Otwórz menu główne
Wikipedia

Katarzyna Nosowska

polska piosenkarka

Katarzyna Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971[4] w Szczecinie[5]) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video (ZPAV)[6]. Honorowa Ambasadorka Szczecina[7].

Katarzyna Nosowska
Ilustracja
Katarzyna Nosowska (2009)
Data i miejsce urodzenia 30 sierpnia 1971
Szczecin
Gatunki rock[1][2]
Zawód piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka
Aktywność od 1989[3]
Wydawnictwo PolyGram Polska, Universal Music Polska, QL Music, Supersam Music, Kayax
Powiązania Włochaty, Kafel, Dum-Dum, No Way Out, Vivid
Zespoły
Hey
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Faksymile
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey[8], z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała również siedem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011) i Basta (2018).

Laureatka Paszportu „Polityki”[9], Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[10], trzykrotnie nagrody za „najlepszą kreację aktorską” na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[11][12] i 35-krotnie nagrody „Fryderyka” (w tym 16 z zespołem Hey)[13]. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2013)[14].

Okrzyknięta najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina”[15].

MłodośćEdytuj

Jest jedynaczką[16]. Jej ojciec był marynarzem, który z czasem uzależnił się od alkoholu[16][17]. Rodzina jej babki ze strony matki, Krystyny, została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie[18][19].

Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie[20]. Po zdaniu matury planowała rozpocząć naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się[20][21]. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera[20].

Będąc uczennicą Szkoły Podstawowej nr 11 w Szczecinie, należała do chóru szkolnego[5]. Następnie śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej[22].

Kariera muzycznaEdytuj

Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych[23][21]. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, nastomiast pierwszy występ publiczny zaliczyła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989[3][21]. Następnie współpracowała z grupami Kafel[20], Dum-Dum[23], No Way Out czy Vivid oraz agrywała chórki dla Pidżamy Porno[23] i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno.

W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha[20]. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy[22], otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego[20]. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993[24] i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży[25]. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu[8].

Solowy debiut fonograficzny zaliczyła 16 września 1996 wydaniem albumu pt. puk.puk[26]. Otrzymała za niego „Fryderyka” w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[27]. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena[28], a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi[29], za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[30]. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta.

28 maja 2007 wydała czwarty album solowy pt. UniSexBlues. Wydawnictwo zostało nagrodzone „Fryderykiem” w kategorii „album roku muzyka alternatywna”, pochodzący z płyty singiel „Era retuszera” wyróżniono tytułem „piosenki roku”, a zrealizowany do niego teledysk – „wideoklipu roku”[31]. 28 listopada wydała płytę pt. Osiecka (2008)[32], na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej[33][34]. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku piosenka poetycka”[35]. 23 września 2011 zaprezentowała szósty album pt. 8[36]. Od 1996 odebrała sześć „Fryderyków” dla „autora roku” (1996, 2000, 2005, 2008, 2010)[27][30][37][31][38] i trzy dla „wokalistki roku” (2005, 2008, 2009)[37][31][35].

 
Katarzyna Nosowska w trakcie koncertu, 2010

W 2009 wystąpiła gościnnie w piosenkach „Wiedza” i „Notes” z płyty zespołu Pustki pt. Kalambury. W lutym 2010 uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010.

12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”[39]. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli[40].

Była trzykrotnie mianowana dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie (2012, 2013, 2019); za każdym razem brała udział w nagraniach singla promującego projekt: „Ognia!” z Markiem Dyjakiem (2012)[41], „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym (2013)[41] i „Sobie i wam” z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igorem Walaszkiem (2019)[42].

Działalność pozamuzycznaEdytuj

 
Katarzyna Nosowska podczas Festiwalu Góry Literatury, 2018

Publikowała felietony w miesięcznikach „Filipinka”[43], „Muza” i „Zwierciadło”. W 2018 nakładem wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała...”[44], którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”[45].

Współprowadziła autorską audycję „Tranzytem do niebytu” w stacji radiowej Roxy FM[46].

Była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina (2000), Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski (2003) i Historia polskiego rocka (2008)[47][48]. Zagrała gościnnie w serialach Niania (2009) i Druga szansa (2018) oraz w filmie Patryka Vegi Pitbull. Ostatni pies (2018)[47][48].

Wystąpiła w kampanii wizerunkowej Coca-Coli „Podaruj radość #jakMikołaj” (2018)[40] i spotach reklamowych ING Banku Śląskiego (2019)[49].

Życie prywatneEdytuj

Ze związku z młodszym o cztery lata perkusistą Adamem Krajewskim[21] ma syna Mikołaja[50] (ur. 22 maja 1996). W listopadzie 2018, po 17 latach związku, poślubiła Pawła Krawczyka, muzyka i gitarzystę zespołu Hey[51].

DyskografiaEdytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Katarzyny Nosowskiej.
Zobacz też: Dyskografia Hey.

