Karol Ludwik Fiszer
Karol Ludwik Fiszer, również Karl Ludwig Fischer (ur. ?, zm. 2 maja 1783 w Kaliszu) – generał major wojsk koronnych i generał adiutant króla[1], ojciec m.in. Stanisława Fiszera, szefa sztabu armii Księstwa Warszawskiego.
| generał major | |
| Data urodzenia |
? |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
ok. 1761–1783 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
pułkownik 1 Regimentu Pieszego |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny niemieckiej, być może pruskiej[a]. Około 1761 roku, służąc wcześniej w stopniu podpułkownika w armii rosyjskiej, przeszedł do polskiej armii koronnej[2].
W 1767 został generałem adiutantem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Rok później otrzymał indygenat (herb Taczała[b])[3]. Od 1771 w stopniu pułkownika służył w 1. Regimencie Pieszym, będąc jego faktycznym dowódcą. W 1774 awansował do stopnia generała majora[4].
Rodzina edytuj
Był żonaty z Joanną Luizą Elżbietą (Johanna Louise Elisabeth) von Luck[3][4], córką pułkownika Sebiastiana Gottlieba von Luck, oficera polskiego garnizonu w Elblągu, i Katarzyny Doroty, wdowy po pruskim intendencie i radcy dworu Jacobie Heinrichu Pöhlingu (1686-1752)[5]. Wskutek małżeństwa Fiszer objął w posiadanie majątek Koggenhoefen (polska nazwa Zawiszyn, obecnie nieistniejący) w powiecie elbląskim[6].
Z małżeństwa pochodziły dzieci:
- Joanna (ur. 1763)[4],
- Wilhelm Ludwik (ur. 1764, zm. po 1833), generał armii Księstwa Warszawskiego, uczestnik powstania listopadowego[7], ojciec prawnika Ludwika Fiszera (ur. 1799),
- Karol Jan (ur. 1767, zm. 1843), podpułkownik armii Księstwa Warszawskiego[8],
- Stanisław (ur. 1769, zm. 1812), oficer Legionów Polskich, generał, szef sztabu armii Księstwa Warszawskiego, uważany za jednego z najzdolniejszych polskich generałów epoki napoleońskiej, poległy podczas wojny z Rosją w 1812 roku[9].
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 138.
- ↑ Fiszer Stanisław (1769-1812). napoleon.org.pl. [dostęp 2020-08-22]. (pol.).
- ↑ a b Skałkowski 1948 ↓, s. 22.
- ↑ a b c d Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 69.
- ↑ Wiesław Kaliszuk: Historia Wysoczyzny Elbląskiej. Reimannsfelde. historia-wyzynaelblaska.pl. [dostęp 2023-07-10]. (pol.).
- ↑ Wiesław Kaliszuk: Historia Wysoczyzny Elbląskiej. Ziegewald. historia-wyzynaelblaska.pl. [dostęp 2020-08-23]. (pol.).
- ↑ Pachoński ↓, s. 68.
- ↑ Pachoński ↓, s. 66-67.
- ↑ Pachoński ↓, s. 67.
Bibliografia edytuj
- Stanisław Fiszer. W: Adam M. Skałkowski: Polski Słownik Biograficzny. T. 7. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1948.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska koronnego. Piechota. T. I (część 3). Kraków: Wydawnictwo Naukowe, 1998, seria: Oficerowie Rzeczypospolitej Polskiej Obojga Narodów 1777–1794. Spisy. ISBN 83-7188-186-X.
- Jan Pachoński: Oficerowie Legionów Polskich 1796-1807. T. 2: Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807. Kraków: Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-003-0.