Karol Hubicki
Karol Hubicki, herbu Sas (ur. 1812 w Knihyniczach, zm. 10 kwietnia 1881 we Lwowie) – ziemianin, powstaniec listopadowy, uczestnik spisków patriotycznych w Galicji, polityk demokratyczny potem konserwatywny, poseł na Sejm Ustawodawczy w Kromieryżu, do Sejmu Krajowego Galicji oraz austriackiej Rady Państwa.
.jpg)
| |
 herb Sas | |
| Rodzina |
Hubiccy |
|---|---|
| Ojciec |
Dionizy Hubicki |
| Matka |
Julia z Garwolińskich |
| Żona |
Aniela z Sierakowskich |
| Dzieci |
Aniela |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł na Sejm Ustawodawczy (1848) | |
| Okres | |
| poseł do sejmu Krajowego Galicji kadencja I i II | |
| Okres |
od 15 kwietnia 1861 - 31 grudnia 1866 |
| poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja I i II | |
| Okres |
od 2 maja 1861 - 20 września 1865 |
| Przynależność polityczna |
Koło Polskie - frakcja posłów konserwatywnych |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Jako student filozofii Uniwersytetu Lwowskiego walczył jako ochotnik w powstaniu 1831. Bił się w 4 pułku ułanów, ranny pod Boremelem, gdzie dostał się do niewoli. Zesłany na Kaukaz, przesłużył 2 lata jako szeregowiec, zwolniony po interwencji rządu austriackiego[1].
Ziemianin, właściciel od 1851 wraz z Józefem Tomankiem także Ożydowa w powiecie złoczowskim[2] a następnie odziedziczonych dóbr Nakwasza wraz z Tylkowcami w powiecie brodzkim[3], W tym czasie luźno współpracował z podziemnymi polskimi organizacjami przygotowującymi powstanie w Galicji. W 1846 nie przyjął nominacji na dowódcę obwodu złoczowskiego. Aktywny politycznie w okresie Wiosny Ludów. Członek deputacji polskiej do Wiednia (kwiecień 1848)[1]. Członek Centralnej Rady Narodowej we Lwowie, należał do kierownictwa tej reprezentacji politycznej, współpracując z Wiktorem Heltmanem[4]. Reprezentował ją m.in. na zjeździe polskim we Wrocławiu[1]. Poseł do Sejmu Ustawodawczego w Wiedniu i Kromieryżu (10 lipca 1848 - 7 marca 1849) wybranym z okręgu wyborczego Olejów[5][6]. W parlamencie należąc do lewicy należał do "Stowarzyszenia" skupiającego polskich posłów demokratycznych[7][6] Dwukrotnie występował z interpelacjami w sierpniu 1848 r., a mianowicie w sprawie zniesienia żydowskiego podatku religijnego, oraz w sprawie rzekomego powolnego uzbrajania Gwardii Narodowej[8], We wrześniu 1848 podczas dyskusji nad zniesieniem pańszczyzny oskarżył gubernatora Franza Stadiona o manipulowanie posłami chłopskimi[1].
Po powrocie do Galicji zajął się początkowo sprawami swojego majątku. Był działaczem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie. Podczas powstania styczniowego był w 1863 członkiem Komitetu Galicji Wschodniej i Wydziału Wykonawczego trudnił się zbrojeniem oddziałów powstańczych. Wziął udział w nieudanej wyprawie oddziału gen. Józefa Wysockiego na Radziwiłłów[9]. Został mianowany naczelnikiem obwodu złoczowskiego[10]. Był przeciw podporządkowaniu Komitetu Rządowi Narodowemu, lecz gdy Komitet został rozwiązany, współpracował z generałem Edmundem Różyckim i pułkownikiem Janem Stellą-Sawickim[10].
