Kardynałowie inkwizytorzy generalni Rzymskiej Inkwizycji
Kardynałowie inkwizytorzy generalni Rzymskiej Inkwizycji – kardynałowie, będący członkami trybunału Rzymskiej Inkwizycji, przekształconego w 1564 w stałą kongregację Kurii Rzymskiej pod nazwą Kongregacja Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (lub Kongregacja Świętego Oficjum).
Pierwsze nominacje kardynałów na inkwizytorów generalnych zostały dokonane 15 lipca 1541 przez papieża Pawła III (1534–1549). Inkwizytorami zostali kardynałowie Gian Pietro Carafa i Girolamo Aleandro. Po rychłej śmierci kardynała Aleandro (zm. 1 lutego 1542) papież Paweł III w dniu 4 lipca 1542 dokonał pięciu nowych nominacji, a 21 lipca 1542 wydał bullę Licet ab initio, na mocy której sześciu kardynałów inkwizytorów generalnych utworzyło najwyższy trybunał inkwizycyjny, mający za zadanie koordynowanie działań trybunałów inkwizycyjnych w Europie i przeciwdziałanie herezji wśród hierarchii kościelnej[1]. Komisja ta nie miała wówczas stałego charakteru, ani oficjalnie nadanej nazwy, a mandaty jej członków wygasały na czas sede vacante. Mimo to, wszyscy kolejni następcy Pawła III dbali o jej ciągłość, potwierdzając mandaty kardynałów inkwizytorów i w razie potrzeby mianując kolejnych. 14 grudnia 1558 papież Paweł IV (1555–1559) mianował kardynała Michele Ghislieriego wielkim inkwizytorem, zastrzegając, że jego mandat pozostaje w mocy także podczas sede vacante[2]. Jego następca Pius IV (1559–1565), początkowo zredukował liczbę kardynałów inkwizytorów, jednak to właśnie on w dniu 2 sierpnia 1564 ostatecznie przekształcił trybunał w stałą kongregację Kurii Rzymskiej, zwaną po roku 1588 Kongregacją Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji. Jej członkowie nadal tytułowani byli jako inkwizytorzy generalni, a ich nominacje miały co do zasady charakter dożywotni.
Kongregacja Inkwizycji Rzymskiej i Powszechnej została przekształcona w Kongregację Świętego Oficjum w wyniku reformy Kurii Rzymskiej dokonanej przez papieża Piusa X 29 czerwca 1908.
Dzięki badaniom Pastora, Mayauda i Mayera skład Rzymskiej Inkwizycji jest w miarę precyzyjnie odtworzony (łącznie z datami większości nominacji) dla pierwszego stulecia jej istnienia tj. od 1541 do końca pontyfikatu Urbana VIII (zm. 1644). Precyzyjna lista jest możliwa do stworzenia także dla okresu 1720–1870, gdyż w tym czasie rokrocznie (z niewielkimi tylko przerwami na przełomie XVIII i XIX wieku publikowane były tzw. roczniki papieskie, zawierające informacje o przynależności wszystkich kardynałów do poszczególnych kongregacji kurialnych. Pewien problem stanowią natomiast okresy od pontyfikatu Innocentego X (1644–1655) do pontyfikatu Klemensa XI (1700–1721) oraz końcowy okres po aneksji Państwa Kościelnego przez Włochy w 1870. Listy dla tych okresów mogą być niekompletne, a nadto nie zawsze jest możliwe ustalenie daty mianowania danego kardynała na inkwizytora generalnego, gdyż roczniki papieskie ukazywały się wtedy nieregularnie, a nadto nie prowadzono jak dotąd szczegółowych studiów prozopograficznych.
_001.jpg)
Pomimo wymienionych wyżej trudności, dostępne źródła pozwalają zidentyfikować około 350 kardynałów inkwizytorów generalnych Rzymskiej Inkwizycji działających w latach 1541–1908. Wśród nich było aż 20 późniejszych papieży (Marceli II, Paweł IV, Pius IV, Pius V, Urban VII, Innocenty IX, Paweł V, Innocenty X, Aleksander VII, Klemens IX, Aleksander VIII, Klemens XI, Benedykt XIII, Klemens XII, Benedykt XIV, Klemens XIV, Pius VII, Leon XII, Pius VIII i Grzegorz XVI).
Za pontyfikatu Leona XIII (1878–1903) jednym z inkwizytorów generalnych był polski kardynał Mieczysław Ledóchowski (1822–1902).
Kardynałowie inkwizytorzy generalni w latach od 1541 do 2 sierpnia 1564Edytuj
Mianowani przez Pawła III (13 października 1534 – 10 listopada 1549)Edytuj
- Gian Pietro Carafa CRT (15 lipca 1541 – 23 maja 1555)[3][4][5][6], od 23 maja 1555 papież Paweł IV
- Girolamo Aleandro (15 lipca 1541 – 1 lutego 1542)[4][5]
- Giovanni Girolamo Morone (4 lipca 1542 – 21 lipca 1542)[3][4][5]
- Pierpaolo Parisio (4 lipca 1542 – 9 maja 1545)[3][4][5][6]
- Bartolomeo Guidiccioni (4 lipca 1542 – 4 listopada 1549)[3][4][5][6]
- Dionisio Laurerio OSM (4 lipca 1542 – 17 września 1542)[3][4][5][6]
- Tommaso Badia OP (4 lipca 1542 – 6 września 1547)[3][4][5][6]
- Juan Álvarez de Toledo OP (21 lipca 1542 – 15 września 1557)[3][4][5][6]
- Gregorio Cortese OSB (czerwiec 1545 – 21 września 1548)[6][7]
- Marcello Cervini (1546 – 9 kwietnia 1555)[3][6], od 9 kwietnia 1555 papież Marceli II
- Francesco Sfondrati (1546 – 31 lipca 1550)[3][6]
- Rodolfo Pio di Carpi (1548 – 2 maja 1564)[3][6][8]
Mianowani przez Juliusza III (7 lutego 1550 – 23 marca 1555)Edytuj
Hiszpański kardynał Juan Álvarez de Toledo OP
- Girolamo Veralli (17 czerwca 1550 – 10 października 1555)[6]
- Marcello Crescenzi (15 listopada 1550 – 28 maja 1552)[6]
- Giacomo Puteo (20 stycznia 1552 – 26 kwietnia 1563)[6]
