Kaplica Katyńska w Warszawie
Kaplica Katyńska w Warszawie – jedna z kaplic w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Warszawa |
| Wyznanie |
rzymskokatolickie |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′55,9342″N 21°00′24,2536″E/52,248871 21,006737
| |
Opis edytuj
Kaplica powstała z inspiracji biskupa polowego WP gen. dyw. Sławoja Leszka Głódzia, by upamiętnić zbrodnię katyńską – męczeńską śmierć obywateli RP, w większości oficerów WP i policjantów, zamordowanych wiosną 1940 roku przez NKWD.
Poświęcenia kaplicy dokonał 15 września 2002 roku bp Sławoj Leszek Głódź[1]. W obecności rodzin ofiar zbrodni katyńskiej dokonał go kardynał Józef Glemp, prymas Polski. Autorami projektu kaplicy byli architekci Konrad Kucza-Kuczyński i Andrzej Miklaszewski. Elementy kaplicy wykonał artysta rzeźbiarz Marek Moderau i Pracownia Grawerska Mariana Cegielskiego.
Centralnym elementem kaplicy jest ściana z marmuru kararyjskiego, a w niej wizerunek Madonny, w aureoli wykonanej z guzików z płaszczy i mundurów wydobytych z grobów w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Wizerunek Matki Bożej Katyńskiej to niewielki obrazek, o wymiarach 8 x 12 cm, wykonany na sosnowej desce z obozowej pryczy, z wyrytym na rewersie napisem: Kozielsk 28.02.1940 rok. Relikwia została wykonana przez por. Henryka Gorzechowskiego osadzonego w sowieckim obozie, niedługo potem zamordowanego przez NKWD w Lesie Katyńskim. Obrazek ocalił i wywiózł z obozu syn autora, Henryk Gorzechowski junior, podobnie jak ojciec oficer WP i więzień obozu w Kozielsku, który ocalał.
Nad ołtarzem znajduje się srebrny orzeł podrywający się do lotu. Nad nim został umieszczony napis w łacinie: „VINCTIS NON VICTIS” (pol. Pokonanym niezwyciężonym)[2].
Powyżej umieszczona jest rzeźba orła polskiego, wykonana ze srebra i bursztynu, autorstwa artysty Mariusza Drapikowskiego z Gdańska. Poniżej znajduje się wizerunek krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari. W ołtarzu, w srebrnej łusce znajdują się fragmenty szczątków ofiar Katynia wydobyte w miejscu kaźni.
Na bocznych ścianach kaplicy wyryte są nazwiska około 15 tysięcy nazwisk oficerów WP i polskich policjantów zamordowanych przez NKWD w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz tablice z 3435 nazwiskami obywateli RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej, których grobów dotąd nie odnaleziono.
W kaplicy w 2008 roku została złożona czaszka jednego z zamordowanych, Ludwika Szymańskiego, którą dr Helge Tramsen wywiózł z Katynia i zdeponował, jako dowód zbrodni, w Instytucie Medycyny Sądowej w Kopenhadze[3][4].
15 sierpnia 2010 roku w kruchcie kaplicy odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą ofiarom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku; w jej skład wchodzi szklana urna zawierająca ziemię z miejsca katastrofy[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Mikke: Pokonanym, ale nie zwyciężonym. Kaplica-Mauzoleum Katyńskie w Warszawie. palestra.pl. [dostęp 2014-04-17].
- ↑ Maria Burdowicz-Nowicka: "Pokonanym - niezwyciężonym". nasza-gazetka.com. [dostęp 2014-04-17].
- ↑ Anna Elisabeth Jessen: Kraniet fra Katyn. Beretning om massakren i 1940. Kopenhaga: Høst & Søn, 2008, s. 274.
- ↑ Kaplica Katyńska. [dostęp 2010-03-23]. (pol.).
- ↑ Odsłonięcie tablicy. W urnie ziemia ze Smoleńska. interia.pl, 2010-08-15. [dostęp 2010-12-02]. (pol.).