Karabin maszynowy Lewis
Lewis – brytyjski lekki karabin maszynowy zaprojektowany przed I wojną światową pozostający na wyposażeniu brytyjskich sił zbrojnych do końca II wojny światowej.
| ||
.jpg) Karabin maszynowy Lewis | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone Wielka Brytania
| |
| Producent | BSA, Birmingham, Wielka Brytania i Darne, St Etienne, Francja[1] | |
| Rodzaj | lekki karabin maszynowy | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1911 | |
| Produkcja | 1912 – 1925 | |
| Dane techniczne | ||
| Nabój | .303 (7,7 x 56 mm R) | |
| Magazynek | talerzowy, na 47 lub 97 naboi | |
| Wymiary | ||
| Długość | 1280 mm[1] | |
| Długość lufy | 666 mm | |
| Masa | ||
| broni | 12,25 kg (nienaładowany) | |
| Inne | ||
| Szybkostrzelność teoretyczna | 550 strz./min[1] | |
HistoriaEdytuj
Nowy karabin został zaprojektowany przez pułkownika armii amerykańskiej Isaaca Newtona Lewisa w 1911, ale początkowo nowa broń nie wzbudziła entuzjazmu w wojsku amerykańskim i sfrustrowany Lewis opuścił służbę czynną i przeniósł się do Belgii, gdzie nowy karabin szybko wszedł do produkcji i na wyposażenie belgijskiej armii. Lewis zadebiutował bojowo po ataku Niemiec na Belgię w 1914 i od niemieckich żołnierzy otrzymał przezwisko "belgijski grzechotnik".
Brytyjczycy wprowadzili ten karabin do uzbrojenia w 1915, był on używany nie tylko przez piechotę, ale także przez pierwsze czołgi i wszystkie brytyjskie samoloty z tego okresu.
Amerykanie rozpoczęli użytkowanie tego karabinu w 1917, ale szybko został on zastąpiony słynnym później ręcznym karabinem maszynowym M1918 (BAR).
W momencie rozpoczęcia II wojny światowej Lewis był już bronią raczej przestarzałą. Brytyjska piechota była już przezbrojona w rkm Bren, ale Lewis pozostał w służbie, stanowiąc uzbrojenie niektórych pojazdów i samolotów, przede wszystkim z powodów ekonomicznych, gdyż Wielkiej Brytanii nie było wtedy stać na wprowadzenie nowszych modeli broni.
Po zakończeniu II wojny światowej Lewis został oficjalnie zastąpiony karabinami Bren, Vickers i innymi karabinami maszynowymi.
Opis konstrukcjiEdytuj
Lufa karabinu była otoczona aluminiową osłoną zaprojektowaną w taki sposób aby w momencie wystrzału uchodzące gazy prochowe wciągały zimne powietrze do wnętrza osłony, chłodząc tym samym lufę i mechanizmy wewnętrzne. Zasilany z dyskowego magazynka obracanego przez mechanizm broni (bez własnej sprężyny i podajnika)[1].
Teoretyczna szybkostrzelność wynosiła do 550 strzałów na minutę, karabin używał standardowej wtedy amunicji brytyjskiej 0,303 cala (7.7 × 56 mm R). Ważył 12 kg, mniej więcej połowę tego co używany wówczas Vickers, kosztował jedną szóstą tego co Vickers i mógł być wyprodukowany w jedną szóstą czasu potrzebnego na produkcję Vickersa.
CiekawostkaEdytuj
Używany w filmie Gwiezdne wojny przez Szturmowców na Planecie Tatooine Blaster T-21 to pomalowany na czarno Lewis bez magazynka.
Japończycy przerobili tę konstrukcję i przyjęli na uzbrojenie jako Type 92. Poza piechotą, używało go lotnictwo, stanowił on uzbrojenie niektórych samolotów.
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 241. ISBN 978-83-7708-745-9.