Katarzyna Nosowska

polska wokalistka

Katarzyna Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video (ZPAV)[4]. Honorowa Ambasadorka Szczecina[5].

Katarzyna Nosowska
Ilustracja
Katarzyna Nosowska podczas XXV Pol’and’Rock Festival (2019)
Data i miejsce urodzenia 30 sierpnia 1971
Szczecin
Gatunki rock[1][2]
Zawód piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka
Aktywność od 1989[3]
Wydawnictwo PolyGram Polska, Universal Music Polska, QL Music, Supersam Music, Kayax
Powiązania Włochaty, Kafel, Dum-Dum, No Way Out, Vivid
Zespoły
Hey
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey, z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała też siedem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011) i Basta (2018). Za sprzedaż solowych albumów odebrała jedną podwójnie platynową płytę, jedną platynową i cztery złote.

Laureatka Paszportu „Polityki”, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie nagrody za „najlepszą kreację aktorską” na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[6][7] i 27-krotnie nagrody „Fryderyka” (w tym 11 z zespołem Hey)[8] – od 1996 odebrała m.in. Fryderyki dla autora roku (1996, 2000, 2005, 2008, 2010)[9][10][11][12][13] i wokalistki roku (2005, 2008, 2009)[11][12][14]. W 2013 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[15]. Okrzyknięta najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina”[16].

ŻyciorysEdytuj

Urodziła się 30 sierpnia 1971[17] w Szczecinie[18]. Jest jedynaczką[19]. Jej ojciec był marynarzem, który z czasem uzależnił się od alkoholu[19][20]. Rodzina jej babki ze strony matki, Krystyny, została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie[21][22].

Będąc uczennicą Szkoły Podstawowej nr 11 w Szczecinie, należała do chóru szkolnego[18]. Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie[23]. Po zdaniu matury planowała rozpocząć naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się[23][24]. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera[23]. Śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej[25].

Kariera zawodowaEdytuj

Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych[26][24]. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, natomiast pierwszy raz publicznie wystąpiła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989[3][24]. Następnie współpracowała z grupami Kafel[23], Dum-Dum[26], No Way Out czy Vivid oraz nagrywała chórki dla Pidżamy Porno[26] i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno.

W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha[23]. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy[25], otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego[23]. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993[27] i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży[28]. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu[29].

Solowo debiutowała 16 września 1996 wydaniem albumu studyjnego pt. puk.puk[30]. Otrzymała za niego Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[9]. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena[31], a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi[32], za który odebrała Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[10].

W 2000 była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina[33][34]. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta. W 2003 była jedną z bohaterek dokumentu Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski[33][34].

 
Katarzyna Nosowska podczas występu na festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej, 2008

28 maja 2007 wydała czwarty album solowy pt. UniSexBlues. Wydawnictwo zostało nagrodzone „Fryderykiem” w kategorii „album roku muzyka alternatywna”, pochodzący z płyty singiel „Era retuszera” wyróżniono tytułem „piosenki roku”, a zrealizowany do niego teledysk – „wideoklipu roku”[12]. 28 listopada 2008 wydała płytę pt. Osiecka[35], na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej[36][37]. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku piosenka poetycka”[14]. W 2008 była jedną z bohaterek dokumentu Historia polskiego rocka (2008)[33][34].

W latach 2009–2011 współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję „Tranzytem do niebytu” w Roxy FM[38]. W 2009 zagrała gościnnie w jednym odcinku serialu Niania[33][34] oraz nagrała z zespołem Pustki piosenki „Wiedza” i „Notes”, które umieszczono na ich albumie pt. Kalambury. Ponadto uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010.

23 września 2011 zaprezentowała szósty album pt. 8[39]. W 2012 została dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie i nagrała singiel promujący „Ognia!” z Markiem Dyjakiem[40]. W 2013 ponownie została dyrektorką trasy, na której potrzeby nagrała utwór „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym[40]. W 2014 zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w rezyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu.

Galeria
 
Agnieszka Szydłowska i Katarzyna Nosowska, Włodowice, 2020
 
Katarzyna Nosowska podczas Festiwalu Góry Literatury, 2018

W 2018 nakładem wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała...”[41], którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”[42]. 12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”[43]. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli, w której wystąpiła[44]. Również w 2018 zagrała niewielką rolę w serialu Druga szansa i w filmie Władysława Pasikowskiego Pitbull. Ostatni pies[33][34].