FilmografiaEdytuj

Rok Tytuł Uwagi Źródło
2000 Dzieci Jarocina film dokumentalny, reżyseria: Petro Aleksowski
[47][48]
2003 Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski film dokumentalny, reżyseria: Jerzy Owsiak
2008 Historia polskiego rocka film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
2009 Niania gościnnie, odc. 108, jako Dorota, reżyseria: Jurek Bogajewicz
2018 Pitbull. Ostatni pies jako kobieta na posterunku, reżyseria: Władysław Pasikowski
Druga szansa gościnnie, odc. 57, 59, jako ona sama, reżyseria: Tomasz Szafrański

Nagrody i wyróżnieniaEdytuj

Zobacz więcej w artykule Hey, w sekcji Nagrody i wyróżnienia.
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1993 Estrada Katarzyna Nosowska Paszport „Polityki” Laur [9]
1994 Najlepsza wokalistka Fryderyki 1994 Nominacja [52]
1995 Autor roku Fryderyki 1995 Nominacja [53]
1996 Wokalistka roku Fryderyki 1996 Nominacja [27]
Autor roku Laur
Album roku – rock puk.puk Nominacja
Album roku muzyka alternatywna Laur
1998 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Fryderyki 1998 Nominacja [54]
Album roku muzyka alternatywna Milena Nominacja
1999 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Fryderyki 1999 Nominacja [55]
2000 Wokalistka roku Fryderyki 2000 Nominacja [30]
Autor roku Laur
Album roku muzyka alternatywna Sushi Laur
n/d Katarzyna Nosowska Tęczowy Laur Laur [56]
2001 Wokalistka roku Fryderyki 2001 Nominacja [57]
Autor roku Nominacja
2003 Wokalistka roku Fryderyki 2003 Nominacja [58]
Autor roku Nominacja
2005 Wokalistka roku Fryderyki 2005 Laur [37]
Autor roku Laur
2007 Najlepszy polski wykonawca Europejskie Nagrody Muzyczne MTV Nominacja [59]
2008 n/d UniSexBlues Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Nominacja [60]
Wydawnictwo specjalne – Najlepsza oprawa graficzna Fryderyki 2008 Nominacja [31]
Album roku muzyka alternatywna Laur
Kompozytor roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Wokalistka roku Laur
Autor roku Laur
Piosenka roku "Era retuszera" Laur
Wideoklip roku Laur
2009 Piosenka roku "Kto tam u ciebie jest?" Fryderyki 2009 Nominacja [35]
Wydawnictwo specjalne – Najlepsza oprawa graficzna Osiecka Nominacja
Album roku piosenka poetycka Laur
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Laur
2010 Wokalistka roku Fryderyki 2010 Nominacja [38]
Autor roku Laur
Kompozytor roku Katarzyna Nosowska, Paweł Krawczyk Nominacja
2011 Muzyka Katarzyna Nosowska Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Laur [10]
2012 Najlepsza oprawa graficzna albumu 8 Fryderyki 2012 Laur [61]
Album roku muzyka alternatywna Nominacja
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Autor roku Laur
Piosenka roku "Nomada" Nominacja
Muzyka rozrywkowa – wydarzenie Katarzyna Nosowska Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Laur [62]
2019 Najlepsza oprawa graficzna albumu Basta Fryderyki 2019 Nominacja [39]
Album roku alternatywa Laur
Autor roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Teledysk roku "Nagasaki" Nominacja

