Katedra w Mediolanie

Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano, w dialekcie lombardzkimDom de Milan) – gotycka, marmurowa katedra, jedna z najbardziej znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na świecie (długość – 157 m, szerokość – 93 m[1]). Również witraże w chórze katedry należą do największych na świecie.

Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie
Dom de Milan
katedra
Ilustracja
Katedra w Mediolanie (2011)
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Mediolan

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół łaciński
– ryt ambrozjański

Wezwanie

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Mediolanu
Mapa konturowa Mediolanu, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie”
Położenie na mapie Lombardii
Mapa konturowa Lombardii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie”
Ziemia45°27′51″N 9°11′29″E/45,464167 9,191389
Strona internetowa
Witraże w oknach prawej nawy katedry
Chór katedry mediolańskiej

Dach katedry, ozdobiony 135[1] sterczynami, rzeźbami i gargulcami, dostępny jest dla turystów (schody lub winda).

Historia edytuj

Na miejscu obecnej katedry znajdowała się wczesnochrześcijańska katedra Santa Maria Maggiore i nieco większa bazylika rzymska, wyświęcona później na kościół św. Tekli. Obie budowle pochodziły z wieku IV, były wielokrotnie burzone i ze zmianami odbudowywane.

Kościół katedralny w Mediolanie był głównym ośrodkiem liturgicznym rytu ambrozjańskiego[2].

Budowę obecnej świątyni rozpoczął w 1386 książę Gian Galeazzo Visconti. Zakończona została w epoce Napoleona. Katedra została wyświęcona w 1572 przez kardynała i arcybiskupa Mediolanu Karola Boromeusza. 26 maja 1805 roku Napoleon został tutaj koronowany na króla Włoch[3]. W przewadze gotycki styl budowli, w jej fasadzie jest jednak konglomeratem form barokowych i neogotyckich, które pojawiły się w czasie przebudowy w roku 1858.

Reprezentacyjny plac katedralny powstał w latach 1865–1873.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia – Mediolan i jeziora. Warszawa: Hachette Polska sp. z o.o., s. 193. ISBN 978-83-7575-783-5.
  2. Bogusław (1933-) Nadolski, Liturgika. T. 1, Liturgika fundamentalna, Poznań: Pallottinum, 1989, ISBN 83-7014-115-3, OCLC 69590744 [dostęp 2019-06-01].
  3. Andrew Roberts, Napoleon Wielki, s. 379.