Wikipedia

Katarzyna Nosowska

polska wokalistka

Katarzyna Nosowska, występująca też jako Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video (ZPAV)[4]. Honorowa Ambasadorka Szczecina[5].

Katarzyna Nosowska
Ilustracja
Katarzyna Nosowska podczas XXV Pol’and’Rock Festival (2019)
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1971
Szczecin

Gatunki

rock[1][2]

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka

Aktywność

od 1989[3]

Wydawnictwo

PolyGram Polska, Universal Music Polska, QL Music, Supersam Music, Kayax

Powiązania

Włochaty, Kafel, Dum-Dum, No Way Out, Vivid

Zespoły
Hey (1992–2017)
Yugoton (2001)
Męskie Granie Orkiestra (2019)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey, z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała też siedem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011) i Basta (2018). Za sprzedaż solowych albumów odebrała jedną podwójnie platynową płytę, jedną platynową i cztery złote.

Laureatka Paszportów „Polityki”, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie nagrody za najlepszą kreację aktorską na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[6][7] i 27-krotnie nagrody „Fryderyka”, w tym 11 z zespołem Hey[8]; odebrała statuetki m.in. dla autora roku (1996, 2000, 2005, 2008, 2010)[9][10][11] i wokalistki roku (2005, 2008, 2009)[9][10][12]. W 2010 została ogłoszona najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina”[13]. W 2013 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[14].

ŻyciorysEdytuj

Urodziła się 30 sierpnia 1971 w Szczecinie[15][16]. Jest jedynaczką[17]. Jej ojciec był marynarzem, który z czasem uzależnił się od alkoholu[17][18]. Rodzina jej babki ze strony matki, Krystyny, została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie[19][20].

Będąc uczennicą Szkoły Podstawowej nr 11 w Szczecinie, należała do chóru szkolnego[16]. Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie[21]. Po zdaniu matury, za namową Agaty Kuleszy, podeszła do egzaminów wstępnych do Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się do tej szkoły[21][22][23]. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera[21]. Śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej[24].

Kariera zawodowaEdytuj

Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych[25][22]. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, natomiast pierwszy raz publicznie wystąpiła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989[3][22]. Następnie współpracowała z grupami Kafel[21], Dum-Dum[25], No Way Out czy Vivid oraz nagrywała chórki dla Pidżamy Porno[25] i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno.

W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha[21]. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy[24], otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego[21]. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993[26] i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży[27]. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu[28].

Solowo debiutowała 16 września 1996 wydaniem albumu studyjnego pt. puk.puk[29]. Otrzymała za niego Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[30]. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena[31], a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi[32], za który odebrała Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[33].

W 2000 była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina[34][35]. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta. W 2003 była jedną z bohaterek dokumentu Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski[34][35].

 
Katarzyna Nosowska podczas występu na festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej, 2008

28 maja 2007 wydała czwarty album solowy pt. UniSexBlues, za który otrzymała „Fryderyka” w kategorii „album roku – muzyka alternatywna”, a za singiel „Era retuszera” odebrała statuetki za piosenkę roku i wideoklip roku[10]. 28 listopada 2008 wydała płytę pt. Osiecka[36], na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej[37][38]. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku – piosenka poetycka”[12]. W 2008 była jedną z bohaterek dokumentu Historia polskiego rocka (2008)[34][35].

W latach 2009–2011 współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję „Tranzytem do niebytu” w Roxy FM[39]. W 2009 zagrała gościnnie w jednym odcinku serialu Niania[34][35] oraz nagrała z zespołem Pustki piosenki „Wiedza” i „Notes”, które umieszczono na ich albumie pt. Kalambury. Ponadto uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010.

23 września 2011 zaprezentowała szósty album pt. 8[40]. W 2012 została dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie i nagrała singiel promujący „Ognia!” z Markiem Dyjakiem[41]. W 2013 ponownie została dyrektorką trasy, na której potrzeby nagrała utwór „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym[41]. W 2014 zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu.

