Karol Geier
Karol Geier (ur. 11 listopada 1889 w Brodach, zm. 12 marca 1983 w Krakowie) − żołnierz armii rosyjskiej, wachmistrz kawalerii Wojska Polskiego i chorąży Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
,_Karol_Geier_2.jpg)
| |
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 listopada 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 marca 1983 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914−1947 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer sanitarny |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Był synem Mateusza i Teofili[1]. Pracował jako felczer. W latach 1914−1918 zmobilizowany do armii rosyjskiej, gdzie awansował do stopnia podoficera. Pod koniec 1918 ochotnik w odrodzonym Wojsku Polskim, został przydzielony do 8 pułku ułanów. W jego szeregach w stopniu wachmistrza walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej.
„Szczególnie odznaczył się podczas bitwy pod Komarowem, za udział w szarży otrzymał Order Virtuti Militari”[1].
Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku jako podoficer sanitarny pułku stacjonującego w Krakowie[1]. Podczas kampanii wrześniowej 1939 nadal w składzie 8 pułku brał udział w wojnie obronnej, m.in. w bitwie pod Tomaszowem, po której dostał się do niewoli niemieckiej. Został osadzony w oflagu Murnau[1].
Po zwolnieniu przedostał się do Francji, gdzie walczył w ruchu oporu, a następnie do Anglii. W 1942 wstąpił do 1 Dywizji Pancernej[1]. Po wojnie wrócił do Polski w styczniu 1948 i następnie pracował do emerytury w Zakładach Farmaceutycznych i PCK w Krakowie. Zmarł w Krakowie i tam też został pochowany[1].
Był żonaty ze Stefanią z domu Zdziechowska. Mieli córkę Zofię[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5070[1][2]
- Medal Niepodległości[1]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[1]
- Medal Wojska[1]
- Krzyż Wojenny (Francja)[1]
- Medal Wojny 1939–1945[1]
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Tadeusz Śmigielski: Zarys historii wojennej 8-go Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.