Kemmons Wilson

amerykański przedsiębiorca, założyciel sieci hoteli Holiday Inn

Charles Kemmons Wilson (ur. 5 stycznia 1913 w Osceoli, zm. 12 lutego 2003 w Memphis) – amerykański przedsiębiorca, założyciel sieci hoteli Holiday Inn.

Kemmons Wilson
Imię i nazwisko urodzenia

Charles Kemmons Wilson

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1913
Osceola

Data i miejsce śmierci

12 lutego 2003
Memphis

Miejsce spoczynku

Memphis

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Narodowość

amerykańska

Rodzice

Kemmons Wilson
Ruby Wilson, z d. Hall

Małżeństwo

Dorothy Lee Wilson

Dzieci

Spence, Bob, Kemmons, Betty, Carole

Dom rodzinny Kemmonsa Wilsona

Jest nazywany ojcem współczesnego hotelarstwa[1][2]. W 1969[3] został uznany przez „The Sunday Times” jedną z tysiąca osób, które wpłynęły na XX wiek[1].

Lata młodości edytuj

Urodził się 5 stycznia 1913 w Osceoli jako jedyny syn Kemmonsa i Ruby[4], z d. Hall[5]. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym, który zmarł, gdy Kemmons jr miał dziewięć miesięcy[4]. Po śmierci ojca matka przeprowadziła się do Memphis[4].

Kariera edytuj

W wieku pięciu lat wystąpił w reklamie firmy Sunbeam Bread[6]. Od szóstego roku życia zajmował się dostarczaniem „The Saturday Evening Post” do domów subskrybentów tej gazety[4].

W wieku czternastu lat w trakcie pracy został potrącony przez samochód[4]. Po roku udało mu się odzyskać władzę w nogach[4].

Gdy w czasie wielkiego kryzysu jego matka straciła pracę, porzucił naukę w Memphis Central High School i zajął się dostarczaniem gazet oraz sprzedawaniem napojów chłodzących[4]. W 1930 za pożyczone od kolegi 50 dolarów kupił maszynę do robienia popcornu i zaczął go sprzedawać w kinie w Memphis[4]. Po pewnym czasie kierownik kina zorientował się, że zyski Wilsona ze sprzedaży popcornu są wyższe niż jego. Zerwał więc z nim umowę i odkupił maszynę[7]. Uzyskane w ten sposób pieniądze Wilson przeznaczył na zakup automatów do gry w pinball[7].

Posiadane w 1933 pieniądze pozwoliły mu na rozpoczęcie budowy domu dla siebie i swojej matki, a następnie, dając nieruchomość w zastaw, otrzymał 3000 dolarów kredytu, który przeznaczył na kupno dodatkowych automatów do gry w pinball, a także szaf grających oraz dozowników papierosów[7]. Niedługo potem wykupił franczyzę na sprzedaż szaf grających Wurlitzera[4]. Później wybudował i prowadził siedem kin w Memphis[7]. Po rozpoczęciu drugiej wojny światowej zainwestował w obligacje wojenne. W latach 1942-1945 służył jako pilot w Air Transport Command[5]. W 1943 wybudował dziewięć domów typu bliźniak, które wynajmował żołnierzom[7]. Po wojnie podpisał umowę dystrybutorską z Orange Crush, jednakże ten biznes przynosił straty. W 1946 założył Kemmons Wilson Inc., a w 1948 Kemmons Realty Company[7]. W 1950 stał się milionerem[4].

Holiday Inn edytuj

W sierpniu 1951 roku, za namową żony, wyjechał wraz z rodziną w podróż wakacyjną do Waszyngtonu. W czasie jej trwania odkrył, że pokoje hotelowe są niekomfortowe i zbyt drogie w stosunku do ich jakości[7], co prowadziło do konieczności wyboru między drogimi hotelami a pensjonatami turystycznymi prowadzonymi przez członków jednej rodziny[4]. Ponadto za każde dziecko Wilson musiał płacić osobno, przez co za pokój kosztujący 6 dolarów musiał zapłacić 16 dolarów[4][7].

Po powrocie z wakacji zaczął realizować pomysł założenia własnej sieci hoteli i zlecił opracowanie hotelu architektowi Eddiemu Bluesteinowi, który będąc pod wrażeniem niedawno obejrzanego filmu pt. „Holiday Inn” zaproponował dla budynku tę właśnie nazwę[8]. Pierwszy hostel otwarto 1 sierpnia 1952 roku przy Summer Avenue w Memphis[4][8]. Pokoje w nim były wygodne i klimatyzowane, a dzieci będące w pokoju wraz z rodzicami nie płaciły za zakwaterowanie[4][9]. Ponadto na terenie hotelu udostępniona została restauracja, basen[4] oraz parking[9], a także wprowadzono możliwość przebywania z psami[8][9].

