Katastrofa lotu United Airlines 175

drugi porwany samolot podczas zamachu z 11 września 2001 roku

United Airlines Lot 175 (ang. United Airlines Flight 175) – rozkładowy rejs linii United Airlines z Bostonu do Los Angeles, który 11 września 2001 roku został porwany przez pięciu terrorystów z Al-Ka’idy i rozbity o Wieżę Południową World Trade Center.

Katastrofa lotu United Airlines 175
Ilustracja
Trasa lotu UA175 z Bostonu do Nowego Jorku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejsce

Wieża Południowa World Trade Center

Data

11 września 2001

Godzina

9:03 czasu lokalnego
15:03 czasu polskiego

Rodzaj

zderzenie z budynkiem

Przyczyna

porwanie, atak samobójczy

Ofiary śmiertelne

ok. 960-1060 osób
(w tym ok. 900-1000[1] na ziemi)

Statek powietrzny
Typ

Boeing 767-200

Użytkownik

United Airlines

Numer

N612UA

Start

Stany Zjednoczone Boston

Cel lotu

Stany Zjednoczone Los Angeles

Numer lotu

UAL175

Liczba pasażerów

56 osób (w tym 5 porywaczy)

Liczba załogi

9 osób

Ofiary śmiertelne

65 osób (w tym 5 porywaczy)

Położenie na mapie Manhattanu
Mapa konturowa Manhattanu, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Mapa konturowa stanu Nowy Jork, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Nowego Jorku
Mapa konturowa Nowego Jorku, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia40°42′38,81″N 74°00′47,30″W/40,710781 -74,013139

Pod względem łącznej liczby ofiar jest to druga największa katastrofa lotnicza w historii - wyżej znajduje się tylko lot 11 American Airlines, który został rozbity o Wieżę Północną.

Statek powietrzny edytuj

 
Boeing 767-200 N612UA, który 11 września obsługiwał lot 175, na lotnisku w San Francisco w 1999 roku
 
Lista pasażerów i porywaczy, oraz ich miejsca samolocie

Samolotem obsługującym lot UA175 11 września 2001 był Boeing 767-200 linii lotniczych United Airlines o znakach rejestracyjnych N612UA, którego pierwszy lot miał miejsce 27 stycznia 1983 roku. Nalot samolotu wynosił 66647 godzin[1], mógł zabrać na pokład 168 pasażerów (10 miejsc w pierwszej klasie, 32 miejsc w klasie biznes oraz 126 miejsc w klasie ekonomicznej)[2].

Pasażerowie i załoga edytuj

Na pokładzie samolotu znajdowało się 65 osób: 56 pasażerów (w tym pięcioro porywaczy) i 9 członków załogi; w pierwszej klasie podróżowało 9 osób, w klasie biznes 11 osób, zaś w klasie ekonomicznej 36 osób. Łącznie liczba zajętych miejsc była równa 1/3 pojemności samolotu, znacznie poniżej typowej liczby pasażerów równej 49 proc. pojemności samolotu. Kapitanem był Victor Saracini, zaś II pilotem Michael Horrocks[3]. Wśród pasażerów znaleźli się m.in. byli hokeiści Mark Bavis(inne języki) i Garnet Bailey(inne języki)[4].

Grupa porywaczy przydzielona do lotu 175 składała się z pięciu osób. Dowódcą grupy oraz pilotem był Marwan al-Shehhi, zaś porywaczami siłowymi byli Fayez Banihammad, bracia Hamza i Ahmed al-Ghamdi, oraz Mohand al-Shehri[5].

Lot edytuj

Załadunek i start z Bostonu edytuj

Załadunek pasażerów na pokład lotu 175 rozpoczął się około 7:20. O 7:23 na pokład weszli Fayez Banihammad i Mohand al-Shehri, zajmując miejsca 2A i 2B w pierwszej klasie. Między 7:27 a 7:28 miejsca w klasie biznes zajęli Marwan al-Shehhi (6C), Ahmed al-Ghamdi (9D) oraz Hamza al-Ghamdi (9C)[6].

Samolot wypchnięto z miejsca postojowego C19 przy Terminalu C o godzinie 7:58, dwie minuty przed rozkładowym czasem wylotu. Start z lotniska w Bostonie nastąpił o 8:14[7]. Podczas wznoszenia piloci usłyszeli przez radio "podejrzaną transmisję", w której według załogi lotu 175 miały paść słowa "zostańcie wszyscy na miejscach" - jej autorem był Muhammad Atta, pilot-porywacz lotu 11 American Airlines. O fakcie poinformowali kontrolę ruchu lotniczego w Nowym Jorku o godz. 8:41. Był to jednocześnie ostatni kontakt kontroli ruchu lotniczego z samolotem[8].

Porwanie edytuj

Między 8:42 a 8:46 porywacze zaatakowali załogę i pasażerów samolotu. Fayez Banihammad i Mohand al-Shehri dostali się do kokpitu i zamordowali pilotów, umożliwiając al-Shehhiemu przejęcie sterów, natomiast bracia al-Ghamdi wypędzili pasażerów do tyłu samolotu, grożąc, że wysadzą samolot bombą. Zaatakowani zostali również inni członkowie załogi z przodu samolotu[9].

O 8:46, kilka sekund po rozbiciu lotu 11 o Wieżę Północną World Trade Center w Nowym Jorku, kod transpondera lotu 175 zmienił się dwukrotnie. Kontroler lotu David Bottiglia zauważył nietypowe zachowanie samolotu o 8:51, gdy ten zboczył z kursu. Nakazał załodze o zmianę kodu transpondera, jednak nie otrzymał odpowiedzi. W ciągu następnych minut próbował nawiązać kontakt z samolotem, jednak ten nie odpowiadał i kierował się w dalszym ciągu na południowy zachód, po chwili skręcając jednak na północny wschód, w kierunku Nowego Jorku[9][8].

