Karol Kozłowski (architekt)
Karol Kozłowski (ur. 10 marca 1847 w Warszawie lub Poznaniu, zm. 21 czerwca 1902 w Karlsbad) – polski architekt.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Praca | |
| Styl | |
Życiorys
edytujBył synem Aleksandra i Karoliny z domu Szilling. W latach 1861–1866 był uczniem liceum w Douai we Francji. Po powrocie do Warszawy studiował architekturę m.in. pod kierunkiem Juliana Ankiewicza. Zdał egzamin budowniczego 1. klasy.
4 kwietnia 1876 Kozłowski zakupił od Jana Kraszewskiego i Stanisława Filipkowskiego niezabudowaną posesję przy ulicy Pięknej w Warszawie, za sumę 4902 rubli srebrnych. Wkrótce potem na posesji zaczęto wznosić dwukondygnacyjny budynek, którego inwestorem a najpewniej także projektantem był Karol Kozłowski, choć akta wymieniają nazwisko budowniczego Bronisława Muklanowicza. Kozłowski miał wówczas 29 lat, nie był jeszcze samodzielnym zawodowo architektem i pracował w czasie wznoszenia willi przy Pięknej jako pomocnik Bronisława Żochowskiego, a Muklanowicz prawdopodobnie użyczył mu swojego nazwiska. W 1877 Kozłowski zamieszkał w zaprojektowanym przez siebie budynku. Również w 1877 uzyskał pożyczkę w wysokości 5 tysięcy rubli srebrnych od Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy na dalszą budowę. 20 czerwca 1879 Kozłowski sprzedał posesję Zygmuntowi Rościszewskiemu za 23 tysiące rubli srebrnych. W 1880 roku wystawił dla Rościszewskiego czterokondygnacyjną kamienicę od frontu z oficynami bocznymi tej samej wysokości. W 1882 Rościszewski posesję sprzedał za 104 tysiące rubli srebrnych. Kompleks willi i kamienicy to jedyne zachowane samodzielne dzieło Karola Kozłowskiego[1]
Kozłowski samodzielną pracę, jako architekt, rozpoczął w latach 80. XIX wieku. Był projektantem m.in.:
- Kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (1893) i plebanii (1901) w Sosnowcu,
- teatru w Lublinie,
- teatru w Mińsku,
- Filharmonii Warszawskiej (1901),
- gmachów w kształcie rotund dla obrazów Panorama Tatr na Dynasach oraz Golgoty przy ulicy Karowej w Warszawie
- kościoła w Miastkowie Kościelnym
- przebudowy kościoła parafialnego w Żelechowie
- przebudowy pałacu Brühla w Warszawie na Centralny Urząd Telegraficzny Królestwa Polskiego (1882)
- kamienic czynszowych m.in. przy ulicy Nowogrodzkiej 46 i Wilczej 22 w Warszawie.
- Budynku dworca kolejowego w Skierniewicach
W latach 90. XIX wieku był członkiem Spółki Artystycznej Malarzy, Rzeźbiarzy i Budowniczych, znanej jako „Salon Artystyczny”. Uprawiał też malarstwo i muzykę. Skomponował marsza i mazura na orkiestrę oraz walca Filharmonia.
Popiersie Karola Kozłowskiego znajduje się w kruchcie bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu[2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 73-4-19/20)[3].
Życie prywatne
edytujZ małżeństwa z Cecylią z domu Czajkowską miał synów Zygmunta, Bolesława (zmarł jako dziecko w 1878[3]) i Mieczysława.
Przypisy
edytuj- ↑ Zapomniane pałacyki - Willa Struvego. sekretywarszawy.pl. [dostęp 2023-07-30].
- ↑ Provect, Katedra: 130. rocznica poświęcenia kamienia węgielnego - Diecezja Sosnowiecka [online], Katedra: 130. rocznica poświęcenia kamienia węgielnego - Diecezja Sosnowiecka [dostęp 2024-03-14].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: Karol Kozłowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-30].
Bibliografia
edytuj- Andrzej K. Olszewski Karol Kozłowski [w:} Polski Słownik Biograficzny tom XIV wyd. 1968-1969
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 379. ISBN 83-01-08836-2.
Linki zewnętrzne
edytuj- Karol Kozłowski architekt [online], fotopolska.eu [dostęp 2023-07-30].