Karen Percy

kanadyjska narciarka alpejska

Karen Lynne Lowe z d. Percy (ur. 10 października 1966 w Banff) – kanadyjska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska oraz srebrna medalistka mistrzostw świata.

Karen Percy
Data i miejsce urodzenia

10 października 1966
Banff

Klub

Sunshine Ski Club

Wzrost

165 cm

Pierwsze punkty w PŚ

11.01 1985, Kleinkirchheim (14. miejsce – kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

8.03 1986, Sunshine
(3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(supergigant)
Mistrzostwa świata
srebro Vail 1989 zjazd
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
1987/1988
Odznaczenia
Order Kanady – Członek (Member)

Kariera

edytuj

Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Karen Percy wywalczyła 11 stycznia 1985 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując czternaste miejsce w kombinacji. Pięciokrotnie stawała na podium w zawodach tego cyklu, jednak nie odniosła zwycięstwa: 8 marca 1986 roku w Sunshine była trzecia w zjeździe, 13 grudnia 1987 roku w Leukerbad była druga w kombinacji, 14 stycznia 1988 roku w Zinal zajęła drugie miejsce w zjeździe, 15 stycznia 1989 roku w Grindelwald ponownie była druga w kombinacji, a 16 grudnia 1989 roku Panoramie znowu zajęła trzecie miejsce w biegu zjazdowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1988/1989, kiedy zajęła dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była też między innymi trzecia w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1987/1988, ulegając jedynie Brigitte Oertli ze Szwajcarii oraz Austriaczce Anicie Wachter.

W 1983 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Sestriere, zajmując 22. miejsce w zjeździe. Już dwa lata później wystąpiła na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie jej najlepszym wynikiem była jedenasta pozycja w kombinacji. Podczas rozgrywanych w 1987 roku mistrzostwach świata w Crans-Montana zajęła między innymi dziesiąte miejsce w zjeździe oraz siódme w kombinacji. Pierwsze medale zdobyła na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie wystąpiła we wszystkich konkurencjach. Najpierw wywalczyła brązowy medal w zjeździe, plasując się za Mariną Kiehl z RFN i Brigitte Oertli. Do zdobycia srebrnego medalu zabrakło jej 0,01 sekundy. Dwa dni później zajęła czwarte miejsce w kombinacji, uzyskując dziewiąty czas w zjeździe i trzeci w slalomie. Ostatecznie walkę o podium przegrała ze Szwajcarką Marią Walliser o 3,19 punktu. Następnie zajęła trzecie miejsce w supergigancie, przegrywając tylko z Austriaczką Sigrid Wolf i Szwajcarką Michelą Figini. Wystartowała także w slalomie i gigancie, ale obu tych konkurencji nie ukończyła. Ostatni sukces osiągnęła podczas mistrzostw świata w Vail w 1989 roku, zdobywając srebrny medal w biegu zjazdowym. Rozdzieliła tam na podium Marię Walliser oraz Karin Dedler z RFN. W 1990 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Kanady, w tym złote w zjeździe w 1986 roku, supergigancie w latach 1986 i 1988 oraz gigancie w latach 1988 i 1989. W 1988 roku została także odznaczona Orderem Kanady[1].

Jej mężem jest były hokeista, Kevin Lowe.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
3.  19 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:25,86 +0,76   Marina Kiehl
4. 21 lutego 1988   Calgary Kombinacja 29,25 pkt +25,22 pkt   Anita Wachter
3.  22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 +1,26   Sigrid Wolf
DNF1 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 -   Vreni Schneider
DNF1 26 lutego 1988   Calgary Slalom 1:36,69 -   Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
13. 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 1:26,96 +2,46   Michela Figini
11. 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt +68,55 pkt   Erika Hess
DNF2[2] 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 -   Diann Roffe
20.[3] 9 lutego 1985   Bormio Slalom 1:29,58 +5,55   Perrine Pelen
7. 30 stycznia 1987   Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt +37,27 pkt   Erika Hess
10. 1 lutego 1987   Crans-Montana Zjazd 1:43,80 +2,10   Maria Walliser
25.[4] 3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 +4,71   Maria Walliser
20.[5] 5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +5,63   Vreni Schneider
DNF1[6] 7 lutego 1987   Crans-Montana Slalom 1:33,30 -   Erika Hess
2.  5 lutego 1989   Vail Zjazd 1:46,50 +1,50   Maria Walliser
DNS1[7] 7 lutego 1989   Vail Slalom 1:30,88 -   Mateja Svet
10. 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:19,46 +1,01   Ulrike Maier
DNS2[8] 11 lutego 1989   Vail Gigant 2:29,37 -   Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
22. 3 marca 1983   Sestriere Zjazd 1:32,49 +5,49   Marina Kiehl

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
  1.   Sunshine8 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Leukerbad13 grudnia 1987 (kombinacja) – 3. miejsce
  3.   Zinal14 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Grindelwald15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
  5.   Panorama16 grudnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj