Kazimierz Kaczor (aktor)
Kazimierz Kaczor (ur. 9 lutego 1941 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, prezenter telewizyjny.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 9 lutego 1941 Kraków | |
| Zawód | aktor teatralny i filmowy, pedagog | |
| Współmałżonek | Bożena Michalska | |
| Lata aktywności | od 1959 | |
| Zespół artystyczny | ||
| Teatr Powszechny w Warszawie | ||
| Odznaczenia | ||
  
| ||
ŻyciorysEdytuj
20 grudnia 1959 zadebiutował jako aktor na scenie teatru. Przez półtora roku studiował w Krakowskiej Wyższej Szkole Rolniczej. Pracował jako magazynier i dyspozytor w Krakowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, a następnie jako maszynista sceny w Teatrze Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie.
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (1965). Aktor Teatru Starego w Krakowie (1965–1973), Teatru Współczesnego w Warszawie (1973–1974), Teatru Powszechnego w Warszawie (od 1974). W latach 1996–2003 prowadził na antenie Programu Drugiego Telewizji Polskiej teleturniej „Va Banque”.
Przewodniczący Sekcji Dramatu w ZASP (1990–1993), członek Rady Kultury przy Prezydencie RP (1992–1993), prezes Związku Artystów Scen Polskich (1996–2002).
Był sygnatariuszem petycji przeciwko represjom organów bezpieczeństwa wobec protestujących w Radomiu i Ursusie w 1976 roku (1977). Według zasobu archiwalnego Instytutu Pamięci Narodowej inwigilowany w ramach SOR Krakus[1].
Jest bohaterem książki pt. „Kazimierz Kaczor. Nie tylko polskie drogi”[2] (Wydawnictwo SQN, Kraków, 2013), będącej wywiadem-rzeką, jakiego udzielił dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi.
Życie prywatneEdytuj
Syn Antoniego. Wraz z żoną – Bożeną Michalską – mają dwójkę dzieci. Agnieszkę Kaczor oraz Katarzynę Kaczor[3].
Filmografia (wybór)Edytuj
- Potop (1974) – oficer księcia Bogusława Radziwiłła
- Ziemia obiecana (1974) – Kipman
- Dyrektorzy (1975) – Cegielski
- Człowiek z marmuru (1976) – pułkownik UB
- Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976–1977) – kapral Leon Kuraś
- Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (1978) – Mikuś, człowiek Maksa
- Rodzina Leśniewskich (1978) – pilot Idziak
- Justyna (1978) – Karol, mąż Justyny
- Dorota (1978) – Stefan, mąż Doroty
- Urodziny młodego warszawiaka (1980) – Karczewski
- Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (serial telewizyjny) (1981) – Ludwig Franke
- Amnestia (1981) – Morawski, dyrektor „Pafawagu”
- Jan Serce (1981) (serial telewizyjny) – Jan Serce
- Alternatywy 4 (1983) (serial telewizyjny) – dźwigowy Zygmunt Kotek
- Planeta krawiec (1983) – Józef Romanek
- Zmiennicy (1986) (serial telewizyjny) – strażak Zenon Kuśmider
- Łuk Erosa (1987) – doktor Smolarski
- Obywatel Piszczyk (1988) – Zdzisław Pasionka, dyrektor Ośrodka Badania Opinii Publicznej
- Po upadku. Sceny z życia nomenklatury (1989) – Jan Soloch, sekretarz wojewódzki PZPR
- Panny i Wdowy (1991–1992) (serial telewizyjny) – komendant łagru, potem pułkownik SB
- Jest jak jest (1994) (serial telewizyjny) – poseł Jan Chmiel
- Awantura o Basię (1995) – doktor Anzelm Budzisz
- Maszyna zmian. Nowe przygody (1996) – piekarz (odc. 5)
- Awantura o Basię (serial) (1996) – doktor Anzelm Budzisz
- Złotopolscy (1997–2009) (serial telewizyjny) – Marek Złotopolski
- Dylematu 5 (2006) (serial telewizyjny) – dźwigowy Zygmunt Kotek
- Hela w opałach (2007–2008) (serial telewizyjny) – Władek Baran, szef Heli
- Popiełuszko. Wolność jest w nas (2009) – Łaniecki
- Apetyt na życie (2010) – Marek Rylski, ojciec Witolda
- Na dobre i na złe (2012-) – profesor Jerzy Wilewski
- Układ zamknięty (2013) – naczelnik Urzędu Skarbowego
- Piąty Stadion (2014) – ojciec Bernarda i Radosława
- Chłopski Skarga (2015) – Jakub Bojko
- Druga szansa (2016–2018) – Zygmunt Borecki, ojciec Moniki i Lidki
Polski dubbingEdytuj
- 1976: Ja, Klaudiusz – Niewolnik Klaudiusza
- 1998: Książę i Tchórz – czarodziej Arivald
- 2012: Hobbit: Niezwykła podróż – stary Bilbo Baggins
- 2014: Hobbit: Bitwa Pięciu Armii – stary Bilbo Baggins
- 2018: Wojna Krwi: Wiedźmińskie Opowieści – Brouver Hoog
Odznaczenia i nagrodyEdytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998, za wybitne zasługi w pracy artystycznej i działalności społecznej na rzecz środowiska aktorskiego)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1979)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)[5]
- Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia za kreację aktorską w serialu Polskie drogi (1978)
- Nagroda na Festiwalu Filmów i Widowisk TV w Olsztynie za rolę Leona Kurasia w serialu telewizyjnym Polskie drogi (1978)
- „Złoty Ekran” – nagroda czasopisma „Ekran” (1978)
- „Złoty Gwóźdź Sezonu” – nagroda czytelników „Kuriera Polskiego” (1978)
- Nagroda Prezydenta m. st. Warszawy (1979)
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia (zespołowa) za osiągnięcia aktorskie, a w szczególności za przybliżenie postaci historycznych w serialu Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1982)
- Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – nagroda miesięcznika „Teatr” za rolę Browarnika w spektaklu Audiencja Václava Havla w Teatrze Powszechnym w Warszawie (1990)
- „Feliks Warszawski” w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska za rolę Pana Mariana w spektaklu Kieszonkowy atlas kobiet w Teatrze Powszechnym w Warszawie (2009)
- Splendor Splendorów (2010)[6]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Aparat represji wobec księdza Jerzego Popiełuszki 1982-1984, t. I, Warszawa 2009, s. 112.
- ↑ Kazimierz Kaczor. Nie tylko polskie drogi | Wydawnictwo SQN, www.wsqn.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
- ↑ Paweł Piotrowicz, Kazimierz Kaczor. Nie tylko polskie drogi, Sine Qua Non.
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 305
- ↑ Glorie Artis dla aktorów.
- ↑ Polskie Radio. Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia przyznane!. e-teatr.pl, 2010-12-06. [dostęp 2010-12-06].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Kazimierz Kaczor w bazie filmpolski.pl
- Kazimierz Kaczor w bazie e-teatr.pl
- Kazimierz Kaczor w bazie IMDb (ang.)
- Kazimierz Kaczor w bazie Filmweb
- Kazimierz Kaczor na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”