Wikipedia

Keith Carradine

aktor amerykański

Keith Ian Carradine[1][2][3], lepiej znany jako Keith Carradine (ur. 8 sierpnia 1949 w San Mateo) – amerykański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, kompozytor, scenarzysta i artysta malarz.

Keith Carradine
Ilustracja
Keith Carradine (2006)
Imię i nazwisko Keith Ian Carradine
Data i miejsce urodzenia 8 sierpnia 1949
San Mateo
Zawód aktor, kompozytor, producent filmowy, scenarzysta, artysta malarz
Współmałżonek Sandra Will
(1982-1999; rozwód)
Hayley Leslie DuMond
(od 2006)
Lata aktywności od 1971
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się w San Mateo[4][5][6], w stanie Kalifornia jako syn pary aktorskiej – Johna Richmonda Reeda i Sonii Sorel (z domu Henius)[7][8]. Ma dwóch braci – starszego Christophera Johna (ur. 1947) i młodszego Roberta (ur. 1954) oraz dwóch starszych braci przyrodnich ze strony ojca; Bruce’a (ur. 1933) i Davida (ur. 1936, zm. 2009) i jednego młodszego brata przyrodniego ze strony matki; Michaela Bowena (ur. 1953)[9][10]. Pradziadek jego matki Max Henius (1859–1935) był duńsko-amerykańskim biochemikiem, a prababka jego matki była siostrą historyka Johana Ludviga Heiberga (1854–1928)[11][12].

Dzieciństwo Carradine miał trudne. Jego ojciec nadużywał alkoholu, a matka cierpiała na zaburzenia urojeniowe[13]. Jego rodzice rozwiedli się w 1957 roku, gdy miał osiem lat. Gorzka bitwa doprowadziła, że ojciec zyskał prawa do opieki nad nim i jego braćmi - Christopherem i Robertem, wcześniej spędzili trzy miesiące w domu dziecka. Matkę nie można było zobaczyć przez osiem lat.

Po ukończeniu szkoły średniej Hollywood High School w Hollywood, w 1967 roku studiował dramat na Colorado State University w Fort Collins w stanie Kolorado. Porzucił naukę po pierwszym semestrze i powrócił do Kalifornii, do starszego przyrodniego brata - Davida, który zachęcił go do rozpoczęcia kariery aktorskiej, opłacił jego lekcje aktorstwa i zajęcia wokalne, i pomógł mu zdobyć agenta[14].

KarieraEdytuj

W latach 1969-72 występował na scenie Broadwayu w musicalu Hair jako Claude, w 1970 roku pojawił się także u boku swojego ojca w spektaklu Tobacco Road na Florydzie. Karierę filmową rozpoczął od występu w dwóch westernach – McCabe i pani Miller (McCabe & Mrs. Miller, 1971) Roberta Altmana z udziałem Warrena Beatty i Julie Christie oraz Pojedynek rewolwerowców (A Gunfight, 1971) u boku Kirka Douglasa, a także serialu-westernie NBC Bonanza (1971). Skomponowana przez niego piosenka I'm Easy z dramatu muzycznego Roberta Altmana Nashville (1975) stała się popularnym hitem i została uhonorowana nagrodą Oscara i Złotego Gobu, a album z muzyką z filmu zdobył nominację do nagrody Grammy.

W sensacyjnym dramacie wojennym Ridleya Scotta Pojedynek (The Duellists, 1977) z Harveyem Keitelem zagrał porucznika Armanda d'Huberta. W kontrowersyjnym dramacie historycznym Ślicznotka (Pretty Baby, 1978) z Susan Sarandon i Brooke Shields zagrał postać fotografa Ernesta J. Bellocqa uwikłanej w romans z 12-latką. W komedii romantycznej Michaela Ritchie Romans prawie doskonały (An Almost Perfect Affair, 1979) z Monicą Vitti i Rafem Vallone wcielił się w początkującego reżysera Hala Raymonda.

Wystąpił w teledysku Madonny do piosenki „Material Girl” (1984) w reżyserii Mary Lambert. Znalazł się w obsadzie melodramatu Andrieja Konczałowskiego Kochankowie Marii (Maria's Lovers, 1985), który ukazuje dramatyczne skutki wojny, a także obrazuje sytuację imigrantów w powojennej Ameryce.

Występował w roli Dillarda Nationsa w przedstawieniu Foxfire na broadwayowskiej scenie (1982-83) i w Los Angeles (1985-86). W 1991 roku był nominowany do nagrody Tony za tytułową rolę Willa Rogersa w broadwayowskim musicalu Will Rogers Follies (1991-93). Na scenę Broadwayu powrócił w 2006 roku w sztuce Brudne zepsute łotry (Dirty Rotten Scoundrels) jako Lawrence.

W 2012 Carradine użyczył swojego głosu do gry Hitman: Rozgrzeszenie (Hitman: Absolution) jako główny antagonista Blake Dexter.

Życie prywatneEdytuj

W latach 1969-70 związany był z Shelley Plimpton, z którą ma córkę Marthę (ur. 16 listopada 1970). W latach 1974-78 spotykał się z Cristiną Raines. 6 lutego 1982 roku poślubił Sandrę Will, z którą ma syna Cade'a Richmonda (ur. 19 lipca 1982) i córkę Sorel Johannah (ur. 18 czerwca 1985). Jednak od 1993 roku byli w separacji i po latach ich małżeństwo rozpadło się. Spotykał się z Christiną Raines (1981), Dee Hoty (1996) i od roku 1997 z Hayley DuMond, wzięli ślub 18 listopada 2006 roku[15].

FilmografiaEdytuj

Filmy fabularneEdytuj

Seriale TVEdytuj

DyskografiaEdytuj

  • 1976: I'm Easy
  • 1978: Lost & Found
  • 1992: Annie Oakley
  • 1995: Little Miss Sure Shot: The Story of Annie Oakley
  • 2004: I'm Easy/Lost And Found
  • 2005: I'm Easy (wersja japońska)

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Keith Carradine (wł.). MYmovies. [dostęp 2015-12-11].
  2. ↑ Keith Carradine (ang.). Listal. [dostęp 2015-12-11].
  3. ↑ Keith Carradine - About This Person - Movies & TV (ang.). „The New York Times”. [dostęp 2015-12-11].
  4. ↑ Keith Carradine (ang.). TV.com. [dostęp 2015-12-11].
  5. ↑ Keith Carradine (węg.). PORT.hu. [dostęp 2015-12-11].
  6. ↑ Keith Carradine (port.). AdoroCinema. [dostęp 2015-12-11].
  7. ↑ Keith Carradine Biography (1949-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2015-12-11].
  8. ↑ Keith Ian Carradine - Genealogy (ang.). Geni. [dostęp 2015-12-11].
  9. ↑ Bowen, Michael (ang.). Encyclopedia.com. [dostęp 2015-12-11].
  10. ↑ Michael Bowen (ang.). Project Gutenberg Consortia Center. [dostęp 2015-12-11].
  11. ↑ Robert Carradine News, Pictures, and Videos (ang.). TMZ.com. [dostęp 2015-12-11].
  12. ↑ Keith Carradine (ang.). AMC. [dostęp 2015-12-11].
  13. ↑ Keith Carradine's Long Road to 'Dirty Rotten Scoundrels (ang.). The New York Times. [dostęp 2015-12-11].
  14. ↑ I didn't want to fail (ang.). Parade Magazine. [dostęp 2015-12-11].
  15. ↑ Keith Carradine - Who's Dated Who? (ang.). FamousFix. [dostęp 2015-12-11].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Keith_Carradine&oldid=60084454”