Kazimierz Świątek
Kazimierz Świątek (ur. 21 października 1914 w Valdze, zm. 21 lipca 2011 w Pińsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii, arcybiskup metropolita mińsko-mohylewski w latach 1991–2006, administrator apostolski diecezji pińskiej w latach 1991–2011, kardynał prezbiter od 1994, przewodniczący Konferencji Konferencji Episkopatu Białorusi w latach 1999–2006, od 2006 arcybiskup senior archidiecezji mińsko-mohylewskiej.
| |||
| Kardynał prezbiter | |||
 Kazimierz Świątek (2009) | |||
| |||
| Kraj działania | Polska (do 1945) Białoruś (po 1954) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 21 października 1914 Valga | ||
| Data i miejsce śmierci | 21 lipca 2011 Pińsk | ||
| Miejsce pochówku | Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pińsku | ||
| Arcybiskup metropolita mińsko-mohylewski | |||
| Okres sprawowania | 1991–2006 | ||
| Przewodniczący Konferencji Episkopatu Białorusi | |||
| Okres sprawowania | 1999–2006 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||
| Prezbiterat | 8 kwietnia 1939 | ||
| Nominacja biskupia | 13 kwietnia 1991 | ||
| Sakra biskupia | 21 maja 1991 | ||
| Kreacja kardynalska | 26 listopada 1994 Jan Paweł II | ||
| Kościół tytularny | S. Gerardo Maiella | ||
| |||
| Odznaczenia | |||
  
| |||
| |||||||||||
| Data konsekracji | 21 maja 1991 | ||||||||||
| Miejscowość | Pińsk | ||||||||||
| Miejsce | bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny | ||||||||||
| Konsekrator | Tadeusz Kondrusiewicz | ||||||||||
| Współkonsekratorzy | Władysław Jędruszuk Edward Kisiel | ||||||||||
| |||||||||||
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w patriotycznej rodzinie polskiej. Jego ojciec walczył w legionach Józefa Piłsudskiego i zginął podczas obrony Wilna przed bolszewikami w 1920. W wieku 3 lat został wraz z rodziną zesłany na Syberię. Po powrocie do Polski w 1922 osiadł w Baranowiczach, gdzie uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Rejtana.
W 1932 wstąpił do seminarium duchownego w Pińsku, gdzie 8 kwietnia 1939 otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie został skierowany jako wikariusz do historycznej parafii Prużana na Polesiu. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. 21 kwietnia 1941 został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Brześciu nad Bugiem, gdzie z powodu przekonań religijnych represjonowany był przez władze ZSRR. Skazany na karę śmierci, której wykonanie uniemożliwiło wkroczenie wojsk niemieckich w 1941. Powrócił do parafii Próżany, gdzie pracował w czasie okupacji niemieckiej. Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej został 17 grudnia 1944 ponownie aresztowany, uwięziony w Mińsku i 21 lipca 1945 skazany na 10 lat łagrów o zaostrzonym reżimie i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. Na Syberii pracował przy wyrębie tajgi. 3 grudnia 1947 został zesłany do gułagu w okolicach Workuty. 16 lipca 1954 został uwolniony, w ramach zwolnień więźniów politycznych z łagrów, na mocy decyzji Berii, a realizowanych przez Chruszczowa, i powrócił do Pińska.
Gdy na fali pieriestrojki zaczęły powstawać polskie stowarzyszenia, a wśród nich Związek Polaków na Białorusi, bardzo aktywnie włączył się w jego działalność, w którym pełnił funkcję zastępcy prezesa i wszedł do zarządu głównego.
13 kwietnia 1991 został prekonizowany arcybiskupem metropolitą archidiecezji mińsko-mohylewskiej i administratorem apostolskim diecezji pińskiej. 26 listopada 1994 został podniesiony do godności kardynalskiej. Z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego nie uczestniczył nigdy w konklawe. Jego kościołem tytularnym był S. Gerardo Maiella. 27 września 2004 Jan Paweł II wręczył Kazimierzowi Świątkowi Nagrodę Fidei Testis (Świadek Wiary) przyznaną przez Instytut im. Pawła VI[1].
14 czerwca 2006 przeszedł na emeryturę[2], jednak pozostał administratorem apostolskim diecezji pińskiej do 14 czerwca 2011.
Zmarł 21 lipca 2011 po długiej chorobie w Pińsku[3][4]. 25 lipca 2011 został pochowany w katedrze Pińskiej, w krypcie biskupiej[5]. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in. kardynał Stanisław Dziwisz – arcybiskup metropolita krakowski, kardynał Jānis Pujats – arcybiskup senior archidiecezji ryskiej.
OdznaczeniaEdytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (4 lipca 1995)[6]
- Order Ecce Homo (2000) „za człowieczeństwo w obliczu śmierci, za miłość i wybaczenie, za niestrudzoną służbę na rzecz bliźnich”[7]
- Medal Polonia Mater Nostra Est (2003)
- Komandor Legii Honorowej (23 listopada 2006) „człowiekowi, który dla obywateli Francji uosabia historię narodu białoruskiego z ostatnich siedemdziesięciu lat”.
PrzypisyEdytuj
- ↑ UDIENZA ALLA DELEGAZIONE DELL’ISTITUTO "PAOLO VI" DI BRESCIA E CONSEGNA DEL PREMIO FIDEI TESTIS AL CARD. KAZIMIERZ ŚWIĄTEK (wł.). vatican.va, 2004-09-27. [dostęp 2004-09-27].
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI MINSK-MOHILEV (BIELORUSSIA) E NOMINA DELL’AMMINISTRATORE APOSTOLICO "SEDE VACANTE" (wł.). vatican.va, 2006-06-14. [dostęp 2006-06-14].
- ↑ Białoruś. Zmarł kardynał Kazimierz Świątek. gazeta.pl, 2011-07-21. [dostęp 2011-07-22].
- ↑ Кардынал Казімір Свёнтэк адышоў у вечнасць. catholic.by, 2011-07-21. [dostęp 2011-07-21].
- ↑ Białoruś pożegnała kardynała Świątka, spoczął w Pińsku. wyborcza.pl, 2011-07-25. [dostęp 2011-07-26].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 56, poz. 621
- ↑ Damy i Kawalerowie Orderu Ecce Homo z 2000 roku. ecce-homo.pl (arch.), 2011-07-22. [dostęp 2017-06-10].
BibliografiaEdytuj
- Kazimierz Świątek w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2014-06-29]
- Kazimierz Świątek w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2011-07-22]
- Dźwigał z ruin Kościół na Białorusi. naszdziennik.pl, 2009-10-21. [dostęp 2011-07-22].
- Kardynał Kazimierz Świątek. kresy.pl, 2009-10-21. [dostęp 2011-07-22].