Kazimierz Andrzejkowicz
Kazimierz Andrzejkowicz[a] (ur. 4 września 1884 we wsi Szłapań, zm. 19 lipca 1974) – major kawalerii Wojska Polskiego.
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 września 1884 |
|---|---|
| Data śmierci |
19 lipca 1974 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 4 września 1884 we wsi Szłapań[1], w rodzinie Wiktora[1][2].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej, jako chorąży rezerwy kawalerii[3]. Jego oddziałem macierzystym był 9 Bużański Pułk Ułanów[3]. Awansował na podporucznika[3].
Od 1919 pełnił nieprzerwanie służbę w 12 Pułku Ułanów Podolskich[4][5]. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami dowodząc szwadronem technicznym[6].
Jako osadnik wojskowy otrzymał działkę w Bereżcach[7]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[8], a 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 235. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[9]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy II dywizjonu[10]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 21. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. W kwietniu tego roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrza[12][13]. Z dniem 30 września 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[14].
We wrześniu 1939 został powołany do czynnej służby i przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[15].
Po zakończeniu II wojny światowej jako żołnierz Polskich Sił Zbrojnych wrócił do kraju[2] i został zarejestrowany w jednej z rejowych komend uzupełnień[1]. Zmarł 19 lipca 1974. Cztery dni później został pochowany na cmentarzu Oliwskim. W tym samym grobie została pochowana Jadwiga Gisges ur. 3 września 1903 w Barninie, w rodzinie Wiktora Buttowt-Andrzejkowicza i Stanisławy z Różańskich, żona kapitana lekarza Tadeusza Gisges (1894–1944), więźniarka obozu koncentracyjnego Ravensbrück[16].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych czterokrotnie[17]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[18][19]
- rosyjskie
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 12 września 1916[3]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 25 czerwca 1915[3]
- Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 17 maja 1915[3]
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 25 lutego 1915[3]
- Order Świętej Anny 4 stopnia – 25 lutego 1915[3]
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Kazimierz Andrzejkowicz”, natomiast na nagrobku wyryto nazwisko „Buttowdt-Andrzejkowicz”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
- ↑ a b c d e f g h Памяти героев ↓.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 255, tu podano, że urodził się 5 września 1884.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563, 602.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 12, 18-19.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 795.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 163, tu także podano, że urodził się 5 września 1884.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 680.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 301, 343, tu podano, że urodził się 6 września 1884.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, tu również podano, że urodził się 6 września 1884.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 2.
- ↑ Straty ↓, numer jeńca 32405.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, w kolejnych Rocznikach Oficerskich z 1924 i 1928 podano, że był odznaczny Krzyżem Walecznych po raz pierwszy.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 405.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Józef Turkiewicz: Zarys historji wojennej 12-go pułku ułanów podolskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Linki zewnętrzne
edytuj- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Андржейкович Казимир. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-08-13]. (ros.).
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-06].