Galeria
 
Agnieszka Szydłowska i Katarzyna Nosowska, Włodowice, 2020
 
Katarzyna Nosowska podczas Festiwalu Góry Literatury, 2018

W 2018 nakładem Wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała…”[42], którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”[43]. 12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”[44]. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli, w której wystąpiła[45]. Również w 2018 zagrała niewielką rolę w serialu Druga szansa i w filmie Władysława Pasikowskiego Pitbull. Ostatni pies[34][35].

W 2019 po raz trzeci została dyrektorem artystycznym Męskiego Grania, na potrzeby promocji trasy nagrała utwór „Sobie i Wam”, nagrany z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igo w ramach supergrupy Męskie Granie Orkiestra 2019[46]. Oprócz tego wystąpiła w spotach reklamowych ING Banku Śląskiego[47]. W 2020 wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19[48] i wydała drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”[49].

Publikowała felietony w miesięcznikach: „Filipinka”[50], „Muza” i „Zwierciadło”.

Życie prywatneEdytuj

 
Nosowska z synem Mikołajem podczas występu na Top of the Top Sopot Festivalu 2022

Pozostawała w nieformalnych związkach z muzykami: Grzegorzem Porowskim i Andrzejem Kraińskim[51]. Z nieformalnego związku z perkusistą Adamem Krajewskim ma syna Mikołaja[22][52] (ur. 22 maja 1996). Była zaręczona z aktorem Redbadem Klynstrą. W 2001 związała się z muzykiem Pawłem Krawczykiem, gitarzystą Hey, którego poślubiła w listopadzie 2018[53].

Dorobek artystycznyEdytuj

MuzykaEdytuj

Osobne artykuły: Lista utworów Katarzyny Nosowskiej i Dyskografia Katarzyny Nosowskiej.
Zobacz też: Lista utworów Hey i Dyskografia Hey.

FilmografiaEdytuj

Rok Tytuł Rola Dodatkowe informacje Źródło
2008 Niania Dorota serial telewizyjny; odcinek „Spotkanie klasowe” [54]
2018 Druga szansa ona sama serial telewizyjny; odcinki „Zamęt” i „Muszę zacząć od nowa”
Pitbull. Ostatni pies kobieta na posterunku film
2019 Pisarze. Serial na krótko – serial telewizyjny; scenariusz odcinka 3
2020 Maryjki pani Kaloria film
2021 Bóg internetów matka Kuby film