W 2019 po raz trzeci została dyrektorem artystycznym Męskiego Grania, na potrzeby promocji trasy nagrała utwór „Sobie i wam” z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igorem Walaszkiem[45]. Oprócz tego wystąpiła w spotach reklamowych ING Banku Śląskiego[46]. W 2020 wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19[47] i wydała drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”[48].

Publikowała felietony w miesięcznikach „Filipinka”[49], „Muza” i „Zwierciadło”.

Życie prywatneEdytuj

Była związana z muzykiem Grzegorzem Porowskim[50] i Andrzejem Kraińskim, liderem zespołu Kobranocka[50]. Ze związku z perkusistą Adamem Krajewskim[24] ma syna Mikołaja[51] (ur. 22 maja 1996). Była zaręczona z Redbadem Klynstrą. W listopadzie 2018, po 17 latach nieformalnego związku, poślubiła Pawła Krawczyka, muzyka i gitarzystę Hey[52].

DyskografiaEdytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Katarzyny Nosowskiej.
Zobacz też: Lista utworów Katarzyny Nosowskiej i Dyskografia Hey.

Dorobek aktorskiEdytuj

Filmy[53]
Seriale[53]
Teatr[54]

Nagrody i wyróżnieniaEdytuj

FryderykiEdytuj

Rok Kategoria Nominacja Rezultat
1994 Najlepsza wokalistka Katarzyna Nosowska Nominacja [55]
1995 Autor roku Nominacja [56]
1996 Wokalistka roku Nominacja [57]
Autor roku Wygrana
Album roku – rock puk.puk Nominacja
Album roku – muzyka alternatywna Wygrana
1998 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [58]
Album roku – muzyka alternatywna Milena Nominacja
1999 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [59]
2000 Nominacja [60]
Autor roku Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna Sushi Wygrana
2001 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [61]
Autor roku Nominacja
2002 Wokalistka roku Nominacja [62]
Autor roku Nominacja
2003 Wokalistka roku Nominacja [63]
Autor roku Nominacja
2005 Wokalistka roku Wygrana [64]
Autor roku Wygrana
2006 Wokalistka roku Nominacja [65]
Autor roku Wygrana
2008 Piosenka roku „Era retuszera” Wygrana [66]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Kompozytor roku Nominacja
Autor roku Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna UniSexBlues Wygrana
2009 Piosenka roku „Kto tam u ciebie jest?” Nominacja [67]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Album roku – piosenka poetycka Osiecka Wygrana
2010 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [68]
Kompozytor roku Katarzyna Nosowska i Paweł Krawczyk Nominacja
Autor roku Katarzyna Nosowska Wygrana
2012 Piosenka roku „Nomada” Nominacja [69]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Autor roku Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna 8 Nominacja
2019 Autor roku Katarzyna Nosowska Nominacja [43]
Album roku – alternatywa Basta Wygrana
2020 Album roku – muzyka poetycka Janerka na basy i głosy
(z Lechem Janerką, Marcinem Świetlickim, Niką, Pablopavo, Jarosławem Szubrychtem i Wojciechem Waglewskim) 		Nominacja [70]

PozostałeEdytuj

Rok Plebiscyt Kategoria Nominacja Rezultat
1993 Paszport „Polityki” Estrada Katarzyna Nosowska Wygrana [71]
2000 Tęczowy Laur – Katarzyna Nosowska Wygrana [72]
2006 ELLE Style Awards Najlepszy muzyk Katarzyna Nosowska Wygrana [54]
2007 Europejskie Nagrody Muzyczne MTV Najlepszy polski wykonawca Katarzyna Nosowska Nominacja [73]
2008 Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” n.d. UniSexBlues Nominacja [74]
2010 Mistrzynie stylu XX-lecia „Twojego Stylu” Muzyka Katarzyna Nosowska Wygrana [75]
2011 Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Muzyka Katarzyna Nosowska Wygrana [76]
2012 Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Muzyka rozrywkowa – wydarzenie Katarzyna Nosowska Wygrana [77]
2017 Tofifest nagroda za Niepokorność Twórczą Katarzyna Nosowska Wygrana [54]
2018 Bestsellery Empiku Literatura polska A ja żem jej powiedziała... Wygrana [42]
2020 Bestsellery Empiku Literatura piękna Powrót z Bambuko Wygrana

