Kasa Stefczyka – forma spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowych w Polsce, zwłaszcza w zaborze austriackim, tworzonych na wzór kas Raiffeisena. Inicjatorem ich był działacz spółdzielczy Franciszek Stefczyk[1], który w roku 1890 otworzył pierwszą kasę oszczędnościowo-pożyczkową w Czernichowie.

Uroczystości X-lecia istnienia KOP w kompanii KOP w Turylczach, defilada oddziałów, 1934 r.; widoczna reklama Kasy Stefczyka i Spółdzielni Mleczarskiej w Turylczu

W 1909 roku utworzono dla nich rodzaj centrali finansowej pod nazwą Centralna Kasa Spółek Rolniczych we Lwowie[2].

W 1913 r. w Galicji działało 1397 kas Stefczyka z ok. 322 tysiącami członków[3].

W okresie międzywojennym do kas Stefczyka, których liczba osiągała 3500, należało półtora miliona osób. Kasom Stefczyka przypisuje się znaczną rolę w rozwoju usług i drobnej przedsiębiorczości w odrodzonej Polsce[4].

Przypisy edytuj

  1. Leksykon finansowo-bankowy. Władysław L. Jaworski (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1991, s. 169. ISBN 83-208-0703-4.
  2. Wojciech Morawski, Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku, Wydawnictwo „Muza”, 1998, s. 69 [dostęp 2019-12-11].
  3. kasy Stefczyka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-02-29].
  4. Poradnik klienta usług finansowych: Prawa i obowiązki członków. Komisja Nadzoru Finansowego, s. 6.