Kastor (wnuk Dejotara I)

Kastor (zm. 36 p.n.e.) – król Galacji, Paflagonii i Małej Armenii od 40 p.n.e. do swej śmierci. Syn tetrarchy Tektosagów Kastora Tarkondariusa i Adobogiony(?), córki Dejotara I Filoromajosa, króla Galacji.

Kastor
król Galacji
Okres

od 40 p.n.e.
do 36 p.n.e.

król Paflagonii
Okres

od 40 p.n.e.
do 36 p.n.e.

król Małej Armenii
Okres

od 40 p.n.e.
do 36 p.n.e.

Dane biograficzne
Data śmierci

36 p.n.e.

Ojciec

Kastor Tarkondarius

Matka

Adobogiony (?)

Dzieci

Dejotar II Filadelf

W 45 r. Kastor oskarżył swego dziadka macierzystego Dejotara przed Rzymianami o spisek na życie Gajusza Juliusza Cezara. Obrony króla podjął się wówczas słynny mówca rzymski Cyceron. Ten mową W obronie Dejotara (łac. „Pro rege Deiotaro”), zachowaną do dziś, bronił go skutecznie przed Cezarem.

W 40 r., po śmierci Dejotara, triumwirowie, po pojednaniu się w Brundyzjum, wyznaczyli następstwo na tronie Galacji Kastorowi, dodając mu Paflagonię oraz Małą Armenię. Kastor jednak niezbyt długo cieszył się władzą. Prawdopodobnie zmarł w 36 r. Marek Antoniusz postanowił zreorganizować jego państwo. Ofiarował Galację Amyntasowi, byłemu sekretarzowi króla Dejotara I, który pozyskał przychylność Rzymianina. Natomiast Dejotarowi II Filadelfowi, synowi Kastora, pozostawił Paflagonię i Małą Armenię. Ten współrządził z siostrą Adobogioną i synem Dejotarem Filopatorem w Paflagonii.

Bibliografia

edytuj

Syme R., Anatolica: studies in Strabo, ed. A. R. Birley, Oxford University Press 2003, s. 133-136, ISBN 0-19-814943-3.