Kilka minut po porwaniu, część pasażerów i załogi pokładowej nawiązała kontakt ze swoimi rodzinami lub obsługą naziemną United Airlines przy pomocy telefonów pokładowych, informując o wydarzeniach na pokładzie[9]. W wyniku jednego z nich pracownik United Airlines z San Francisco próbował skontaktować się z załogą za pomocą systemu ACARS, jednak nie otrzymał odpowiedzi[10].

Katastrofa edytuj

Ostatnie chwile lotu 175 przed rozbiciem się o Wieżę Południową World Trade Center
Eksplozja tuż po uderzeniu lotu 175 w Południową Wieżę

O godz. 8:58, gdy lot 175 znajdował się nad New Jersey, al-Shehhi wyrównał lot na poziomie 28 500 ft (8686,8 m), wprowadził Boeinga 767 w lot nurkowy. Trwał on do końca lotu, tj. przez 5 minut i 4 sekundy[11]. W ostatnich sekundach lotu al-Shehhi przechylił samolot w lewo[12].

Lot 175 wleciał w Wieżę Południową World Trade Center z prędkością ok. 430 wezłów (796,36 km/h) o godz. 9:03[13], uderzając w piętra od 77 do 85, zabijając wszystkich obecnych na pokładzie oraz setki osób obecnych na wymienionych piętrach Wieży Południowej[12][14]. Doszło do całkowitego zniszczenia samolotu, a następnie eksplozji ok. 34 tys. litrów paliwa lotniczego, które znajdowały się w jego zbiornikach[15]. Atak został przeprowadzony na oczach tysięcy nowojorczyków i milionów widzów na całym świecie, którzy obserwowali płonącą od 17 minut Wieżę Północną[16]. Stało się jasne, że w Nowym Jorku nie doszło do wypadku, tylko do ataku terrorystycznego[17]. Liczbę ofiar zwiększyła rezygnacja z ewakuacji budynku dokonana ustnie przez ochronę nietkniętej Wieży Południowej, po ataku na Wieżę Północną[18].

Ponieważ al-Shehhi wleciał samolotem we wschodnią część Południowej Wieży, zniszczenia w jej przypadku były inne niż w Wieży Północnej. Najważniejszą różnicą było utrzymanie drożności jednej klatki schodowej, która znajdowała się w północno-zachodnim narożniku Południowej Wieży[19]. Pozwoliło to na ucieczkę kilkunastu osobom znajdującym się w strefie uderzenia lub powyżej niej. Jednym z ocalałych ze strefy uderzenia był Stanley Praimnath(inne języki), który znajdował się na 81 piętrze i widział jak samolot leci w jego kierunku[15].

Uderzenie przeprowadzone przez al-Shehhiego spowodowało również, że ciężar budynku nie rozkładał się równomiernie jak w przypadku Wieży Północnej - wschodnia, uszkodzona część wieżowca była bardziej obciążona od zachodniej. W połączeniu z pożarem, który doprowadził do dalszego osłabienia struktury budynku[20], Wieża Południowa zawaliła się o 9:58:59, niecałe 56 minut po uderzeniu lotu 175[19]. Łącznie w wyniku rozbicia lotu 175 o wieżowiec i jego zawalenia się zginęło ok. 900-1000 osób na ziemi[1].

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c ASN Aircraft accident Boeing 767-222 N612UA New York, NY [online], aviation-safety.net [dostęp 2023-09-07].
  2. N612UA United Airlines Boeing 767-222 [online], www.planespotters.net, 12 czerwca 2021 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
  3. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 18–19 (ang.).
  4. NHL.com - Kings' Sept. 11 victims get day with Cup [online], NHL.com [dostęp 2023-09-07] (ang.).
  5. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 17 (ang.).
  6. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 18 (ang.).
  7. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 19 (ang.).
  8. a b Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 20 (ang.).
  9. a b c National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, Final Report of the 9/11 Commission on Terrorist Attacks Upon the United States [online], 22 lipca 2004, s. 7–8 (ang.).
  10. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 21 (ang.).
  11. National Transportaion Safety Board, Flight Path Study - United Airlines Flight 175 [online], s. 1-2 [zarchiwizowane z adresu 2012-09-21] (ang.).
  12. a b National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, Final Report of the 9/11 Commission on Terrorist Attacks Upon the United States [online], 22 lipca 2004, s. 293 (ang.).
  13. National Transportation Safety Board, Radar Data Impact Speed Study [online], 22 lipca 2004, s. 1–2 (ang.).
  14. Staff Report, August 26, 2004 [online], s. 24 (ang.).
  15. a b Jim Dwyer i inni, 102 MINUTES: Last Words at the Trade Center; Fighting to Live as the Towers Die [online] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-14] (ang.).
  16. TV ratings: September 11 | Media | MediaGuardian [online], web.archive.org, 25 sierpnia 2013 [dostęp 2023-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-25].
  17. 9:03 a.m.: The 9/11 moment when many grasped a new reality [online], web.archive.org, 30 listopada 2022 [dostęp 2023-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-30].
  18. Mitchell Simmons September 11, 2023 "September 11: Evacuating the World Trade Center, Twice" https://www.hstoday.us/featured/september-11-evacuating-the-world-trade-center-twice/
  19. a b National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, Final Report of the 9/11 Commission on Terrorist Attacks Upon the United States [online], 22 lipca 2004, s. 305–306 (ang.).
  20. A NATION CHALLENGED: THE TRADE CENTER CRASHES; First Tower to Fall Was Hit At Higher Speed, Study Finds - The New York Times [online], web.archive.org, 16 października 2022 [dostęp 2023-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2022-10-16].