- Sebastiano Antonio Pighini (30 czerwca 1552 – 23 listopada 1554)[6]
Mianowani przez Pawła IV (23 maja 1555 – 18 sierpnia 1559)Edytuj
- Gianbernardino Scotti (23 stycznia 1556 – czerwiec 1564)[6][8][9]
- Scipione Rebiba (23 stycznia 1556 – 11 stycznia 1560)[6][9]
- Jean Suau (23 stycznia 1556 – 2 sierpnia 1564)[6][8][9]
- Gianantonio Capizucchi (23 kwietnia 1556 – 11 stycznia 1560)[6][8][9]
- Giovanni Angelo Medici (11 czerwca 1556 – 25 grudnia1559)[6][9], od 25 grudnia 1559 papież Pius IV
- Virgilio Rosario (18 marca 1557 – 22 maja 1559)[6][9]
- Michele Ghislieri OP (od 18 marca 1557; wielki inkwizytor od 14 grudnia 1558)[6][9]
- Clemente d’Olera OFMObs (1 kwietnia 1557 – 11 stycznia 1560)[6][9]
- Giovanni Michele Saraceni (23 września 1557 – 11 stycznia 1560)[6][9]
- Diomede Carafa (14 października 1557 – 11 stycznia 1560)[6][9]
- Antonio Trivulzio (14 października 1557 – 25 maja 1559)[10]
- Pedro Pacheco de Villena (15 października 1557 – 5 marca 1560)[6][8][9]
- Giacomo Savelli (15 października 1557 – 11 stycznia 1560)[6][8][9]
- Guido Ascanio Sforza (15 października 1557 – 11 stycznia 1560)[6][8][9]
- Alfonso Carafa (8 grudnia 1558 – 11 stycznia 1560)[6][8][9]
Mianowani przez Piusa IV (25 grudnia 1559 – 9 grudnia 1565) przed 2 sierpnia 1564Edytuj
Kard. Vitellozzo Vitelli
- Otto Truchsess von Waldburg (18 maja 1560 – czerwiec 1564)[6][8]
- Bartolomé de la Cueva y Toledo (20 sierpnia 1560 – 29 czerwca 1562)[6][8]
- Clemente d’Olera OFMObs (29 sierpnia 1560 – 2 sierpnia 1564)[6][8]
- Cristoforo Madruzzo (13 listopada 1560 – czerwiec 1564)[6][8]
- Ludovico Simonetta (4 czerwca 1561 – 2 sierpnia 1564)[6][8]
- Giacomo Savelli (14 października 1562 – czerwiec 1564)[8]
- Scipione Rebiba (14 października 1562 – czerwiec 1564)[8]
- Ranuccio Farnese OSIoHieros (4 stycznia 1563 – czerwiec 1564)[11]
- Carlo Borromeo (16 marca 1563 – czerwiec 1564)[8]
- Giovanni Girolamo Morone (16 marca 1563 – czerwiec 1564)[6]
- Giovanni Battista Cicala (22 marca 1563 – 2 sierpnia 1564)[8]
- Fulvio Giulio della Corgna OSIoHieros (27 kwietnia 1563 – czerwiec 1564)[6]
- Marco Antonio Amulio (5 maja 1563 – czerwiec 1564)[6][8]
- Giovanni Michele Saraceni (1 czerwca 1563 – 2 sierpnia 1564)[8]
- Ippolito d’Este (27 lipca 1563 – czerwiec 1564)[6]
- Gianfrancesco Gambara (19 października 1563 – czerwiec 1564)[6]
- Philibert Babou de la Bourdaisière (29 lutego 1564 – czerwiec 1564)[6]
- Vitellozzo Vitelli (1 kwietnia 1564 – 2 sierpnia 1564)[8]
Kardynałowie inkwizytorzy generalni Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (od 2 sierpnia 1564)Edytuj
Mianowani przez Piusa IV (25 grudnia 1559 – 9 grudnia 1565) od 2 sierpnia 1564 do końca pontyfikatuEdytuj
2 sierpnia 1564 Pius IV przekształcił trybunał Rzymskiej Inkwizycji w stałą kongregację kardynalską Kurii Rzymskiej. Siedmiu dotychczasowych inkwizytorów generalnych zostało jej członkami, a nadto dołączył do nich kardynał Carlo Borromeo. W krótkim czasie skład kongregacji uzupełniono jeszcze o kardynała Alciatiego:
- Michele Ghislieri OP, wielki inkwizytor (2 sierpnia 1564 – 7 stycznia 1566)[8], od 7 stycznia 1566 papież Pius V
- Giovanni Michele Saraceni (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Giovanni Battista Cicala (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Jean Suau (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Clemente d’Olera OFMObs (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Ludovico Simonetta (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Vitellozzo Vitelli (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Carlo Borromeo (2 sierpnia 1564 – 7 lutego 1566)[8]
- Francesco Alciati (13 czerwca 1565 – 7 lutego 1566)[6][8]
Mianowani przez Piusa V (7 stycznia 1566 – 1 maja 1572)Edytuj
Pius V na początku swego pontyfikatu odwołał wszystkich inkwizytorów generalnych mianowanych przez poprzednika i wyznaczył na ich miejsca swoich nominatów.
- Scipione Rebiba (7 lutego 1566 – 23 lipca 1577, wielki inkwizytor od 8 kwietnia 1573)[12]
- Gianbernardino Scotti (7 lutego 1566 – 11 grudnia 1568)[12]
- Francisco Pacheco de Toledo (7 lutego 1566 – 23 sierpnia 1579)[6][12]
- Gianfrancesco Gambara (7 lutego 1566 – 5 maja 1587)[6][12]
- Gianpaolo Della Chiesa (3 lipca 1568 – 11 stycznia 1575)[6][12]
Mianowani przez Grzegorza XIII (13 maja 1572 – 10 kwietnia 1585)Edytuj
- Ludovico Madruzzo (2 stycznia 1573 – 2 kwietnia 1600)[6][13][14]
- Giulio Antonio Santori (12 stycznia 1575 – 7 czerwca 1602)[6][13]
- Giacomo Savelli (wielki inkwizytor 31 lipca 1577 – 5 grudnia 1587)[13][15]
- Giovanni Antonio Facchinetti (11 stycznia 1584 – 29 października 1591)[6][13], od 29 października 1590 papież Innocenty IX
- Gianbattista Castagna (11 stycznia 1584 – 15 września 1590)[6][13], od 15 września 1590 papież Urban VII
- Pedro de Deza OP (1585 – 27 sierpnia 1600)[6][13]
Mianowani przez Sykstusa V (24 kwietnia 1585 – 27 sierpnia 1590)Edytuj
- Costanzo Buttafoco da Sarnano OFMConv (4 lutego 1587 – 20 grudnia 1595)[6][13]