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Chris True: Hey Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-08-10].
  2. ↑ Maciej Sienkiewicz: Katarzyna Nosowska (pol.). culture.pl. [dostęp 2016-08-10].
  3. ↑ a b Historia zespołu Włochaty na oficjalnej stronie (pol.). wlochaty.most.org.pl. [dostęp 2011-07-14].
  4. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  5. ↑ Katarzyna Nosowska (pol.). encyklopedia.Szczecin.pll. [dostęp 2013-08-21].
  6. ↑ Zakończył się 13. Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film 2004 (pol.). film.onet.pl. [dostęp 2015-02-17].
  7. ↑ Wideoklip do utworu L.U.C. feat. Ula Dudziak zwycięzcą Yach Film 2009 (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2015-03-08].
  8. ↑ Fryderyki 2018. Oto wszyscy zwycięzcy!. cojestgrane24.wyborcza.pl, 25 kwietnia 2018. [dostęp 2018-06-15].
  9. ↑ a b Fryderyki 1996: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  10. ↑ a b Fryderyki 2000: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  11. ↑ a b Fryderyki 2005: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  12. ↑ a b c Fryderyki 2008: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  13. ↑ Fryderyki 2010: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  14. ↑ a b Fryderyki 2009: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  15. ↑ Odznaczenia z okazji Święta Wolności. prezydent.pl, 2013-06-04. [dostęp 2013-06-04].
  16. ↑ 50 Najlepszych Polskich Wokalistek (pol.). onet.pl. [dostęp 2010.05].
  17. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 184, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  18. ↑ a b Wpadajcie Kochani na Zmalowane Wrota! (...) (pol.). instagram.com. [dostęp 2019-06-21].
  19. ↑ a b Kasia Nosowska: Śpiewająca dziewczyna (pol.). W: Zwierciadło [on-line]. zwierciadlo.pl, 2013-05-28. [dostęp 2019-06-21].
  20. ↑ Katarzyna Nosowska o ojcu alkoholiku: kiedyś to przepracuję, plejada.pl, 22 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  21. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała! (pol.). W: Przekrój [on-line]. przekroj.pl, 2018-04-30. [dostęp 2019-06-21].
  22. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: „Od kiedy pamiętam, unikałam grup” (wywiad) (pol.). focus.pl, 2019-03-04. [dostęp 2019-06-21].
  23. ↑ a b c d e f Mikołaj Lizut: Kasia Nosowska. Bez gniewu (pol.). W: Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 2007-09-10. [dostęp 2019-06-21].
  24. ↑ a b c d Special – Wywiady (pol.). insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-22].
  25. ↑ a b Special – Skład – Biografia (pol.). insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-21].
  26. ↑ a b c Jacek Nizinkiewicz: Dni zespołu Hey są policzone – rozmowa z Katarzyną Nosowską (pol.). tygodnikprzeglad.pl, 2010-08-29. [dostęp 2019-06-22].
  27. ↑ Fire (pol.). hey.art.pl. [dostęp 2016-02-14].
  28. ↑ Debiutancki album Hey z 1993 r. już w sprzedaży na winylu (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-02-14].
  29. ↑ Zespół Hey zawiesza działalność. Kasia Nosowska podała powód (pol.). kultura.gazeta.pl, 2017-10-12. [dostęp 2018-02-24].
  30. ↑ Nosowska – „puk.puk” (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14].
  31. ↑ Nosowska – „Milena” (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14].
  32. ↑ Nosowska – „Sushi” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14].
  33. ↑ a b c d e Katarzyna Nosowska – Filmografia (pol.). www.filmweb.pl. [dostęp 2011-07-14].
  34. ↑ a b c d e Katarzyna Nosowska (pol.). filmpolski.pl. [dostęp 2018-04-14].
  35. ↑ Nosowska – „Osiecka” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14].
  36. ↑ Nosowska po 7 latach (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20].
  37. ↑ Nosowska śpiewa Osiecką (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20].
  38. ↑ Kasia Nosowska i Paweł Krawczyk, Tranzytem Do Niebytu (pol.). Roxy FM. [dostęp 2013-10-24].
  39. ↑ Nosowska (pol.). nosowska.pl. [dostęp 2011-09-01].