Współzałożyciel liberalnego "Dziennika Polskiego" we Lwowie[1]. Poseł do Sejmu Krajowego Galicji I kadencji (15 kwietnia 1861 - 31 grudnia 1866) i II kadencji (18 lutego 1867 - 13 listopada 1869) obierany z kurii wielkiej własności w Złoczowie[11][12]. W Sejmie, związany z A. Sapiehą zasiadał w kilku komisjach, zabierał głos w sprawach serwitutowych, propinacyjnych, szkolnych, gdzie wypowiadał się w duchu konserwatywnym[1].
Był posłem do austriackiej Rady Państwa I kadencji (2 maja 1861 - 20 września 1865) i II kadencji (22 października 1868 - 15 września 1869). Wybierany był jako delegat z kurii I wirylistów i większej własności. Na drugą kadencję wybrany po rezygnacji Michała Gnoińskiego[13] który ustąpił wraz z innymi 16 deputowanymi na znak protestu przeciwko nieprzyjęciu zaproponowanej przez nich rezolucji galicyjskiej[14]. W Radzie Państwa należał do frakcji posłów konserwatywnych Koła Polskiego w Wiedniu. Był wówczas przeciwnikiem polityki Floriana Ziemiałkowskiego.
Od 1870 nie udzielał się politycznie.
Rodzina edytuj
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Był synem właściciela dóbr Niekwasza (pow. złoczowski) Dionizego i Julii z Garwolińskich. Jego bratem był były student uniwersytetu we Lwowie Henryk Hubicki który był austriackim więźniem stanu i zmarł 19 lutego 1847 w twierdzy Spielberg (Špilberk) na Morawach[15]. W 1849 ożenił się z Anielą z Sierakowskich, córkę Władysława Sierakowskiego, z którą miał córkę Anielę, żonę Władysława Gniewosza (1847-1924)[1][14][16].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Stefan Kieniewicz, Hubicki Karol (ur. 1814), Polski Słownik Biograficzny tom 10, Wrocław-Warszawa-Kraków 1962-1964 s. 82-83
- ↑ Handbuch Lemberger Statthaltarei Gebietes in Galizien für das Jahr 1860, s. 489,
- ↑ Handbuch Lemberger Statthaltarei Gebietes in Galizien für das Jahr 1860, s. 475,
- ↑ Marian Stolarczyk, Działalność lwowskiej Centralnej Rady Narodowej, Rzeszów 1994, ISBN 83-900933-6-7,
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 348.
- ↑ a b Krzysztof Karol Daszyk, Austriacki sejm konstytucyjny doby Wiosny Ludów a nadzieje i rachuby galicyjskich Polaków, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego t. MCCLXXIX – 2005 Prace Historyczne z. 132, s. 84, 86
- ↑ Protokoły Koła Polskiego w wiedeńskiej Radzie Państwa (lata 1867–1868), oprac. Zbigniew Fras i Stanisław Pijaj, Kraków 2001, s. 27-28
- ↑ Hubicki, Karl Ritter von, in Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich, Bd. 9 . Wiedeń 1863, s. 377
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska t – 2, Pruszków 2001, s. 266
- ↑ a b Jan Stella-Sawicki: Galicya w powstaniu styczniowem. Lwów: 1913, s. 16.
- ↑ Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa 1993, ISBN 83-7059-052-7
- ↑ "Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież wielkiego xięstwa Krakowskiego 1863", Lwów 1863
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim..., s. 357, 362
- ↑ a b Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Hubicki, Karol Ritter von - Parlamentarier 1848-1918 online [27.11.2019]
- ↑ Jerzy Radimski, Wykaz polskich więźniów politycznych w Szpilbergu 1839-1848, "Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka", t. 6, 1951, z 1, s. 174, 178
- ↑ Karol Hubicki - M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego - online [27.11.2018]
Bibliografia edytuj
- Stefan Kieniewicz, Hubicki Karol (ur. 1814), Polski Słownik Biograficzny tom 10, Wrocław-Warszawa-Kraków 1962-1964 s. 82-83 wersja elektroniczna iPSB