- Girolamo Bernerio OP (13 maja 1587 – 5 sierpnia 1611)[6][13][16]
Mianowani przez Innocentego IX (29 października 1591 – 30 grudnia 1591)Edytuj
- Paolo Emilio Sfondrati (6 listopada 1591 – 14 lutego 1618)[6][13][16][17]
Mianowani przez Klemensa VIII (30 stycznia 1592 – 3 marca 1605)Edytuj
- Domenico Pinelli (5 lutego 1592 – 9 sierpnia 1611)[6][13][16]
- Francisco Toledo de Herrera SJ (27 września 1593 – 14 września 1596)[6][13]
- Lorenzo Bianchetti (czerwiec 1596 – 12 marca 1612)[13][16]
- Camillo Borghese (27 czerwca 1596 – 16 maja 1605)[13][18], od 16 maja 1605 papież Paweł V
- Pompeio Arrigoni (1596 – 4 kwietnia 1616)[13][16][19]
- Lucio Sassi (20 stycznia 1599 – 29 lutego 1604)[6][13]
- Roberto Bellarmino SJ (16 marca 1599 – kwiecień 1621)[13][16][20]
- Francisco de Ávila (ok. 1600 – 20 stycznia 1606)[13]
- Innocenzo del Bufalo-Cancellieri (grudzień 1604 – 27 marca 1610)[13][21]
Mianowani przez Leona XI (1 kwietnia 1605 – 27 kwietnia 1605)Edytuj
- Ferdinando Taverna (kwiecień 1605 – 19 sierpnia 1619)[13][16][22]
- Pietro Aldobrandini (kwiecień 1605 – 10 lutego 1621)[13][16][23]
Mianowani przez Pawła V (16 maja 1605 – 28 stycznia 1621)Edytuj
Kard. Gaspar de Borja y Velasco był jednym z trzech kardynałów inkwizytorów, którzy odmówili podpisania wyroku skazującego na Galileusza
- Anne de Pérusse Escars de Givry (1605 – 19 kwietnia 1612)[13][16]
- Antonio Zapata y Cisneros (styczeń 1606 – 1617)[13][16][24]
- Anselmo Marzato OFMCap (1607 – 17 sierpnia 1607)[13]
- Giovanni Garzia Millini (grudzień 1607 – 1 października 1629)[13][16][25]
- Fabrizio Veralli (luty 1609 – 17 listopada 1624)[13][16][26]
- Francois de Rochefoucald (1609 – 14 lutego 1645)[13][16]
- Agostino Galamina OP (1611 – 6 września 1639)[13][16][27]
- Felice Centini OFMConv (1611 – 24 stycznia 1641)[13][16][28]
- Jean de Bonsi (21 lipca 1615 – 4 lipca 1621)[13][16][29]
- Gaspar de Borja y Velasco (1617 – 28 grudnia 1645)[13][16][30]
- Pietro Campori (1620 – 4 lutego 1643)[13][16]
Mianowani przez Grzegorza XV (9 lutego 1621 – 8 lipca 1623)Edytuj
- Scipione Cobelluzzi (1621 – 29 czerwca 1626)[13][16]
- Desiderio Scaglia OP (17 lutego 1621 – 21 sierpnia 1639)[13][16][31][32]
- Ottavio Bandini (10 marca 1621 – 1 sierpnia 1629)[16][33]
- François d’Escoubleau de Sourdis (1621 – 8 lutego 1628)[16]
- Guido Bentivoglio (1621 – 7 września 1644?)[16][34]
- Ludovico Ludovisi (1622 – 18 listopada 1632)[16]
- Carlo Gaudenzio Madruzzo (1622 – 14 sierpnia 1629)[16]
- Louis de Nogaret d’Épernon de La Valette (1623 – 27 września 1639)[16]
Mianowani przez Urbana VIII (6 sierpnia 1623 – 29 lipca 1644)Edytuj
Kard. Francesco Barberini (1597–1679), najdłużej urzędujący sekretarz Rzymskiej Inkwizycji (1633–79)
- Francesco Barberini (maj 1624 – 10 grudnia 1679)[16][31][35]
- Antonio Marcello Barberini OFMCap (listopad 1624 – 11 września 1646)[16][31][36]
- Lorenzo Magalotti (1626 – 19 września 1637)[16]
- Denis-Simon de Marquemont (18 lutego 1626 – 16 września 1626)[16]
- Laudivio Zacchia (1626 – 30 sierpnia 1637)[16][37]
- Marzio Ginetti (kwiecień 1629 – 1 marca 1671)[16][31][38]
- Berlinghiero Gessi (październik 1629 – 6 kwietnia 1639)[16][39]
- Fabrizio Verospi (październik 1629 – 27 stycznia 1639)[16][31][40]
- Giovanni Francesco Guidi di Bagno (1631 – 24 lipca 1641)[16]
- Agostino Oreggi (1633 – 12 lipca 1635)[16]
- Cesare Monti (1634 – 16 sierpnia 1650)[16][31]
- Alfonso de la Cueva-Benavides y Mendoza-Carrillo (1635 – 10 sierpnia 1652)[16][31]
- Alphonse-Louis du Plessis de Richelieu OCarth (5 czerwca 1635 – 24 marca 1653)[16]
- Giulio Roma (1639 – 16 września 1652)[16][31]
- Bernardino Spada (1642 – 10 listopada 1661)[16][31]
- Gianbattista Pamphilj (1642 – 15 września 1644)[16], od 15 września 1644 papież Innocenty X
- Vincenzo Maculani OP (1642 – 16 lutego 1667)[16]
- Girolamo Verospi (1642 – 5 stycznia 1652)[16][31]
- Lelio Falconieri (1644? – 14 grudnia 1648)[31][41]
Mianowani przez Innocentego X (15 września 1644 – 7 stycznia 1655)Edytuj
- Giovanni Giacomo Panciroli (1644? – 3 września 1651)[31]
- Juan de Lugo y de Quiroga SJ (1644? – 20 sierpnia 1660)[31][42]
- Girolamo Colonna (1644? – 4 września 1666)[31][42]
- Alessandro Bichi (1644? – 25 maja 1657)[31]
- Domenico Cecchini (1645? – 1 maja 1656)[31]
- Francesco Adriano Ceva (1645? – 12 października 1655)[43]
- Michel Mazarin OP (1648 – 31 sierpnia 1648)[44]
- Camillo Astalli (12 lipca 1651 – 21 grudnia 1663)[42]
- Fabio Chigi (1652 – 7 kwietnia 1655)[45], od 7 kwietnia 1655 papież Aleksander VII
- Francesco Albizzi (marzec 1654 – 5 października 1684)[42]
Mianowani przez Aleksandra VII (7 kwietnia 1655 – 22 maja 1667)Edytuj
Kard. Girolamo Farnese
- Giacomo Corradi (1 czerwca 1656 – 17 stycznia 1666)[42]
- Giulio Rospigliosi (1657 – 20 czerwca 1667)[42], od 20 czerwca 1667 papież Klemens IX
- Rinaldo d’Este (1657? – 30 września 1672)[42]
- Girolamo Farnese (29 maja 1658 – 18 lutego 1668)[46]
- Flavio Chigi (6 listopada 1658 – 13 września 1693)[46]
