Kazimierz Chmielewski (major)

Kazimierz Chmielewski[1] (ur. 20 sierpnia 1891, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Kazimierz Chmielewski
major piechoty major piechoty
Data urodzenia

20 sierpnia 1891

Data śmierci

8 października 1941

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Batalion Graniczny
71 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu granicznego
kwatermistrz pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)

Życiorys edytuj

Kazimierz Chmielewski urodził się 20 sierpnia 1891 roku. 25 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 32 pułk piechoty[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 661. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy” w Warszawie[4]. W 1923 roku pełnił służbę w 32 pułku piechoty w Modlinie[5]. W następnym roku pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 32 pp[6]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 209. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Tego samego dnia otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza[8]. Po tragicznej śmierci majora Gwidona Bursy objął dowództwo 7 batalionu granicznego w Hołubiczach. 31 lipca 1926 roku został przeniesiony z KOP do macierzystego 32 pp[9]. W 1928 roku pełnił służbę w 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisku kwatermistrza[10]. 6 lipca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[11]. Z dniem 31 października 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[13].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 410, 141, 1141, 1206. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Kazimierz I Chmielewski w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko. Porucznik podlekarz Kazimierz II Chmielewski (ur. 11 grudnia 1895), w 1923 roku był młodszym lekarzem 6 Pułku Piechoty Legionów, odkomenderowanym na Uniwersytet Warszawski celem ukończenia studiów.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 48 z 15 grudnia 1920 roku, poz. 1141.
  3. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 113, 579.
  4. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 48.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 410.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 203, 352.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 31 lipca 1926 roku, s. 237.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 85, 177.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 328.
  13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 845.

Bibliografia edytuj