  40. ↑ a b Katarzyna Nosowska po raz drugi dyrektorem Męskiego Grania (pol.). polskieradio.pl. [dostęp 2012.05].
  41. ↑ Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała... Warszawa: Wielka Litera, 2018. ISBN 978-83-8032-259-2.
  42. ↑ a b Bestsellery Empiku 2018 – wyniki. Dawid Podsiadło i Kuba Wojewódzki wśród zwycięzców! Kto jeszcze? [LISTA ZWYCIĘZCÓW] – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2019-03-11] (pol.).
  43. ↑ a b Nominowani i laureaci 2019 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  44. ↑ „Coraz bliżej Święta” w reklamie Coca-Coli śpiewa w tym roku Katarzyna Nosowska (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21].
  45. ↑ Nosowska, Igo, Organek i Zalewski w klipie „Sobie i wam” promującym Męskie Granie 2019 (wideo), www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-05-31] (pol.).
  46. ↑ Katarzyna Nosowska „Dobrym Głosem dla firm” w akcji ING Banku Śląskiego (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2019-02-20. [dostęp 2019-06-21].
  47. ↑ #hot16challenge2: Monika Brodka i producent Synów nagrali utwór, trojmiasto.pl, 10 maja 2020 [dostęp 2020-05-12] (pol.).
  48. ↑ Wydawnictwo: Kayax, Wielka Litera ​ISBN 978-83-8032-486-2​
  49. ↑ Hubert Grygielewicz: Z Katarzyną Nosowską o... (pol.). szczecinglowny.org. [dostęp 2019-06-21].
  50. ↑ a b Kuba Wojewódzki: Nieautoryzowana autobiografia. Wielka Litera, 2018, s. 246. ISBN 978-83-8032-288-2.
  51. ↑ Nosowska i jej syn w muzycznym duecie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-11-04. [dostęp 2019-06-21].
  52. ↑ Sergiusz Królak: Katarzyna Nosowska wzięła cichy ślub? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21].
  53. ↑ a b Katarzyna Nosowska (pol.). FilmPolski.pl. [dostęp 2020-11-28].
  54. ↑ a b c Katarzyna Nosowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [online] [dostęp 2020-11-28].
  55. ↑ Nominowani i laureaci 1994 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  56. ↑ Nominowani i laureaci 1995 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  57. ↑ Nominowani i laureaci 1996 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  58. ↑ Nominowani i laureaci 1998 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  59. ↑ Nominowani i laureaci 1999 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  60. ↑ Nominowani i laureaci 2000 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  61. ↑ Nominowani i laureaci 2001 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  62. ↑ Nominowani i laureaci 2002 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  63. ↑ Nominowani i laureaci 2003 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  64. ↑ Nominowani i laureaci 2005 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  65. ↑ Nominowani i laureaci 2006 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  66. ↑ Nominowani i laureaci 2008 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  67. ↑ Nominowani i laureaci 2009 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  68. ↑ Nominowani i laureaci 2010 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  69. ↑ Nominowani i laureaci 2012 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  70. ↑ Nominowani i laureaci 2020 (pol.). Fryderyki. [dostęp 2020-06-20].
  71. ↑ Historia Paszportów POLITYKI: 21 edycji na 22 zdjęciach. (pol.). www.polityka.pl. [dostęp 2016-08-10].
  72. ↑ Tęczowy laur (pol.). www.rmf24.pl. [dostęp 2016-08-10].
  73. ↑ Polskie nominacje do MTV Europe Music Awards (pol.). media2.pl. [dostęp 2016-08-10].
  74. ↑ Mateusze 2008 (pol.). www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14].
  75. ↑ “Twój Styl” nagrodził “Mistrzynie stylu XX-lecia”, www.wirtualnemedia.pl.
  76. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (pol.). mkidn.gov.pl, 2011-09-20. [dostęp 2016-08-10].
  77. ↑ Katarzyna Nosowska i Tomasz Stańko laureatami Mateuszy 2012 (pol.). www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Nosowska&oldid=62941074”