Kazimierz Konstanty Angerman
Kazimierz Konstanty Angerman[1] (ur. 2 stycznia 1864 we Lwowie, zm. 8 czerwca 1934 w Górze Kalwarii) – polski prawnik, c. k. radca dworu, sędzia Sądu Najwyższego II Rzeczypospolitej
| Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1934 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
sędzia |
| Małżeństwo |
Olga |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
,_Kazimierz_Henryk_Angerman_(gr%C3%B3b_symboliczny)_01.jpg)
W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby sądowniczej. Dosłużył rangi radcy dworu w Sądzie Najwyższym w Wiedniu. W 1914 jako radca C. K. Sądu Krajowego Wyższego extra statum pozostawał w czynnościach przy Generalnej Prokuratorii[2]. U kresu Austro-Węgier w 1918 był pierwszym prokuratorem c. k. Prokuratorii we Lwowie[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Od kwietnia 1919 był sędzią Izby III (Małopolskiej) Sądu Najwyższego. Po utworzeniu Izby Karnej pełnił funkcję zastępcy prezesa SN.
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[5]. W następnym roku został przeniesiony z rezerwy do pospolitego ruszenia, w tym samym stopniu, starszeństwie i lokatą[6]. W kwietniu 1929, w związku z ukończeniem 60 lat życia, został zwolniony od powszechnego obowiązku obrony[7].
Publikował prace naukowe z dziedziny prawa. Wydał m.in. austriacką ustawę o postępowaniu karnym w tłumaczeniu na język polski w 1924 oraz był współtwórcą komentarza do polskiego postępowania karnego z 1930. W 1929 przeszedł w stan spoczynku po 48 latach pracy. W 1934 został notariuszem w Górze Kalwarii, działając w okręgu Sądu Okręgowego w Warszawie.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 108-2-25)[8].
Jego żoną była Olga z de la Renotiere-Kriegsfeldów (1874–1935), a ich synem Kazimierz Henryk Angerman (1898–1982, oficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie).
Publikacje edytuj
- Ustawa o postępowaniu karnem obowiązująca w ziemiach Rzeczypospolitej należących przedtem do b. zaboru austrjackiego z 23 maja 1873 No. 119 Dz. U.P. z wszystkiemi uzupełniającemi ję ustawami tak b. zaboru jak i Rzeczypospolitej Polskiej, z powołaniem orzeczeń Sądu najwyższego w Warszawie, jak i b. Najwyższego trybunału kasacyjnego w Wiedniu (1924)
- Komentarz do Kodeksu postępowania karnego z dnia 19-go marca 1928 r Nr. 33 poz. 313 Dz. U. R. P. wraz z dotyczącemi ustawami i rozporządzeniami (1930, współautorzy: Julian Karol Nowotny, Jan Przeworski)
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[9]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1916)[10]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry, przed 1914)[2][3]
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry, przed 1914)[2][3]
- Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry, przed 1914)[2][3]
Przypisy edytuj
- ↑ W publikacjach urzędowych Austro-Węgier był określany w j. niem. jako Kasimir Angermann.
- ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 94.
- ↑ a b c d Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1042.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 469.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 231.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 216, 531.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927, s. 146.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JAEGERMANNOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-22].
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi, położone na polu organizacji sądownictwa”.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 227.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Z żałobnej karty. Ś. p. Kazimierz Angerman. „Przegląd Notarialny”, s. 23, 24, Nr 12 z 1934.
- Kazimierz Konstanty Angerman. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-03-22].
- Kazimierz Konstanty Angerman – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2017-03-22].