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Chris True: Hey Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-08-10].
  2. ↑ Maciej Sienkiewicz: Katarzyna Nosowska (pol.). culture.pl. [dostęp 2016-08-10].
  3. ↑ a b Historia zespołu Włochaty na oficjalnej stronie (pol.). wlochaty.most.org.pl. [dostęp 2011-07-14].
  4. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 184, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  5. ↑ a b Wpadajcie Kochani na Zmalowane Wrota! (...) (pol.). instagram.com. [dostęp 2019-06-21].
  6. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  7. ↑ Katarzyna Nosowska (pol.). encyklopedia.Szczecin.pll. [dostęp 2013-08-21].
  8. ↑ a b Zespół Hey zawiesza działalność. Kasia Nosowska podała powód (pol.). kultura.gazeta.pl, 2017-10-12. [dostęp 2018-02-24].
  9. ↑ a b Historia Paszportów POLITYKI: 21 edycji na 22 zdjęciach. (pol.). www.polityka.pl. [dostęp 2016-08-10].
  10. ↑ a b Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (pol.). mkidn.gov.pl, 2011-09-20. [dostęp 2016-08-10].
  11. ↑ Zakończył się 13. Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film 2004 (pol.). film.onet.pl. [dostęp 2015-02-17].
  12. ↑ Wideoklip do utworu L.U.C. feat. Ula Dudziak zwycięzcą Yach Film 2009 (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2015-03-08].
  13. ↑ Fryderyki 2018. Oto wszyscy zwycięzcy!. cojestgrane24.wyborcza.pl, 25 kwietnia 2018. [dostęp 2018-06-15].
  14. ↑ Odznaczenia z okazji Święta Wolności. prezydent.pl, 2013-06-04. [dostęp 2013-06-04].
  15. ↑ 50 Najlepszych Polskich Wokalistek (pol.). onet.pl. [dostęp 2010.05].
  16. ↑ a b Kasia Nosowska: Śpiewająca dziewczyna (pol.). W: Zwierciadło [on-line]. zwierciadlo.pl, 2013-05-28. [dostęp 2019-06-21].
  17. ↑ Katarzyna Nosowska o ojcu alkoholiku: kiedyś to przepracuję, plejada.pl, 22 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  18. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała! (pol.). W: Przekrój [on-line]. przekroj.pl, 2018-04-30. [dostęp 2019-06-21].
  19. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: "Od kiedy pamiętam, unikałam grup" (wywiad) (pol.). focus.pl, 2019-03-04. [dostęp 2019-06-21].
  20. ↑ a b c d e f Mikołaj Lizut: Kasia Nosowska. Bez gniewu (pol.). W: Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 2007-09-10. [dostęp 2019-06-21].
  21. ↑ a b c d Special – Wywiady (pol.). insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-22].
  22. ↑ a b Special – Skład - Biografia (pol.). insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-21].
  23. ↑ a b c Jacek Nizinkiewicz: Dni zespołu Hey są policzone – rozmowa z Katarzyną Nosowską (pol.). tygodnikprzeglad.pl, 2010-08-29. [dostęp 2019-06-22].
  24. ↑ Fire (pol.). hey.art.pl. [dostęp 2016-02-14].
  25. ↑ Debiutancki album Hey z 1993 r. już w sprzedaży na winylu (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-02-14].
  26. ↑ Nosowska – „puk.puk” (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14].
  27. ↑ a b c Fryderyki 1996: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  28. ↑ Nosowska – „Milena” (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14].
  29. ↑ Nosowska – „Sushi” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14].
  30. ↑ a b c Fryderyki 2000: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  31. ↑ a b c d Fryderyki 2008: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  32. ↑ Nosowska – „Osiecka” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14].
  33. ↑ Nosowska po 7 latach (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20].
  34. ↑ Nosowska śpiewa Osiecką (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20].
  35. ↑ a b c Fryderyki 2009: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  36. ↑ Nosowska (pol.). nosowska.pl. [dostęp 2011-09-01].
  37. ↑ a b c Fryderyki 2005: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  38. ↑ a b Fryderyki 2010: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  39. ↑ a b Fryderyki 2019 – Nominacje (pol.). zpav.pl. [dostęp 2019-01-25].
  40. ↑ a b "Coraz bliżej Święta" w reklamie Coca-Coli śpiewa w tym roku Katarzyna Nosowska (pol.). W: Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21].
  41. ↑ a b Katarzyna Nosowska po raz drugi dyrektorem Męskiego Grania (pol.). polskieradio.pl. [dostęp 2012.05].
  42. ↑ Nosowska, Igo, Organek i Zalewski w klipie „Sobie i wam” promującym Męskie Granie 2019 (wideo), www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-05-31] (pol.).
  43. ↑ Hubert Grygielewicz: Z Katarzyną Nosowską o... (pol.). szczecinglowny.org. [dostęp 2019-06-21].
  44. ↑ Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała.... Warszawa: Wielka Litera, 2018. ISBN 978-83-8032-259-2.
  45. ↑ Bestsellery Empiku 2018 - wyniki. Dawid Podsiadło i Kuba Wojewódzki wśród zwycięzców! Kto jeszcze? [LISTA ZWYCIĘZCÓW] - Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2019-03-11] (pol.).
  46. ↑ Kasia Nosowska i Paweł Krawczyk, Tranzytem Do Niebytu (pol.). Roxy FM. [dostęp 2013-10-24].
  47. ↑ a b c Katarzyna Nosowska – Filmografia (pol.). www.filmweb.pl. [dostęp 2011-07-14].
  48. ↑ a b c Katarzyna Nosowska (pol.). filmpolski.pl. [dostęp 2018-04-14].
  49. ↑ Katarzyna Nosowska „Dobrym Głosem dla firm” w akcji ING Banku Śląskiego (pol.). W: Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2019-02-20. [dostęp 2019-06-21].
  50. ↑ Nosowska i jej syn w muzycznym duecie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-11-04. [dostęp 2019-06-21].
  51. ↑ Sergiusz Królak: Katarzyna Nosowska wzięła cichy ślub? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21].
  52. ↑ Fryderyki 1994: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  53. ↑ Fryderyki 1995: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  54. ↑ Fryderyki 1998: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  55. ↑ Fryderyki 1999: nominowani i laureaci (ang.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  56. ↑ Tęczowy laur (pol.). www.rmf24.pl. [dostęp 2016-08-10].
  57. ↑ Fryderyki 2001: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  58. ↑ Fryderyki 2003: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  59. ↑ Polskie nominacje do MTV Europe Music Awards (pol.). media2.pl. [dostęp 2016-08-10].
  60. ↑ Mateusze 2008 (pol.). www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14].
  61. ↑ Fryderyki 2012: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10].
  62. ↑ Katarzyna Nosowska i Tomasz Stańko laureatami Mateuszy 2012 (pol.). www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Nosowska&oldid=57933635”