- Francesco Maria Sforza Pallavicino SJ (22 września 1660 – 5 czerwca 1667)[46]
- Pascual de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba (13 lutego 1664 – 28 września 1677)[47]
- Celio Piccolomini (luty 1664 – 24 maja 1681))[47]
- Angelo Celsi (16 grudnia 1664 – 6 listopada 1671)[47]
- Giberto Borromeo (20 stycznia 1666 – 6 stycznia 1672)[47]
- Cesare Maria Antonio Rasponi (17 marca 1666 – 21 listopada 1675)[47]
- Pietro Ottoboni (1666? – 6 października 1689)[47][48], od 6 października 1689 papież Aleksander VIII
- Decio Azzolini (28 czerwca 1667 – 8 czerwca 1689)[49]
- Lorenzo Imperiali (29 czerwca 1667 – 21 września 1673)[49]
Mianowani przez Klemensa IX (20 czerwca 1667 – 9 grudnia 1669)Edytuj
- Giacomo Rospigliosi (22 lutego 1668 – 2 lutego 1684)[49]
Mianowani przez Klemensa X (29 kwietnia 1670 – 22 lipca 1676)Edytuj
- Antonio Barberini (1670 – 4 sierpnia 1671)[50]
- Paluzzo Paluzzi Altieri (7 maja 1670 – 29 czerwca 1698)[50]
- Giulio Gabrielli (14 maja 1670 – 31 sierpnia 1677)[50]
- Francesco Maria Brancaccio (17 maja 1670 – 9 stycznia 1675)[50]
- Giovanni Bona (21 maja 1670 – 28 października 1674)[50]
- Luis Manuel Fernández de Portocarrero (10 czerwca 1670 – 14 września 1709)[50]
- Federico Borromeo (23 lutego 1671 – 18 lutego 1673)[51]
- Gasparo Carpegna (24 lutego 1671 – 6 kwietnia 1714)[50][51]
- César d’Estrées (19 lipca 1672 – 18 grudnia 1714)[52]
- Francesco Nerli (25 września 1673 – 8 kwietnia 1708)[52]
- Girolamo Casanate (1674 – 3 marca 1700)[52]
- Cesare Facchinetti (30 października 1674 – 31 stycznia 1683)[53]
- Alderano Cibo (1676? – 22 lipca 1700)[53]
- Federico Baldeschi Colonna (1676? – 4 października 1691)[53]
Mianowani przez Innocentego XI (21 września 1676 – 12 sierpnia 1689)Edytuj
- Stefano Brancaccio (1 października 1681 – 8 września 1682)[54]
- Lorenzo Brancati di Lauria OFMConv (1 października 1681 – 30 listopada 1693)[54]
- Raimondo Capizucchi OP (8 października 1681 – 22 kwietnia 1691)[54]
- Michelangelo Ricci (17 listopada 1681 – 12 marca 1682)[54]
- Giacomo de Angelis (8 października 1686 – 15 września 1695)[55]
- José Sáenz de Aguirre OSB (11 listopada 1687 – 19 sierpnia 1699)[56]
Mianowani przez Aleksandra VIII (6 października 1689 – 1 lutego 1691)Edytuj
Kard. Emmanuel de Bouillon z Francji
- Emmanuel de Bouillon (10 stycznia 1690 – 2 marca 1715)[57]
- Galeazzo Marescotti (1690? – 3 lipca 1726)[57]
- Bandino Panciatici (12 kwietnia 1690 – 21 kwietnia 1718)[57]
Mianowani przez Innocentego XII (12 lipca 1691 – 27 września 1700)Edytuj
- Fabrizio Spada (1691 – 15 czerwca 1717)[58][59]
- Francesco Maria de’ Medici (21 lipca 1691 – 19 czerwca 1709)[58]
- Vincenzo Maria Orsini OP (1694? – 29 maja 1724)[58], od 29 maja 1724 papież Benedykt XIII
- Rinaldo d’Este (1694? – 21 marca 1695)[58]
- Pietro Ottoboni (1694? – 29 lutego 1740)[58]
- Gianfrancesco Albani (1695[60] – 23 listopada 1700)[61], od 23 listopada 1700 papież Klemens XI
- Tommaso Maria Ferrari OP (3 stycznia 1696 – 20 sierpnia 1716)[62]
- Enrico Noris OESA (3 stycznia 1696 – 23 lutego 1704)[62]
- Celestino Sfondrati (21 lutego 1696 – 4 września 1696)[62]
- Giacomo Antonio Morigia CanReg (29 kwietnia 1699 – 8 października 1708)[63]
- Giovanni Maria Gabrielli OCist (29 kwietnia 1700 – 17 września 1711)[64]
- Niccolò Radulovich (2 lipca 1700 – 27 października 1702)[64]
Mianowani przez Klemensa XI (23 listopada 1700 – 19 marca 1721)Edytuj
Kard. Francesco del Giudice, sekretarz Kongregacji Inkwizycji Rzymskiej i Powszechnej w latach 1719–25
- Sperello Sperelli (1701 – 22 marca 1710)[64]
- Francesco del Giudice (1701 – 10 października 1725)[64]
- Nicolò Acciaioli (1708? – 23 lutego 1719)[65]
- Lorenzo Casoni (1708? – 19 listopada 1720)[65]
- Carlo Agostino Fabroni (1708? – 19 września 1727)[65]
- Giovanni Battista Tolomei SJ (1715 – 19 stycznia 1726)[66][67][68]
- Fabrizio Paolucci (1718? – 12 czerwca 1726)[66][67]
- Giuseppe Sacripanti (1718? – 4 stycznia 1727)[66][67]
- Francesco Maria Casini (1718? – 14 lutego 1719)[67]
- Giandomenico Paracciani (1719? – 9 maja 1721)[66]
- Pier Marcellino Corradini (1719? – 8 lutego 1743)[66]
- Giuseppe Renato Imperiali (1719? – 15 stycznia 1737)[66]
- Annibale Albani (1720 – 21 października 1751)[69]
Mianowani przez Innocentego XIII (8 maja 1721 – 7 marca 1724)Edytuj
- Sebastiano Antonio Tanara (1721 – 5 maja 1724)[70]
- Giorgio Spinola (1721 – 17 stycznia 1739)[70]
- Bernardo Maria Conti OSBCas (1721 – 23 kwietnia 1730)[70]
Mianowani przez Benedykta XIII (29 maja 1724 – 21 lutego 1730)Edytuj
- Lorenzo Corsini (1724 – 12 lipca 1730)[71], od 12 lipca 1730 papież Klemens XII
- Giuseppe Vallemani (1724 – 15 grudnia 1725)[71]
- Ludovico Pico della Mirandola (1724 – 10 sierpnia 1743)[71]
- Agostino Pipia OP (1724 – 19 lutego 1730)[71]
- Curzio Origo (1725 – 18 marca 1737)[72]
- Niccolo Coscia (styczeń 1726 – 1730)[73]
- Francesco Barberini (1726 – 17 sierpnia 1738)[74]
- Prospero Marefoschi (1726 – 24 lutego 1732)[74]
