Kastor (wnuk Dejotara I)

Kastor (zm. 36 p.n.e.) – król Galacji, Paflagonii i Małej Armenii od 40 p.n.e. do swej śmierci. Syn tetrarchy Tektosagów Kastora Tarkondariusa i Adobogiony(?), córki Dejotara I Filoromajosa, króla Galacji.

Kastor

król Galacji
Okres	od 40 p.n.e. do 36 p.n.e.
król Paflagonii
Okres	od 40 p.n.e. do 36 p.n.e.
król Małej Armenii
Okres	od 40 p.n.e. do 36 p.n.e.
Dane biograficzne
Data śmierci	36 p.n.e.
Ojciec	Kastor Tarkondarius
Matka	Adobogiony (?)
Dzieci	Dejotar II Filadelf

W 45 r. Kastor oskarżył swego dziadka macierzystego Dejotara przed Rzymianami o spisek na życie Gajusza Juliusza Cezara. Obrony króla podjął się wówczas słynny mówca rzymski Cyceron. Ten mową W obronie Dejotara (łac. „Pro rege Deiotaro”), zachowaną do dziś, bronił go skutecznie przed Cezarem.

W 40 r., po śmierci Dejotara, triumwirowie, po pojednaniu się w Brundyzjum, wyznaczyli następstwo na tronie Galacji Kastorowi, dodając mu Paflagonię oraz Małą Armenię. Kastor jednak niezbyt długo cieszył się władzą. Prawdopodobnie zmarł w 36 r. Marek Antoniusz postanowił zreorganizować jego państwo. Ofiarował Galację Amyntasowi, byłemu sekretarzowi króla Dejotara I, który pozyskał przychylność Rzymianina. Natomiast Dejotarowi II Filadelfowi, synowi Kastora, pozostawił Paflagonię i Małą Armenię. Ten współrządził z siostrą Adobogioną i synem Dejotarem Filopatorem w Paflagonii.

Bibliografia

Syme R., Anatolica: studies in Strabo, ed. A. R. Birley, Oxford University Press 2003, s. 133-136, ISBN 0-19-814943-3.