W 1953 roku nawiązał współpracę z Wallace’em E. Johnsonem w celu rozbudowy sieci[5], którą rozpoczął od rejestracji nazwy Holiday Inn[8] – była to pierwsza marka zabezpieczona prawnie w USA[8]. Niedługo potem Wilson sprzedał licencję[8]. W 1958 roku w Dyersburgu otwarto pięćdziesiąty Holiday Inn[10], rok później w Tallahassee setny[10], w 1964 roku w Johnstown pięćsetny, a jeszcze w tym samym roku w San Antonio tysięczny[10]. W październiku 1960 roku w Montrealu oddano do użytku pierwszy Holiday Inn poza Stanami Zjednoczonymi[8], a 25 marca 1962 w holenderskiej Lejdzie powstał pierwszy hotel tej marki w Europie[8]. W 1971 w Leicester powstał pierwszy Holiday Inn w Wielkiej Brytanii[11]. W lipcu 1973 w Kioto otwarto pierwszy azjatycki, a 2 maja 1974 w Caracas pierwszy południowoamerykański Holiday Inn[8]. Rok później na całym świecie znajdowało się łącznie 1700 hoteli tej sieci[12]. W 1976 w Krakowie otwarto pierwszy hotel Holiday Inn w Polsce[13][14]. W 1979 Wilson doznał zawału serca, po którym przeszedł na emeryturę[7][15][16]. Wówczas sieć Holiday Inn liczyła już 1759 hoteli[8]. W 1984 założył kolejną sieć hoteli[15], nazwaną Wilson World[17].

W 1965 w hotelach sieci Holiday Inn wprowadzono pierwszy na świecie elektroniczny system rezerwacji[18].

 
Nagrobek Kemmonsa Wilsona

12 czerwca 1972 znalazł się na okładce „Time[19]. W 1996 wydał autobiografię, w której opisał historię powstania sieci Holiday Inn[20].

Śmierć i pogrzeb edytuj

Zmarł 12 lutego 2003 w Memphis[2][6][11][15][16][17][21][22][23]. Został pochowany 15 lutego 2003[16] na Forest Hill Cemetery Midtown w tym samym mieście[24][25].

Życie prywatne edytuj

W 1941 poślubił Dorothy Lee, z którą miał pięcioro dzieci[21]: synów Spence'a, Boba i Kemmonsa oraz córki Betty i Carole[6][16].

Przypisy edytuj

  1. a b Rewolucyjna podróż – czyli historia Kemmonsa Wilsona i sieci Holiday Inn. hotelinfo24.pl. [dostęp 2014-08-07]. (pol.).
  2. a b Zmarł hotelarz. „Gazeta Wyborcza”, s. 23, 2003-02-14. ISSN 0860-908X. (pol.). 
  3. Turkel 2009 ↓, s. 328.
  4. a b c d e f g h i j k l m n o Nancy Hendricks: Charles Kemmons Wilson (1913–2003). encyclopediaofarkansas.net, 2013-08-08. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  5. a b c Ingham 1983 ↓, s. 1652.
  6. a b c Douglas Martin: Kemmons Wilson, 90, Dies; Was Holiday Inn Founder. nytimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  7. a b c d e f g h i Wilson, Charles Kemmons. jrank.org. [dostęp 2014-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)]. (ang.).
  8. a b c d e f g h i j Tulibacki 2009 ↓, s. 30.
  9. a b c Wolfgang Boller: Die glückliche Welt von Memphis. zeit.de, 1972-02-04. [dostęp 2014-10-25]. (niem.).
  10. a b c Turkel 2009 ↓, s. 323.
  11. a b Kemmons Wilson. telegraph.co.uk, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  12. Kemmons Wilson biography. ihgplc.com. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  13. 7 naj 2011. e-hotelarz.pl, 2011-12. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-17)]. (pol.).
  14. Witold Drogoń: Podstawy hotelarstwa i systemy hotelowe – Wykład V. wse.oit.pl. s. 11. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-17)]. (pol.).
  15. a b c Christopher Reed: Kemmons Wilson. theguardian.com, 2003-02-24. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  16. a b c d Kemmons Wilson, 90; Holiday Inn Chain's Founder. latimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  17. a b Adam Bernstein: Kemmons Wilson, who changed hotel industry, dies at 90. seattletimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  18. Harriet O'Brien: Room at the Holiday Inn: How an American icon was reinvented for the 21st century. independent.co.uk, 2010-02-13. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
  19. TIME Magazine Cover: Kemmons Wilson (June 12, 1972). time.com. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  20. Kemmons Wilson: Half Luck and Half Brains: The Kemmons Wilson, Holiday Inn Story. Nashville: Hambleton-Hill Publications, 1996. ISBN 978-1-57102-506-7. (ang.).
  21. a b Rupert Cornwell: Kemmons Wilson: Down-to-earth founder of Holiday Inns. independent.co.uk, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  22. Kemmons Wilson, founder of Holiday Inn hotel chain. „Reading Eagle”, s. B4, 2003-02-14. (ang.). 
  23. Founder of Holiday Inn chain dies. „The Straits Times”, s. 16, 2003-02-15. (ang.). 
  24. Kemmons Wilson. nndb.com. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).
  25. Charles Kemmons Wilson. findagrave.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Literatura dodatkowa edytuj