Kazimierz Andrusiewicz
Kazimierz Iwo Andrusiewicz, ps. Marian (ur. 18 maja 1894[1] w Lipinkach, zm. 31 października 1948 w Barnsley) – kapitan administracji Wojska Polskiego.
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1948 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 18 maja 1894 w Lipinkach, pow. gorlicki, jako syn Michała[2] i Wiktorii[3]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i od 6 sierpnia 1914 do 1 listopada 1918 służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami w szeregach 4 pułku piechoty Legionów. W latach 20. był oficerem 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 615. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 204. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1928–1934 był oficerem 84 pułku piechoty w Pińsku[8][9]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu[10]. Obowiązki służbowe łączył z funkcją prezesa oddziału Związku Legionistów Polskich w Przeworsku[11]. W 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Kałusz na stanowisku kierownika I referatu ewidencji.
Podczas II wojny światowej jako kapitan Polskich Sił Zbrojnych w szeregach 2 Korpusu Polskiego sprawował stanowisko dyrektora Szkoły Rolniczej we włoskim Lecce[12].
Zmarł 31 października 1948 w Barnsley. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu (ang. Barnsley Cemetery)[13].
Miał syna Bogdana, który został inżynierem.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6229 (17 maja 1922)[14][15]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[16]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami[3]
- Medal Waleczności (Austro-Węgry)[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31, sprostowano imiona i datę urodzenia z „Kazimierz ur. 18 maja 1894” na „Kazimierz Iwo ur. 18 maja 1894”.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-16].
- ↑ a b c d Andrusiewicz Kazimierz Iwo, ps. „Marian” - Żołnierze Niepodległości [online], zolnierze-niepodleglosci.pl [dostęp 2021-06-16].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 128, 427.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 124, 369.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 98, 208.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 52, 612.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 156.
- ↑ Związek Legionistów Polskich 1936–1938. Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 76.
- ↑ Wojciech Narębski. Szkolnictwo średnie i wojskowe 2. Korpusu Polskiego. „Prace Komisji Historii Nauki Polskiej Akademii Umiejętności”. 10, s. 272, 2010.
- ↑ Capt Iwo Kazimierz Andrusiewicz. Find A Grave. [dostęp 2019-07-24].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 16.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 56.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Andrusiewicz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-06)].
- Adam Lewicki: Zarys historii wojennej 4-go Pułku Piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.