Kefaloforia

noszenie własnej głowy po śmierci przez ścięcie

Kefaloforia, głowonoszenie – w ikonografii hagiograficznej motyw, ukazujący męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę, także cud świętych noszenia własnej głowy po śmierci przez dekapitację[1]. W hagiografii był to popularny motyw wskazywania przez świętego miejsca, gdzie chce być pochowany. Motyw ten podkreślał też chwałę męczennika i jego zwycięstwo nad poganami[2].

Św. Dionizy (rzeźba z bazyliki Saint-Denis)
Peter Paul Rubens, Cud św. Justusa

Przykłady edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dziadul 2015 ↓, s. 97.
  2. a b c Starnawska 2005 ↓, s. 227.
  3. Maria Działo, Sakralne Dziedzictwo Małopolski, sdm.upjp2.edu.pl [dostęp 2023-06-29].
  4. Feliks, DEON.pl [dostęp 2023-06-29] (pol.).
  5. Redakcja Ku Świętości, Lucjan z Beauvais, 5 kwietnia 2021 [dostęp 2023-06-29] (pol.).
  6. Dziadul 2015 ↓, s. 99.
  7. a b c Dziadul 2015 ↓, s. 100.
  8. Natalena, DEON.pl [dostęp 2023-06-29] (pol.).
  9. Dziadul 2015 ↓, s. 98.
  10. Solangia (Solongia), DEON.pl [dostęp 2023-06-29] (pol.).
  11. Waleria, DEON.pl [dostęp 2023-06-29] (pol.).

Bibliografia edytuj