- Nicolò Maria Lercari (1726 – 21 marca 1757)[74]
- Lorenzo Cozza (1726 – 19 stycznia 1729)[74]
- Antonio Felice Zondadari (1728 – 23 listopada 1737)[75]
- Francesco Antonio Finy (1728 – 5 kwietnia 1743)[75]
- Gregorio Selleri OP (1728 – 31 maja 1729)[75]
- Vincenzo Ludovico Gotti OP (1728 – 18 września 1742)[75]
- Leandro di Porzia OSBCas (1728 – 2 czerwca 1740)[75]
- Antonio Banchieri (1728 – 16 września 1733)[75]
- Vincenzo Petra (1729 – 21 marca 1747)[76]
- Prospero Lambertini (1729 – 17 sierpnia 1740)[76], od 17 sierpnia 1740 Benedykt XIV
- Carlo Vincenzo Maria Ferreri OP (1729 – 9 grudnia 1742)[76]
Mianowani przez Klemensa XII (12 lipca 1730 – 6 lutego 1740)Edytuj
Kard. Neri Maria Corsini, sekretarz Kongregacji w latach 1753–70
- Gianantonio Davia (1731 – 11 stycznia 1740)[77]
- Antonio Saverio Gentili (1731 – 13 marca 1753)[77]
- Neri Maria Corsini (1731 – 6 grudnia 1770)[77]
- Giovanni Antonio Guadagni OCD (1732 – 15 stycznia 1759)[78]
- Giuseppe Firrao (1733 – 24 października 1744)[79]
- Tommaso Ruffo (1735 – 16 lutego 1753)[80]
- Marcello Passari (1737 – 25 września 1741)[81]
- Pietro Maria Pieri OSM (1737 – 27 stycznia 1743)[81]
Mianowani przez Benedykta XIV (17 sierpnia 1740 – 3 maja 1758)Edytuj
- Giuseppe Accoramboni (23 września 1743 – 21 marca 1747)[82]
- Pompeo Aldrovandi (23 września 1743 – 6 stycznia 1752)[82]
- Domenico Passionei (23 września 1743 – 5 lipca 1761)[82]
- Silvio Valenti Gonzaga (23 września 1743 – 28 sierpnia 1756)[82]
- Luigi Maria Lucini OP (1743 – 17 stycznia 1745)[82]
- Fortunato Tamburini OSBCas (1743 – 9 sierpnia 1761)[82]
- Gioacchino Besozzi OCist (1743 – 18 czerwca 1755)[82]
- Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1747 – 7 marca 1774)[83]
- Giovanni Battista Spinola (1751 – 20 sierpnia 1752)[84]
- Raniero d’Elci (1752 – 22 czerwca 1761)[85]
- Giuseppe Maria Feroni (1754 – 15 listopada 1767)[86]
- Vincenzo Malvezzi (1754 – 3 grudnia 1775)[86]
- Giovanni Giacomo Millo (1754 – 16 listopada 1757)[86]
- Clemente Argenvilliers (1754 – 23 grudnia 1758)[86]
- Antonio Andrea Galli CRSSS (1754 – 24 marca 1767)[86]
- Alberico Archinto (1756 – 30 września 1758)[87]
Mianowani przez Klemensa XIII (6 lipca 1758 – 2 lutego 1769)Edytuj
.jpg)
Kard. Alberico Archinto
- Giuseppe Spinelli (1758 – 12 kwietnia 1763)[88]
- Carlo Rezzonico (1758 – 26 stycznia 1799)[88]
- Luigi Maria Torregiani (1758 – 6 stycznia 1777)[88]
- Antonio Maria Erba Odescalchi (1759 – 28 marca 1762)[89]
- Giuseppe Agostino Orsi OP (1759 – 13 czerwca 1761)[89]
- Lorenzo Ganganelli OFMConv (1759 – 19 maja 1769)[89], od 19 maja 1769 papież Klemens XIV
- Giuseppe Maria Castelli (1760 – 9 kwietnia 1780)[90]
- Ferdinando Maria de Rossi (1761 – 4 lutego 1775)[91]
- Marcantonio Colonna (1762 – 4 grudnia 1793)[92]
- Giovanni Francesco Stoppani (1763 – 18 listopada 1774)[93]
- Giovanni Carlo Boschi (1768 – 6 września 1788)[94]
- Flavio Chigi (1768 – 12 lipca 1771)[94]
Mianowani przez Klemensa XIV (19 maja 1769 – 22 września 1774)Edytuj
- Lazzaro Opizio Pallavicini (1772 – 23 lutego 1785)[95]
- Francesco Saverio de Zelada (1774 – 19 grudnia 1801)[96]
Mianowani przez Piusa VI (15 lutego 1775 – 29 sierpnia 1799)Edytuj
.jpg)
Kard. Carlo Rezzonico, sekretarz Kongregacji w latach 1777–99
- Leonardo Antonelli (1775 – 23 stycznia 1811)[97]
- Juan Tomás de Boxadors y Sureda de San Martín OP (1775 – 16 grudnia 1780)[97]
- Andrea Gioannetti OSBCam (1778 – 8 kwietnia 1800)[98]
- Hyacinthe Sigismond Gerdil CRSP (1778 – 12 sierpnia 1802)[98]
- Vitaliano Borromeo (1779 – 7 czerwca 1793)[99]
- Guglielmo Pallotta (1784 – 21 września 1795)[100]
- Gregorio Barnaba Chiaramonti OSBCas (1785 – 14 marca 1800)[101], od 14 marca 1800 papież Pius VII
- Giovanni Maria Riminaldi (1785 – 12 października 1789)[101]
- Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785 – 9 sierpnia 1790)[101]
- Luigi Valenti Gonzaga (1788 – 27 grudnia 1808)[102]
- Filippo Campanelli (1789 – 18 lutego 1795)[103]
- Andrea Corsini (grudzień 1793 – 18 stycznia 1795)[104]
- Carlo Livizzani (1793 – 1 lipca 1802)[104]
- Aurelio Roverella (1794 – 5 września 1812)[105]
- Stefano Borgia (1795 – 23 listopada 1804)[106]
- Tommaso Antici (1795 – 7 września 1798)[106]
- Giulio Maria della Somaglia (1795 – 2 kwietnia 1830)[106]
- Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797 – 10 lutego 1816)[107]
Mianowani przez Piusa VII (14 marca 1800 – 20 sierpnia 1823)Edytuj
- Ercole Consalvi (30 października 1800 – 24 stycznia 1824)[107]
- Ignazio Busca (1800 – 12 sierpnia 1803)[108]
- Filippo Carandini (1800 – 29 sierpnia 1810)[108]
- Michele di Pietro (28 marca 1803 – 2 lipca 1821)[107]
- Carlo Francesco Caselli OSM (28 marca 1803 – 20 kwietnia 1828)[107]
- Francesco Carafa di Traetto (29 października 1804 – 29 września 1818)[107]
- Alessandro Mattei (29 października 1804 – 20 kwietnia 1820)[107]
- Filippo Casoni (1806 – 9 października 1811)[109]
- Giulio Gabrielli (11 czerwca 1808 – 26 września 1822)[107]