TeatrEdytuj

Twórczość literackaEdytuj

Nagrody i wyróżnieniaEdytuj

FryderykiEdytuj

Rok Kategoria Nominacja Rezultat Źródło
1994 Najlepsza wokalistka Katarzyna Nosowska Nominacja [56]
Najlepsza grupa Hey Wygrana
Album roku rock/pop Ho! Nominacja
Koncert roku koncert Hey w Spodku Wygrana
Wydarzenie roku trasa Hey Nominacja
1995 Autor roku Katarzyna Nosowska Nominacja [57]
Zespół roku Hey Nominacja
Album roku – rock ? Nominacja
1996 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [58]
Autor roku Wygrana
Album roku – rock puk.puk Nominacja
Album roku – muzyka alternatywna Wygrana
1998 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [59]
Album roku – muzyka alternatywna Milena Nominacja
1999 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [60]
Album roku – rock Hey Nominacja
2000 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [61]
Autor roku Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna Sushi Wygrana
2001 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [62]
Autor roku Nominacja
Piosenka roku „Cisza, ja i czas” Nominacja
Grupa roku Hey Nominacja
Album roku – rock [sic!] Wygrana
Yugoton Nominacja
2002 Katarzyna Nosowska Wokalistka roku Nominacja [63]
Autor roku Nominacja
2003 Wokalistka roku Nominacja [64]
Autor roku Nominacja
Grupa roku Hey Nominacja
Album roku – rock Music Music Wygrana
Koncertowy Nominacja
2005 Piosenka roku „Mimo wszystko” Nominacja [65]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Autor roku Wygrana
Grupa roku Hey Wygrana
Album roku – rock/metal Echosystem Wygrana
2006 Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja [66]
Autor roku Wygrana
2008 Piosenka roku „Era retuszera” Wygrana [67]
„sic!” (wersja na żywo) Nominacja
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Kompozytor roku Nominacja
Autor roku Wygrana
Grupa roku Hey Nominacja
Album roku – rock/metal MTV Unplugged Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna UniSexBlues Wygrana
2009 Piosenka roku „Kto tam u ciebie jest?” Nominacja [68]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Album roku – piosenka poetycka Osiecka Wygrana
2010 Piosenka roku „Kto tam? Kto jest w środku?” Wygrana [69]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Kompozytor roku Katarzyna Nosowska i Paweł Krawczyk Nominacja
Autor roku Katarzyna Nosowska Wygrana
Grupa roku Hey Wygrana
Album roku – rock Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! Wygrana
2012 Piosenka roku „Nomada” Nominacja [70]
Wokalistka roku Katarzyna Nosowska Nominacja
Autor roku Wygrana
Album roku – muzyka alternatywna 8 Nominacja
2013 Album roku Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan Nominacja [71]
Artysta roku Hey Nominacja
2017 Utwór roku „Prędko, prędzej” Nominacja [72]
Album roku – rock Błysk Nominacja
2018 CDN Wygrana [73]
2019 Autor roku Katarzyna Nosowska Nominacja [44]
Album roku – alternatywa Basta Wygrana
2020 Album roku – muzyka poetycka Janerka na basy i głosy
(z Lechem Janerką, Marcinem Świetlickim, Niką, Pablopavo, Jarosławem Szubrychtem i Wojciechem Waglewskim) 		Nominacja [74]

PozostałeEdytuj

Rok Plebiscyt Kategoria Nominacja Rezultat Źródło
1993 Paszport „Polityki” Estrada Katarzyna Nosowska Wygrana [75]
2000 Tęczowy Laur – Katarzyna Nosowska Wygrana [76]
2006 ELLE Style Awards Najlepszy muzyk Katarzyna Nosowska Wygrana [55]
2007 Europejskie Nagrody Muzyczne MTV Najlepszy polski wykonawca Katarzyna Nosowska Nominacja [77]
2008 Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” n.d. UniSexBlues Nominacja [78]
2009 Złoty Glan – Katarzyna Nosowska Wygrana [54]
2010 Mistrzynie stylu XX-lecia „Twojego Stylu” Muzyka Katarzyna Nosowska Wygrana [79]
2011 Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Muzyka Katarzyna Nosowska Wygrana [80]
2012 Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” Muzyka rozrywkowa – wydarzenie Katarzyna Nosowska Wygrana [81]
2017 Tofifest Złoty Anioł - nagroda za Niepokorność Twórczą Katarzyna Nosowska Wygrana [55]
2018 Bestsellery Empiku Literatura polska A ja żem jej powiedziała… Wygrana [43]
2019 Kobieta Roku 2018 miesięcznika „Twój Styl” – Katarzyna Nosowska Wygrana [82]
Bizneswoman Roku Inspiratorka Roku Katarzyna Nosowska Wygrana [83]
2020 Bestsellery Empiku Literatura piękna Powrót z Bambuko Wygrana [84]
2021 Paszport „Polityki” Kreator Kultury Katarzyna Nosowska Wygrana [85]

