Kazimierz Kula (pilot)

Oficer Wojska Polskiego, pilot doświadczalny

Kazimierz Piotr Kula (ur. 26 listopada 1909 w Łodzi, zm. 4 lipca 1941 w Augustenfeld) – porucznik pilot Wojska Polskiego, polski pilot doświadczalny.

Kazimierz Piotr Kula
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1909
Łódź

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1941
Augustenfeld

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Royal Air Force

Jednostki

1 pułk lotniczy
dywizjon 300

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Medal Lotniczy

Życiorys edytuj

Syn Stanisława i Amalii. W 1928 roku uzyskał maturę w Gimnazjum Humanistycznym Kazimierza Tomaszewskiego w Łodzi. Od 1 października rozpoczął naukę na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Od sierpnia do listopada 1930 roku odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Następnie został skierowany do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył w sierpniu 1931 roku. Otrzymał przydział do eskadry treningowej 1. pułku lotniczego. 1 stycznia 1933 roku został awansowany na stopień podporucznika pilota[1]. Od 1 do 15 sierpnia 1933 roku brał udział w Harcerskiej Wyprawie Szybowcowej na IV Jamboree Skautowe w Gödöllő na Węgrzech[2].

 
Piloci Stanisław Piątkowski (1. z lewej), Piotr Mynarski i Kazimierz Kula na lotnisku w Skniłowie k. Lwowa; 1933

Wiosną 1935 roku na lotnisku mokotowskim oblatał prototyp szybowca akrobacyjnego Sokół konstrukcji Antoniego Kocjana. Na skutek awarii silnika samolotu holującego RWD-8 wyczepił szybowiec na niewystarczającej wysokości. Podczas podejścia do lądowania uderzył w topolę rosnącą na obrzeżach lotniska. Szybowiec uległ zniszczeniu, ale pilot odniósł jedynie niewielkie obrażenia[3].

Na przełomie września i października 1935 roku wystartował na szybowcu CW-5 w III Krajowych Zawodach Szybowcowych w Ustjanowej[4]. W klasyfikacji pierwszej grupy pilotów zajął trzecie miejsce[5].

Od 18 do 24 maja 1936 roku, w ramach obrad Międzynarodowej Komisji Studiów Szybowcowych (ISTUS), Aeroklub Węgier zorganizował pokazy i zawody szybowcowe. Związek Harcerstwa Polskiego wystawił reprezentację, która stacjonowała na lotnisku Hármashatárhegy. Kazimierz Kula i Tadeusz Derengowski na szybowcu Sokół wykonywali loty pokazowe[6].

W 1936 roku rozpoczął pracę w Instytucie Technicznym Lotnictwa (ITL). Przeszedł przeszkolenie w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu i objął stanowisko pilota doświadczalnego i kierownik referatu pomiarów i osiągów w Oddziale Badań w Locie ITL. W październiku 1938 roku w Pucku przeprowadził próby samolotu RWD-17W w wersji wyposażonej w pływaki[7]. W dniu 15 sierpnia 1939 roku wykonał pierwszy lot na prototypie samolotu myśliwskiego PZL P.11g Kobuz[8].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany, a jego zadaniem była ewakuacja samolotów prototypowych. 6 września 1939 roku przeprowadził lotem samolot PZL.37B Łoś na lotnisko Małaszewicze. Następnie został ewakuowany do Rumunii, a stamtąd do Francji. Trafił do Grupy Salon, skąd już 4 listopada 1939 roku został wysłany do Wielkiej Brytanii[9].

Otrzymał numer służbowy RAF 76652[10]. Przeszedł kurs przygotowawczy w bazie w Redhill, następnie szkolenie w 18. Operational Training Unit (OTU)[11]. Po przeszkoleniu otrzymał przydział do 300. dywizjonu bombowego i w jego składzie brał udział w nalotach bombowych na III Rzeszę[12]. W okresie Bitwy o Anglię wykonał dwa loty bojowe samolotami Fairey Battle na bombardowanie barek desantowych: 15 września w porcie Boulogne-sur-Mer[13] i dziesiątego października w pocie Calais[14]. 4 lipca 1941 roku na samolocie Vickers Wellington BH-X (nr R1642) wystartował na bombardowanie Bremy. Podczas dolotu nad cel samolot został zaatakowany przez niemiecki nocny myśliwiec i rozbił się w pobliżu Augustenfeld, a jego załoga zginęła[15]. Wraz z sgt. Janem Romanem Mieczkowskim, sgt. Władysławem Urbanowiczem oraz sgt. Otton Hermanem został pochowany w grobie tymczasowym, po zakończeniu działań wojennych został ekshumowany i pochowany na brytyjskim cmentarzu wojskowym w Oldenburgu, grób nr 9, działka 14, rząd D[16].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 335.
  2. Chyliński, t. 1 2017 ↓, s. 63.
  3. Glass 1976 ↓, s. 426.
  4. Krajowe Zawody Szybowcowe w Ustjanowej 22.IX-6.X.1935. Lwów: Artur Goldman, 1933, s. 25. OCLC 833947458.
  5. Skrzydlata Polska i 11'1935 ↓, s. 297.
  6. Skrzydlata Polska i 7'1936 ↓, s. 187-188.
  7. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 335-336.
  8. Glass 2011 ↓, s. 19.
  9. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 336.
  10. Krzystek 2012 ↓, s. 324.
  11. Płoszajski 1993 ↓, s. 12.
  12. Bitwa o Anglię. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2020-11-03]. (pol.).
  13. Sojda, Śliżewski, Hodyra 2016 ↓, s. 623.
  14. Sojda, Śliżewski, Hodyra 2016 ↓, s. 637.
  15. LIST OF NO. 300 SQUADRON AIRCRAFT AND FLYING PERSONNEL LOSSES. polishsquadronsremembered.com. [dostęp 2020-11-03]. (pol.).
  16. Kazimierz Kula. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2020-11-03]. (pol.).
  17. Kula Kazimierz. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-11-03]. (pol.).

Bibliografia edytuj