- Bartolomeo Pacca (1808 – 19 kwietnia 1844)[107]
- Lorenzo Litta (27 maja 1814 – 1 maja 1820)[107]
- Cesare Brancadoro (1814 – 12 września 1837)[107]
- Carlo Oppizzoni (1814 – 13 kwietnia 1855)[107]
- Antonio Dugnani (15 września 1815 – 17 października 1818)[107]
- Francesco Fontana CRSP (29 kwietnia 1816 – 19 marca 1822)[107]
- Annibale della Genga (1819 – 28 września 1823)[110], od 28 września 1823 papież Leon XII
- Pietro Francesco Galleffi (26 stycznia 1820 – 18 czerwca 1837)[107]
- Emmanuele de Gregorio (26 stycznia 1820 – 7 listopada 1839)[107]
- Francesco Saverio Castiglioni (24 listopada 1821 – 31 marca 1829)[107], od 31 marca 1829 papież Pius VIII
Mianowani przez Leona XII (28 września 1823 – 10 lutego 1829)Edytuj
Kard. Giulio Maria della Somaglia, sekretarz stanu oraz sekretarz Rzymskiej Inkwizycji za pontyfikatu Leona XII
- Placido Zurla OSBCam (2 stycznia 1824 – 29 października 1834)[107]
- Francesco Bertazzoli (27 stycznia 1824 – 7 kwietnia 1830)[107]
- Francesco Cesarei Leoni (25 lutego 1824 – 25 lipca 1830)[107]
- Antonio Gabriele Severoli (24 marca 1824 – 8 września 1824)[107]
- Bonaventura Gazzola, OFMRef (29 maja 1824 – 29 stycznia 1832)[107]
- Mauro Cappellari OSBCam (4 lipca 1826 – 2 lutego 1831)[107], od 2 lutego 1831 papież Grzegorz XVI
- Tommaso Bernetti (19 czerwca 1828 – 21 marca 1852)[107]
Mianowani przez Piusa VIII (31 marca 1829 – 30 listopada 1830)Edytuj
- Giuseppe Albani (2 kwietnia 1829 – 3 grudnia 1834)[107]
- Pietro Caprano (27 maja 1829 – 24 lutego 1834)[107]
Mianowani przez Grzegorza XVI (2 lutego 1831 – 1 czerwca 1846)Edytuj
- Giacomo Giustiniani (5 marca 1831 – 24 lutego 1843)[107]
- Carlo Maria Pedicini (12 marca 1831 – 19 listopada 1843)[107]
- Carlo Odescalchi SJ (13 lipca 1831 – 30 listopada 1838)[107]
- Vincenzo Macchi (13 lipca 1831 – 30 września 1860)[107]
- Luigi Lambruschini CRSP (24 lutego 1832 – 12 maja 1854)[107]
- Giuseppe Maria Velzi OP (17 grudnia 1832 – 23 listopada 1836)[107]
- Antonio Domenico Gamberini (15 kwietnia 1833 – 25 kwietnia 1841)[107]
- Giuseppe Antonio Sala (2 lipca 1834 – 23 czerwca 1839)[107]
- Giacomo Filippo Fransoni (1834 – 20 kwietnia 1856)[107]
- Paolo Polidori (10 lutego 1836 – 23 kwietnia 1847)[107]
- Giuseppe Alberghini (10 lutego 1836 – 30 września 1847)[107]
- Castruccio Castracane degli Antelminelli (9 marca 1836 – 22 lutego 1852)[107]
- Giovanni Francesco Falzacappa (20 lipca 1839 – 18 listopada 1840)[107]
- Ambrogio Bianchi OSBCam (8 listopada 1839 – 3 marca 1856)[107]
- Costantino Patrizi Naro (1839 – 17 grudnia 1876)[107]
- Mario Mattei (grudzień 1840 – 7 października 1870)[107]
- Antonio Francesco Orioli OFMConv (25 stycznia 1841 – 20 lutego 1852)[107]
- Pietro Ostini (1842 – 5 marca 1849)[107]
Mianowani przez Piusa IX (16 czerwca 1846 – 7 lutego 1878)Edytuj
Kard. Prospero Caterini
- Tommaso Pasquale Gizzi (1846 – 3 czerwca 1849)[111]
- Angelo Mai SJ (1850 – 8 września 1854)[112]
- Gabriele Ferretti (1850 – 13 września 1860)[112]
- Giacomo Antonelli (1850 – 6 listopada 1876)[112]
- Gabriel della Genga Sermattei (1852 – 10 lutego 1861)[113]
- Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1852 – 13 stycznia 1867)[113]
- Raffaele Fornari (1852 – 15 czerwca 1854)[113]
- Domenico Lucciardi (1852 – 13 marca 1864)[113]
- Giusto Recanati OFMCap (1853 – 17 listopada 1861)[114]
- Prospero Caterini (1853 – 28 października 1881)[114]
- Filippo de Angelis (1854 – 6 lipca 1877)[115]
- Chiarissimo Falconieri Mellini (1854 – 22 sierpnia 1859)[115]
- Giovanni Brunelli (1854 – 21 lutego 1861)[115]
- Fabio Maria Asquini (1856 – 22 grudnia 1878)[116]
- Alessandro Barnabò (1856 – 24 lutego 1874)[116]
- Joseph Othmar von Rauscher (1859 – 24 listopada 1875)[117]
- Niccola Clarelli Paracciani (1860 – 7 lipca 1872)[118]
- Karl August Graf von Reisach (1860 – 29 grudnia 1869)[118]
- Antonio Maria Panebianco OFMConv (1861 – 21 listopada 1885)[119]
- Giuseppe Andrea Bizzarri (1864 – 26 sierpnia 1877)[120]
- Luigi Maria Bilio CRSP (1865 – 30 stycznia 1884)[121]
- Annibale Capalti (1868 – 18 października 1877)[122]
- Antonio Saverio De Luca (1872? – 28 grudnia 1883)[123]
- Raffaele Monaco La Valletta (1873 – 14 lipca 1896)[124]
- Filippo Maria Guidi (1875? – 29 lutego 1879)[125]
- Alessandro Franchi (1875 – 31 lipca 1878)[125]
- Pietro Giannelli (1875 – 5 listopada 1881)[125]
- Teodolfo Mertel (1875? – 11 lipca 1899)[125]
Mianowani przez Leona XIII (20 lutego 1878 – 20 lipca 1903)Edytuj
Kard. Mieczysław Ledóchowski, jedyny Polak będący członkiem Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji
- Innocenzo Ferrieri (1882? – 13 stycznia 1887)[126]
- Tommaso Martinelli OESA (1882? – 30 marca 1888)[126]
- Mieczysław Ledóchowski (1882? – 22 lipca 1902)[126]
- Giovanni Simeoni (1882? – 14 stycznia 1892)[126]
- Domenico Bartolini (1882? – 2 października 1887)[126]
- Johannes Baptiste Franzelin SJ (1882? – 11 grudnia 1886)[126]
- Lorenzo Nina (1882? – 25 lipca 1885)[126]
