Kazimierz Majdański
Kazimierz Jan Majdański (ur. 1 marca 1916 w Małgowie, zm. 29 kwietnia 2007 w Łomiankach) – polski biskup rzymskokatolicki, teolog, biskup pomocniczy włocławski w latach 1963–1979, biskup szczecińsko-kamieński w latach 1979–1992, arcybiskup ad personam, od 1992 do 2007 arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Kawaler Orderu Orła Białego. Brat Walentego Majdańskiego.
| ||
| Arcybiskup ad personam | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | Polska | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1916 Małgów | |
| Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 2007 Łomianki | |
| Biskup diecezjalny szczecińsko-kamieński | ||
| Okres sprawowania | 1979–1992 | |
| Biskup pomocniczy włocławski | ||
| Okres sprawowania | 1963–1979 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 29 lipca 1945 | |
| Nominacja biskupia | 19 listopada 1962 | |
| Sakra biskupia | 24 marca 1963 | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
| |||||||||
| Data konsekracji | 24 marca 1963 | ||||||||
| Konsekrator | Stefan Wyszyński | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Antoni Pawłowski Wilhelm Pluta | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
ŻyciorysEdytuj
Pochodził z wielodzietnej rodziny robotniczo-rolniczej. W latach 1934–1939 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. 7 listopada 1939, jako alumn VI roku, został aresztowany przez gestapo. Był więziony w Sachsenhausen i Dachau, w Dachau został poddany doświadczeniom pseudomedycznym. Po uwolnieniu przyjął święcenia kapłańskie 29 lipca 1945 w Paryżu. Odbył studia doktoranckie w dziedzinie teologii moralnej na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1949 był wikariuszem parafii katedralnej we Włocławku oraz wykładowcą miejscowego seminarium (także jego wicerektorem w latach 1952–1957). W latach 1956–1974 kierował redakcją pisma „Ateneum Kapłańskie”.
19 listopada 1962 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej ze stolicą tytularną Zorolus. Sakrę biskupią otrzymał 24 marca 1963 we Włocławku z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Pełnił funkcje wikariusza generalnego diecezji i dziekana kapituły katedralnej. Brał udział w II i IV sesji soboru watykańskiego II. Prowadził wykłady w Akademii Teologii Katolickiej, w 1972 habilitował się. W 1975 założył Instytut Studiów nad Rodziną w Łomiankach przy ATK i do 1993 był jego pierwszym dyrektorem[1].
W marcu 1979 został biskupem diecezjalnym diecezji szczecińsko-kamieńskiej. W okresie sprawowania przez niego funkcji biskupiej powstało Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie (1981) oraz Instytut Świeckiego Życia Konsekrowanego – Świętej Rodziny (1986). W 1987 był inicjatorem i organizatorem wizyty Jana Pawła II w Szczecinie. Przyczynił się do rozwoju i poszerzenia diecezji, co dało podstawy do podniesienia Szczecina do rangi metropolii w marcu 1992. W tym samym roku ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego został przeniesiony w stan spoczynku i zwolniony z obowiązków duszpasterza diecezji, otrzymał jednocześnie tytuł arcybiskupa ad personam. Uczestniczył w pracach instytucji watykańskich, był wiceprzewodniczącym Papieskiej Rady ds. Rodziny, brał udział w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1980.
Osobistym sekretarzem biskupa w latach 1986–1989 był ks. prałat dr Ireneusz Sokalski.
Specjalizował się w teologii małżeństwa i rodziny. W 1982 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Autor książek, m.in.:
- Wspólnota życia i miłości. Zarys teologii małżeństwa i rodziny (Poznań – Warszawa 1979, tłumaczone na język włoski i francuski),
- Będziecie moimi świadkami (Szczecin 1987, tłumaczone na język hiszpański, włoski i niemiecki),
- Rodzina u progu trzeciego tysiąclecia (Warszawa 1995).
Przez wiele lat związany był ze środowiskiem Radia Maryja. Wspierał też Opus Dei, które w 1989 zaprosił do Polski[2].
Pochowany został w Łomiankach w kaplicy w założonym przez siebie Instytucie Studiów nad Rodziną[3]. W 2007 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie z inicjatywy Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość posadzono drzewko poświęcone jego pamięci.
Odznaczenia, tytuły, wyróżnieniaEdytuj
W 1991 r. otrzymał Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Großes Verdienstkreuz mit Stern und Schulterband)[4]. W 1990 otrzymał wyróżnienie honorowego członkostwa Instytutu Zachodniego[5], a w 1995 został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est. Otrzymał tytuł honorowego obywatela: Szczecina (1996), Łomianek (2003), Warszawy (2004), Stargardu (2005) i Polic (2005).
Postanowieniem z 25 kwietnia 1995 prezydent Lech Wałęsa nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[6].
Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 11 listopada 2006 został odznaczony Orderem Orła Białego[7].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Historia Wydziału Studiów Nad Rodziną. wsr.uksw.edu.pl. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ 2 listopada: 24 lata Opus Dei w Polsce. opusdei.pl, 2013-11-02. [dostęp 2013-11-05].
- ↑ Zmarł abp Kazimierz Majdański. wiadomosci24.pl, 2007-04-30. [dostęp 2010-07-27].
- ↑ Druk 1743. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V Kadencji, 22.05.2007. [dostęp 2014-02-07].
- ↑ Z Poznania, w: Przegląd Katolicki, nr 15-16/1990, s.16
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 38, poz. 451
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 18, poz. 208
BibliografiaEdytuj
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455.
- Polak G., Kto jest kim w Kościele?, Warszawa 1996.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Nota biograficzna Kazimierza Majdańskiego na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej [dostęp 2018-11-18]
- Kazimierz Majdański w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-26]
- Kazimierz Majdański w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2010-11-26]