lub Piotra Włostowica. Dokładna data budowy nie jest znana m.in. z powodu spalenia dokumentów miejskich w pożarze Krobi w XVIII wieku. W 1440 roku została odnowiona z inicjatywy biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego. W 1605 roku renowacji poddano portal i szczyt zachodni, a w 1802 położono nowy strop oraz dokonano naprawy murów. W 1929 roku prace budowlane objęły ponownie stropy, a także elewacje świątyni[2].

Do czasu konsekracji kościoła pw. św. Mikołaja kaplica św. Idziego pełniła funkcję kościoła parafialnego.

Świątynia jest orientowana, z murami z ciosanego kamienia polnego, przy czym na narożach i przy portalach znajdują się okładziny piaskowcowe. Absyda jest ceglana, z domieszką kamieni polnych. W ołtarzu głównym znajduje się XVI-wieczny obraz Matki Boskiej.

Ze świątynią związana jest legenda, zgodnie z którą powstała ona w miejscu dawnej pustelni zamieszkiwanej przez starca, który przechytrzył śmierć[3].

Przypisy edytuj