- Lodovico Jacobini (1882? – 28 lutego 1887)[126]
- Lucido Maria Parocchi (1886? – 15 stycznia 1903)[127]
- Tommaso Maria Zigliara OP (1886? – 10 maja 1893)[127]
- Angelo Jacobini (1886? – 3 marca 1886)[127]
- Carlo Laurenzi (1888? – 2 listopada 1893)[128]
- Mariano Rampolla del Tindaro (1888 – 29 czerwca 1908)[128]
- Camillo Mazzella SJ (1888? – 26 marca 1900)[128]
- Serafino Vannutelli (1899? – 29 czerwca 1908)[129]
- Isidoro Verga (1899? – 10 sierpnia 1899)[129]
- Gaetano Aloisi Masella (1899? – 1902)[129]
- Angelo Di Pietro (1899? – 29 czerwca 1908)[129]
- Girolamo Maria Gotti OCD (1899? – 29 czerwca 1908)[129]
- José de Calasanz Vives y Tuto OFMCap (1900 – 29 czerwca 1908)[130]
- Pietro Respighi (1901 – 29 czerwca 1908)[131]
Mianowani przez Piusa X (4 sierpnia 1903 – 20 sierpnia 1914)Edytuj
- Domenico Ferrata (1905? – 29 czerwca 1908)[132]
- Rafael Merry del Val y Zulueta (1905? – 29 czerwca 1908)[132]
- Andreas Steinhuber SJ (1905? – 15 października 1907)[132]
- Francesco Segna (1905? – 29 czerwca 1908)[132]
29 czerwca 1908 papież Pius X, w ramach generalnej reformy Kurii Rzymskiej, przekształcił Kongregację Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji w Kongregację Świętego Oficjum. Dotychczasowi jej członkowie pozostali w składzie tej Kongregacji, ale nie byli już tytułowani jako „inkwizytorzy generalni”.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Black, s. 16-17; Del Col, s. 291-292; Pastor, vol. XII, s. 503-507.
- ↑ Pastor, vol. XIV, s. 271.
- ↑ a b c d e f g h i j Pastor, XII, s. 503-506.
- ↑ a b c d e f g h Black, s. 16.
- ↑ a b c d e f g h Del Col, s. 291-292.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb Schwedt, s. 275-277.
- ↑ Gigliola Fragnito: CORTESE, Gregorio (wł.). Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 29 (1983). [dostęp 2013 – 11-22].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac Pastor,XVI, s. 309-313
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Pastor, XIV, s. 262, 264, 267.
- ↑ http://halshs.archives-ouvertes.fr/docs/00/86/73/56/PDF/Santarelli_Inquisizione_Nuova_Rivista_Storica_2013.pdf
- ↑ Herman H. Schwedt, Die Anfänge der Römischen Inquisition. Kardinäle und Konsultoren 1542 bis 1600, Herder, Freiburg 2013, s. 128-129.
- ↑ a b c d e Pastor, XVII, s. 292.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag Pastor, XIX, s. 626-628.
- ↑ Pastor, XIX, s. 578.
- ↑ Black, s. 118.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar Pierre-Noël Mayaud, Les «Fuit congregatio sancti officii in ... coram ...» de 1611 à 1642. 32 ans de vie de la Congrégation du Saint Office, w: „Archivum Historiae Pontificiae”, 30, 1992, s. 286-289
- ↑ Mayer, s. 62-63.
- ↑ Mayer, s. 96 – 100.
- ↑ Mayer, s. 41-43.
- ↑ Mayer, s. 41, 72-75.
- ↑ Moritz Isenmann, Wolfgang Reinhard: Bufalo, Innocenzo del (niem.). W: R E Q U I E M D A T E N B A N K [on-line]. [dostęp 2016-12-19].
- ↑ Mayer, s. 61-62.
- ↑ Mayer, s. 32.
- ↑ Mayer, s. 63-64.
- ↑ Mayer, s. 43-50.
- ↑ Mayer, s. 50-51.
- ↑ Mayer, s. 64-66.
- ↑ Mayer, s. 66-68.
- ↑ Mayer, s. 51.
- ↑ Mayer, s. 89-91.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Pastor, XXIX, s. 34.
- ↑ Mayer, s. 68-71.
- ↑ Mayer, s. 51-53.
- ↑ Mayer, s. 71-72.
- ↑ Mayer, s. 56-60.
- ↑ Mayer, s. 53-56.
- ↑ Mayer, s. 78-80.
- ↑ Mayer, s. 86-89.
- ↑ Mayer, s. 76-78.
- ↑ Mayer, s. 80-86.
- ↑ Weber 1991 ↓, s. 242.
- ↑ a b c d e f g Weber 1991 ↓, s. 273.
- ↑ Gaspare De Caro: CEVA, Francesco Adriano (wł.). W: Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 24 (1980) [on-line]. 1980. [dostęp 2016-10-07].
- ↑ Vincenzo Maria Fontana: Sacrum theatrum dominicanum. Rzym: 1666, s. 540.
- ↑ Lorenzo Cardella: Memorie Storiche de Cardinali della Santa Romana Chiesa. Tomo settimo. Rzym: 1793, s. 90.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 292.
- ↑ a b c d e f Weber 1991 ↓, s. 314.
- ↑ Kim Siebenhüner (red.): Bigamie und Inquisition in Italien : 1600-1750. Paderborn; Monachium; Wiedeń, Zurich: Schöningh Verlag, 2006, s. 217. ISBN 978-3-506-71388-9.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 341.
- ↑ a b c d e f g Weber 1991 ↓, s. 365.
- ↑ a b Appendix. W: Magnum Bullarium Romanum a Beato Leone Magno usque ad S. D. N. Benedictum XIII. T. VI: Ab Alexandro VII ad Clementem X. Luksemburg: 1727, s. 26.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 390.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 414.
- ↑ a b c d Weber 1991 ↓, s. 462.
- ↑ Weber 1991 ↓, s. 510.
- ↑ Weber 1991 ↓, s. 534.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 558.
- ↑ a b c d e Weber 1991 ↓, s. 583.
- ↑ Secunda Synodus diocesana Montisfalisci et Corneti, 1696 die 20.21. et 22 Mensis Maji celebrato. – Monte falisco, Seminarium 1700. Rzym: 1700, s. 2.
- ↑ Francesco Bacattini: Istoria dell'inquisizione, corredata di opportuni, e rari documenti:. Neapol: 1784, s. 143-147.
- ↑ Weber 1991 ↓, s. 632.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 607.
- ↑ Weber 1991 ↓, s. 667.