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Chris True: Hey Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-08-10]. (ang.).
  2. ↑ Maciej Sienkiewicz: Katarzyna Nosowska. culture.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  3. ↑ a b Historia zespołu Włochaty na oficjalnej stronie. wlochaty.most.org.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  4. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  5. ↑ Katarzyna Nosowska. encyklopedia.Szczecin.pll. [dostęp 2013-08-21]. (pol.).
  6. ↑ Zakończył się 13. Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film 2004. film.onet.pl. [dostęp 2015-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-17)]. (pol.).
  7. ↑ Wideoklip do utworu L.U.C. feat. Ula Dudziak zwycięzcą Yach Film 2009. muzyka.onet.pl. [dostęp 2015-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (pol.).
  8. ↑ Fryderyki 2018. Oto wszyscy zwycięzcy!. cojestgrane24.wyborcza.pl, 25 kwietnia 2018. [dostęp 2018-06-15].
  9. ↑ a b Fryderyki 2005: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  10. ↑ a b c Fryderyki 2008: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  11. ↑ Fryderyki 2010: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  12. ↑ a b Fryderyki 2009: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  13. ↑ 50 Najlepszych Polskich Wokalistek. onet.pl. [dostęp 2010-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)].
  14. ↑ Odznaczenia z okazji Święta Wolności. prezydent.pl, 2013-06-04. [dostęp 2013-06-04].
  15. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 184, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  16. ↑ a b Wpadajcie Kochani na Zmalowane Wrota! (...). instagram.com. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  17. ↑ a b Kasia Nosowska: Śpiewająca dziewczyna. [w:] Zwierciadło [on-line]. zwierciadlo.pl, 2013-05-28. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  18. ↑ Katarzyna Nosowska o ojcu alkoholiku: kiedyś to przepracuję, plejada.pl, 22 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  19. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała!. [w:] Przekrój [on-line]. przekroj.pl, 2018-04-30. [dostęp 2019-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
  20. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: „Od kiedy pamiętam, unikałam grup” (wywiad). focus.pl, 2019-03-04. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  21. ↑ a b c d e f Mikołaj Lizut: Kasia Nosowska. Bez gniewu. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 2007-09-10. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  22. ↑ a b c d Special – Wywiady. insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-22]. (pol.).
  23. ↑ https://www.kobieta.pl/artykul/katarzyna-nosowska
  24. ↑ a b Special – Skład – Biografia. insooth.i365.pl. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  25. ↑ a b c Jacek Nizinkiewicz: Dni zespołu Hey są policzone – rozmowa z Katarzyną Nosowską. tygodnikprzeglad.pl, 2010-08-29. [dostęp 2019-06-22]. (pol.).
  26. ↑ Fire. hey.art.pl. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  27. ↑ Debiutancki album Hey z 1993 r. już w sprzedaży na winylu. muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-14)]. (pol.).
  28. ↑ Zespół Hey zawiesza działalność. Kasia Nosowska podała powód. kultura.gazeta.pl, 2017-10-12. [dostęp 2018-02-24]. (pol.).
  29. ↑ Nosowska – „puk.puk”. muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  30. ↑ Fryderyki 1996: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  31. ↑ Nosowska – „Milena”. muzyka.wp.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  32. ↑ Nosowska – „Sushi”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  33. ↑ Fryderyki 2000: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  34. ↑ a b c d e Katarzyna Nosowska – Filmografia. www.filmweb.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  35. ↑ a b c d e Katarzyna Nosowska. filmpolski.pl. [dostęp 2018-04-14]. (pol.).
  36. ↑ Nosowska – „Osiecka”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-07-14]. (pol.).
  37. ↑ Nosowska po 7 latach. muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20]. (pol.).
  38. ↑ Nosowska śpiewa Osiecką. muzyka.interia.pl. [dostęp 2009-09-20]. (pol.).
  39. ↑ Kasia Nosowska i Paweł Krawczyk, Tranzytem Do Niebytu. Roxy FM. [dostęp 2013-10-24]. (pol.).
  40. ↑ Nosowska. nosowska.pl. [dostęp 2011-09-01]. (pol.).
  41. ↑ a b Katarzyna Nosowska po raz drugi dyrektorem Męskiego Grania. polskieradio.pl. [dostęp 2012-05-30]. (pol.).
  42. ↑ Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała... Warszawa: Wielka Litera, 2018. ISBN 978-83-8032-259-2.
