Kazimierz Światocho
Kazimierz Światocho, na emigracji Kazimierz „Casimir” Swiatocho (ur. 10 października 1914 w Mińsku, zm. 31 października 1990 w Newington) – major Wojska Polskiego, harcmistrz, działacz kombatancki i emigracyjny w Stanach Zjednoczonych.
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1990 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Kazimierz Światocho[1] (na emigracji określany jako Kazimierz „Casimir” Swiatocho[2]) urodził się 10 października 1914 w Mińsku[3][4][5][6]. Pochodził z Wilna[7]. Tam w 1932 związał się z harcerstwem, od 1932 należał do III Wileńskiej Drużyny Harcerskiej[6].
Podczas II wojny światowej w 1941 został deportowany przez sowietów w głąb ZSRR i znalazł się pod Archangielskiem[6]. Po odzyskaniu wolności został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR gen. W. Andersa[6]. Po ewakuacji ze Wschodu jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych w szeregach 18 Lwowskiego batalionu strzelców w stopniu porucznika uczestniczył w walkach w bitwie o Monte Cassino w maju 1944, gdzie był dowódcą patrolu ścieżkowego[8], został dwukrotnie ciężko ranny[9][10][6]. Później awansowany na stopień majora, w którym pozostawał do końca życia[4].
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji[6]. W 1947 wspólnie z żoną Genowefą był organizatorem pierwszego zlotu harcerskiego w angielskim Southrop[6][9]. Od 1948 przebywał w Argentynie, gdzie zorganizował harcerstwo w Águila Blanca-Merlo pod Buenos Aires[6][9]. Od 1955/1956 wraz żoną i synem przebywał w Stanach Zjednoczonych, osiedlając się w Hartford[11][6]. Tam w 1956 jako podharcmistrz wraz małżonką założył wraz z nią koedukacyjną gromadę zuchów[6][11]. Działał na rzecz harcerstwa[6]. Był jednym z redaktorów oraz administratorem czasopisma „Znicz. Wiadomości Harcerskie”, oficjalnego organu informacyjnego Zarządu Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Stanach Zjednoczonych[6]. Czynnie działał w Stowarzyszeniu weteranów[6]. Pełnił funkcję prezesa Koła Oddziałowego 18 LBS w Stanach Zjednoczonych[12][3]. Od 1 marca 1972 był przewodniczącym Komitetu Obrony Cmentarza Orląt Lwowskich w Connecticut[12][9][13]. 15 sierpnia 1976 w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown dokonał odsłonięcia płaskorzeźby i urny z ziemią z Cmentarza Orląt Lwowskich[3]. Z jego inicjatywy została wykonana urna-wotum z wygrawerowanymi nazwiskami 131 poległych żołnierzy 18 LBS, którą w 1983 poświęcono na Jasnej Górze[14]. Był autorem publikacji pt. Z ziemi włoskiej do Polski. 18 Lwowski Batalion Strzelców, wydanej w 1984[15]. W 1984 został mianowany harcmistrzem[6]. Był także publicystą[4].
Zmarł 31 października 1990 w Newington[2][4][5]. Został pochowany na cmentarzu przy Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown[2][6]. Obok spoczęła jego żona Genowefa, także pochodząca z Wilna (1923–2004)[16][7].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10643[9][17][5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 sierpnia 1976)[18][12]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[9]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 19293[19][5]
Przypisy edytuj
- ↑ Emigracyjne kontrowersje. Polska krew. „Echo–Tygodnik Polski”. Nr 35, s. 15, 16-22 czerwca 1988.
- ↑ a b c Kazimierz „Casimir” Swiatocho. findagrave.com. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c Odsłonięcie i poświęcenie urny z ziemią z Cmentarza Orląt Lwowskich. „Biuletyn”. Nr 31, s. 64, 66, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d Archiwa i kolekcje osobowe. Kazimierz Swiatocho. bu.umk.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c d Artur Żyłkowski: 18 Lwowski Batalion Strzelców. Kazimierz Swiatocho. dobroni.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Wiesław Kukla. Współczesna prasa harcerska na obczyźnie. Wiadomości Harcerskie / Znicz (USA). „Skaut”. Nr 2 (9), s. 7–8, Lipiec 2005.
- ↑ a b Adam Treszka. List Koła Lwowian do majora K. Swiatocho. „Biuletyn”. Nr 31, s. 68-69, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 123. ISBN 978-83-11-11496-8.
- ↑ a b c d e f Wieczór towarzyski na cześć majora Światocho. „Biuletyn”. Nr 36, s. 65–66, Czerwiec 1979. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Witold Biegański: Walki formacji polskich na Zachodzie, 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981, s. 480.
- ↑ a b Franciszek Herzog: 60 lat Harcerstwa w Hartford. ct.bialyorzel24.com, 2016-11-22. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c Wiadomości o lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Odznaczenie dwu zasłużonych działaczy – obrońców sprawy polskiego Lwowa. „Biuletyn”. Nr 31, s. 58, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Stanisław Sławomir Nicieja. Cmentarz Orląt Lwowskich. „Niepodległość i Pamięć”. Nr 13/3, s. 250, 2006.
- ↑ O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Urna-wotum 18 LBS na Jasnej Górze. „Biuletyn”. Nr 46, s. 38, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Z ziemi włoskiej do Polski: 18 Lwowski Batalion Strzelców. books.google.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Genowefa „Genie” Swiatocho. findagrave.com. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Stanisław Zaydel: Pamiątkowa książka-album z okazji światowego zjazdu byłych żołnierzy i ochotniczek 2 Korpusu oraz jednostek Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, w Orchard Lake, Michigan, U.S.A., w dniach od 6 do 8 lipca 1984 roku, ku uczczeniu czterdziestej rocznicy zwycięskiej bitwy o Monte Cassino na ziemi italskiej stoczonej w dniach od 11 do 18 maja 1944 roku przez Drugi Korpus Polski pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Nemezis, s. 124.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 24, 31 grudnia 1976.
- ↑ 18 Lwowski Batalion Strzelców - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-28].