- ↑ a b c d Weber 1991 ↓, s. 696.
- ↑ a b c Weber 1991 ↓, s. 732.
- ↑ a b c d e f Notizie per l’anno 1720. Rzym: 1720.
- ↑ a b c d Clementis XI. Pont. Max. Opera omnia: in quibus continentur I. Eius orationes consistoriales. II. Homiliae. III. Epistolae et brevia selectiora. IV. Bullarium : secunda exempla romana fideliter repetita : accedit vita Clementis XI. a praesule quodam romano perscripta. Rzym: 1729, s. 1107-1108.
- ↑ Vincenzo Tedesco, Tolomei, Giovanni Battista, „Dizionario Biografico degli Italiani”, 96, Istituto della Enciclopedia Italiana, 2019.
- ↑ Notizie per l’anno 1721. Rzym: 1721.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1722. Rzym: 1722.
- ↑ a b c d Notizie per l’anno 1725. Rzym: 1725.
- ↑ Notizie per l’anno 1726. Rzym: 1726.
- ↑ Franca Petrucci: COSCIA, Niccolo (wł.). Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 30 (1984). [dostęp 2013–12-07].
- ↑ a b c d Notizie per l’anno 1727. Rzym: 1727.
- ↑ a b c d e f Notizie per l’anno 1729. Rzym: 1729.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1730. Rzym: 1730.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1732. Rzym: 1732.
- ↑ Notizie per l’anno 1733. Rzym: 1733.
- ↑ Notizie per l’anno 1734. Rzym: 1734.
- ↑ Notizie per l’anno 1736. Rzym: 1736.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1738. Rzym: 1738.
- ↑ a b c d e f g Notizie per l’anno 1744. Rzym: 1744.
- ↑ Notizie per l’anno 1748. Rzym: 1748.
- ↑ Notizie per l’anno 1752. Rzym: 1752.
- ↑ Notizie per l’anno 1753. Rzym: 1753.
- ↑ a b c d e Notizie per l’anno 1755. Rzym: 1755.
- ↑ Notizie per l’anno 1757. Rzym: 1757.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1759. Rzym: 1759.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1760. Rzym: 1760.
- ↑ Notizie per l’anno 1761. Rzym: 1761.
- ↑ Notizie per l’anno 1762. Rzym: 1762.
- ↑ Notizie per l’anno 1763. Rzym: 1763.
- ↑ Notizie per l’anno 1764. Rzym: 1764.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1769. Rzym: 1769.
- ↑ Notizie per l’anno 1773. Rzym: 1773.
- ↑ Notizie per l’anno 1775. Rzym: 1775.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1776. Rzym: 1776.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1779. Rzym: 1779.
- ↑ Notizie per l’anno 1780. Rzym: 1780.
- ↑ Notizie per l’anno 1785. Rzym: 1785.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1786. Rzym: 1786.
- ↑ Notizie per l’anno 1789. Rzym: 1789.
- ↑ Notizie per l’anno 1790. Rzym: 1790.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1794. Rzym: 1794.
- ↑ Notizie per l’anno 1795. Rzym: 1795.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1796. Rzym: 1796.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq Philippe Bountry: SOUVERAIN ET PONTIFE. II – Congrégations cardinalices permanentes (fr.). Publications de l’École française de Rome. [dostęp 2013 – 11-23].
- ↑ a b Notizie per l’anno 1801. Rzym: 1801.
- ↑ Notizie per l’anno 1807. Rzym: 1807.
- ↑ Notizie per l’anno 1820. Rzym: 1820.
- ↑ Notizie per l’anno 1847. Rzym: 1847.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1851. Rzym: 1851.
- ↑ a b c d Notizie per l’anno 1853. Rzym: 1853.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1854. Rzym: 1854.
- ↑ a b c Notizie per l’anno 1855. Rzym: 1855.
- ↑ a b Notizie per l’anno 1857. Rzym: 1857.
- ↑ Notizie per l’anno 1860. Rzym: 1860.
- ↑ a b Annuario pontificio 1861. Rzym: 1861.
- ↑ Annuario pontificio 1863. Rzym: 1862.
- ↑ Annuario pontificio 1865. Rzym: 1865.
- ↑ Annuario pontificio 1866. Rzym: 1866.
- ↑ Annuario pontificio 1869. Rzym: 1869.
- ↑ La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1872. Rzym: 1872.
- ↑ La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1873. Rzym: 1873, s. 75.
- ↑ a b c d La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1876. Rzym: 1875.
- ↑ a b c d e f g h La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1882. Rzym: 1882.
- ↑ a b c La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1886. Rzym: 1886.
- ↑ a b c La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno 1888. Rzym: 1888.
- ↑ a b c d e Annuaire Pontifical Catholique. Paryż: 1899.
- ↑ Annuaire Pontifical Catholique. Paryż: 1900.
- ↑ Annuaire Pontifical Catholique. Paryż: 1901.
- ↑ a b c d Annuaire Pontifical Catholique. Paryż: 1905.
BibliografiaEdytuj
- Christopher Black: The Italian Inquisition. New Haven & Londyn: Yale University Press, 2009. ISBN 978-0-300-11706-6.
- Notizie per l’anno.... Rzym: 1720 – 1859.
- Annuario pontificio. Rzym: 1860 – 1870.
- La Gerarchia Cattolica e la Famiglia Pontificia per l’anno.... Rzym: 1872 – 1888.
- Annuaire Pontifical Catholique. Paryż: 1899 – 1907.
- Andrea Del Col: L’Inquisizione in Italia. Mediolan: Oscar Mondadori, 2010. ISBN 978-88-04-53433-4.
- Thomas F. Mayer: The Roman Inquisition. A Papal Bureaucracy and Its Law in the Age of Galileo. Filadelfia: University of Pennsylvania Press, 2013. ISBN 978-0-8122-4473-1.
- Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. XII–XIX. Londyn: 1923 – 1949. (ang.)
- Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629 – 1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991. ISBN 978-3451216534.
- Pierre-Noël Mayaud, Les «Fuit congregatio sancti officii in ... coram ...» de 1611 à 1642. 32 ans de vie de la Congrégation du Saint Office, w: „Archivum Historiae Pontificiae”, 30, 1992, s. 231-289
- Ludwig von Pastor, Allgemeine Dekrete der Römischen Inquisition aus den Jahren 1555 – 1597, Herder, Freiburg im Breisgau 1912
- Daniele Santarelli, Dinamiche interne della Congregazione del Sant'Uffizio dal 1542 al 1572, w: „Nuova Rivista Storica”, XCVII, fasc. 3, 2013
- Philippe Bountry: SOUVERAIN ET PONTIFE. II – Congrégations cardinalices permanentes (fr.). Publications de l’École française de Rome. [dostęp 2013-11-23].
- Herman H. Schwedt, Die Anfänge der Römischen Inquisition. Kardinäle und Konsultoren 1542 bis 1600, Wiedeń 2013