  43. ↑ a b Bestsellery Empiku 2018 – wyniki. Dawid Podsiadło i Kuba Wojewódzki wśród zwycięzców! Kto jeszcze? [LISTA ZWYCIĘZCÓW] – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2019-03-11] (pol.).
  44. ↑ a b Nominowani i laureaci 2019. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  45. ↑ „Coraz bliżej Święta” w reklamie Coca-Coli śpiewa w tym roku Katarzyna Nosowska. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  46. ↑ Nosowska, Igo, Organek i Zalewski w klipie „Sobie i wam” promującym Męskie Granie 2019 (wideo), www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-05-31] (pol.).
  47. ↑ Katarzyna Nosowska „Dobrym Głosem dla firm” w akcji ING Banku Śląskiego. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2019-02-20. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  48. ↑ #hot16challenge2: Monika Brodka i producent Synów nagrali utwór, trojmiasto.pl, 10 maja 2020 [dostęp 2020-05-12] (pol.).
  49. ↑ Wydawnictwo: Kayax, Wielka Litera ISBN 978-83-8032-486-2.
  50. ↑ Hubert Grygielewicz: Z Katarzyną Nosowską o.... szczecinglowny.org. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  51. ↑ Kuba Wojewódzki: Nieautoryzowana autobiografia. Wielka Litera, 2018, s. 246. ISBN 978-83-8032-288-2.
  52. ↑ Nosowska i jej syn w muzycznym duecie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-11-04. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  53. ↑ Sergiusz Królak: Katarzyna Nosowska wzięła cichy ślub?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-11-26. [dostęp 2019-06-21]. (pol.).
  54. ↑ a b Katarzyna Nosowska. FilmPolski.pl. [dostęp 2022-01-17]. (pol.).
  55. ↑ a b c Katarzyna Nosowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-11-28].
  56. ↑ Nominowani i laureaci 1994. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  57. ↑ Nominowani i laureaci 1995. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  58. ↑ Nominowani i laureaci 1996. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  59. ↑ Nominowani i laureaci 1998. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  60. ↑ Nominowani i laureaci 1999. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  61. ↑ Nominowani i laureaci 2000. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  62. ↑ Nominowani i laureaci 2001. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  63. ↑ Nominowani i laureaci 2002. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  64. ↑ Nominowani i laureaci 2003. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  65. ↑ Nominowani i laureaci 2005. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  66. ↑ Nominowani i laureaci 2006. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  67. ↑ Nominowani i laureaci 2008. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  68. ↑ Nominowani i laureaci 2009. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  69. ↑ Nominowani i laureaci 2010. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  70. ↑ Nominowani i laureaci 2012. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  71. ↑ Nominowani i laureaci 2013. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  72. ↑ Nominowani i laureaci 2017. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  73. ↑ Nominowani i laureaci 2018. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  74. ↑ Nominowani i laureaci 2020. Fryderyki. [dostęp 2020-06-20]. (pol.).
  75. ↑ Historia Paszportów POLITYKI: 21 edycji na 22 zdjęciach.. www.polityka.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  76. ↑ Tęczowy laur. www.rmf24.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  77. ↑ Polskie nominacje do MTV Europe Music Awards. media2.pl. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  78. ↑ Mateusze 2008. www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14]. (pol.).
  79. ↑ “Twój Styl” nagrodził “Mistrzynie stylu XX-lecia”, www.wirtualnemedia.pl.
  80. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. mkidn.gov.pl, 2011-09-20. [dostęp 2016-08-10]. (pol.).
  81. ↑ Katarzyna Nosowska i Tomasz Stańko laureatami Mateuszy 2012. www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-14]. (pol.).
  82. ↑ Już wiemy, komu przyznano tytuł Kobiety Roku 2018, styl.interia.pl.
  83. ↑ Nagrody Bizneswoman Roku 2018 rozdane, kobieta.wp.pl.
  84. ↑ Bestsellery Empiku 2020. Znamy tegorocznych zwycięzców, spidersweb.pl [dostęp 2021-06-23] (pol.).
  85. ↑ KREATOR KULTURY 2021, Katarzyna Nosowska z tytułem Kreatora Kultury, www.polityka.pl, 2022 [dostęp 2022-01-19] (pol.).

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Nosowska&oldid=69372792”