Kazimierz Krasoń
Kazimierz Michał Krasoń ps. „Kriszna” (ur. 22 września 1907 w Tarnobrzegu[1], zm. 8 września 1991 w Skórzewie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 września 1991 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1928–1949 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
20 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca plutonu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
kierownik administracji spółdzielczej |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Uczęszczał w Tarnobrzegu do Gimnazjum im. Jana Tarnowskiego oraz do gimnazjum humanistycznego w Nisku, zdając maturę w 1928 roku[2]. W latach 1928-1931 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1931 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1931 roku i 254. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 20 pułku piechoty w Krakowie. 1 września 1931 został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu. 22 lutego 1934 awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 309. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 3 czerwca 1934 roku przeniesiony został do 84 pułku piechoty w którym pełnił funkcję adiutanta III baonu, a następnie dowodził kompanią. W czasie kampanii wrześniowej dowodził 7 kompanią strzelecką 84 pułku piechoty. Walczył w obronie Modlina podczas której 26 września 1939 roku został ranny[3]. Po kapitulacji twierdzy został przeniesiony do obozu jenieckiego w Działdowie. W październiku 1939 został zwolniony z niewoli i powrócił do Tarnobrzega.
W 1940 roku rozpoczął działalność konspiracyjną w Obwodzie[4] Tarnobrzeg ZWZ-AK „Twarog” w stopniu kapitana, gdzie początkowo był zastępcą komendanta Obwodu, a w marcu 1941 roku został jego komendantem. Był również współpracownikiem konspiracyjnego tygodnika „Odwet” [3]. W marcu 1943 uwięziony przez hitlerowców w więzieniu w Mielcu, uwolniony przez oddział partyzancki „Jędrusie” w nocy z 29 na 30 marca 1943 roku[5][6][7]. Po uwolnieniu został przeniesiony do dyspozycji Komendanta Obwodu AK Tarnobrzeg i nie powrócił już do czynnej działalności konspiracyjnej[3].
Mieszkał w Wiśniowej, a jesienią 1944 roku przedostał się do Lublina, gdzie 4 października 1944 roku wstąpił do WP. Służył w 2 Armii Wojska Polskiego w szeregach 7 Dywizji Piechoty jako dowódca kompanii, od 30 października 1944 roku pomocnik szefa wydziału operacyjnego, a następnie od 25 kwietnia 1945 roku oficer operacyjny sztabu 7 DP[3]. 29 grudnia 1945 roku został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty, a w 1946 roku przeszedł do pracy w sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, gdzie pełnił funkcję szefa wydziału. 4 grudnia 1947 roku został mianowany szefem sztabu Poznańskiego Okręgu Wojskowego[3]. Po awansie do stopnia pułkownika piech. był od 5 maja 1949 roku szefem sztabu 1 Korpusu Piechoty w Wałczu z jednoczesnym pełnieniem obowiązków jego dowódcy. 12 grudnia 1949 roku został przez Informację Wojskową aresztowany i osadzony w więzieniu w Bydgoszczy, gdzie przeszedł ciężkie śledztwo. 28 listopada 1950 roku przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy został skazany na 8 lat więzienia po zarzutem „współpracy z Niemcami”. 1 marca 1951 roku podczas rozprawy apelacyjnej wyrok podwyższono do 10 lat. Przebywał w więzieniach w Potulicach i Koronowie, a 15 października 1955 roku odzyskał wolność. Będąc ciężko chorym, leczył się do wiosny 1956 roku w sanatorium w Polanicy. Później osiadł w Poznaniu i w kwietniu 1956 roku podjął pracę w Kolejowym Przedsiębiorstwie Robot Ładunkowych. 15 maja 1957 roku został zrehabilitowany w wyniku wznowionego postępowania. Do służby czynnej nie wrócił i pracował jako kierownik administracji w spółdzielni. Zmarł 8 września 1991 roku w Skórzewie[3].
Kawaler Krzyża Walecznych i Orderu Virtuti Militari V klasy z 1939 roku[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Krasoń Kazimierz Małopolska w II Wojnie Światowej
- ↑ Wesołowski i Stepan 2012 ↓, s. 395.
- ↑ a b c d e f Wesołowski i Stepan 2012 ↓, s. 396.
- ↑ „Cyklop” – Zygmunt Szewera.
- ↑ Patriotyczny Mielec-Patriotyzm Ponad Podziałami – www.PM.nd.pl Młodzi-Aktywni-Zjednoczeni: 68 rocznica rozbicia mieleckiego więzienia.
- ↑ Nadleśnictwo Gniezno.
- ↑ E. Dąbrowski, Szlakiem „Jędrusiów”, Kraków 1992, s. 141 i nast.
- ↑ miał otrzymać według wniosku z 20.09.1939 r.. [dostęp 2017-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)].
Bibliografia edytuj
- Leszek Grot, Tadeusz Konecki, Edward Nalepa, Pokojowe dzieje Wojska Polskiego, Warszawa 1988.
- Antoni Nawrocki, 84 Pułk Strzelców Poleskich, Pruszków 2002.
- Andrzej Wesołowski, Kamil Stepan: Mobilizacja marcowa 1939 T-2: dokumenty i relacje. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr. Bolesława Waligóry, 2012, s. 395–396. ISBN 978-83-934259-5-2.
Linki zewnętrzne edytuj
- Krasoń Kazimierz Michał. Obrona Warszawy i Modlina – 1939 r.. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-13)].