Kazimierz Kamprad
Kazimierz Kamprad (ur. 25 lutego 1863 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1943 tamże) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1883–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
PKU Piotrków |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Kazimierz Kamprad urodził się 25 lutego 1863 roku w rodzinie luterańskiej jako syn Karola[1]. Ukończył szkołę średnią i szkołę junkrów w Warszawie. Od 1883 roku pełnił służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1909 roku, w stopniu kapitana, pełnił służbę w 40 Koływańskim Pułku Piechoty, który wówczas stacjonował w Łodzi[2].
Wziął udział w I wojnie światowej. Dowodził pułkiem piechoty. Awansował na pułkownika. W 1917 roku na stanowisku komendanta miasta Radomyśl, następnie służył w sztabie naczelnika Kijowa.
27 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 2 marca 1915 roku i przydzielony z dniem 4 stycznia 1919 roku do Sekcji Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3][4]. Od 15 stycznia 1919 roku był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków[5]. W związku z przeniesieniem pułkownika Jana Rządkowskiego na stanowisko dowódcy Okręgu Generalnego „Lublin” pełnił jednocześnie obowiązki dowódcy VI Okręgu Wojskowego w Piotrkowie[6]. 21 sierpnia 1919 roku, w związku z przeprowadzoną reorganizacją służby uzupełnień, został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 5 Pułku Piechoty Legionów[7]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika piechoty z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[8]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 5 Pułk Piechoty Legionów[9]. 1 września 1921 został wyznaczony na stanowisko komendanta PKU Sochaczew[10][11]. Później został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[12], a z dniem 1 stycznia 1922 roku przeniesiony w stan spoczynku[13].
26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[14].
Będąc w stanie spoczynku prowadził m.in. zajęcia z języka rosyjskiego w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Zmarł 9 czerwca 1943 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim, w grobowcu rodziny Zdrojewskich (kwatera 19-5-10/11)[15].
Był żonaty, miał dwoje dzieci[16].
Przypisy edytuj
- ↑ Русская армия в Великой войне: Картотека проекта. Кампрад Казимир Карлович [online], www.grwar.ru [dostęp 2022-09-02].
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 223. 40 Pułk Piechoty wchodził w skład II Brygady 10 Dywizji Piechoty. Nazwa wyróżniająca oddziału pochodziła od nazwy miejscowości Koływań. Dowódcą 40 Pułku Piechoty był pułkownik Aleksiej Siemionowicz Gałkin (ros. Алексей Семёнович Галкин), późniejszy generał lejtnant armii rosyjskiej i generał pułkownik Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej, który do 1939 roku przebywał na emigracji w Polsce. Kazimierz Kamprad będąc w 1909 roku w stopniu kapitana nie mógł dwa lata później być pułkownikiem.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 4 lutego 1919 roku, poz. 421.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 6 lutego 1919 roku, poz. 469.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21 stycznia 1919 roku, poz. 253.
- ↑ Jarno 2003 ↓, s. 89.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 35, 679.
- ↑ Obsada dowództw. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.59, s. 169 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-28].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 25 lutego 1922 roku, s. 150.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZDROJEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2013-12-19].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Kamprad. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.240 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-28].
- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.