Kevin Ullyett

tenisista z Zimbabwe

Kevin Ullyett (ur. 23 maja 1972 w Harare) – zimbabwejski tenisista, zwycięzca Australian Open 2005, US Open 2001 w grze podwójnej oraz Australian Open 2002 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kevin Ullyett
Ilustracja
Państwo

 Zimbabwe

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1972
Harare

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2009

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

107 (22 maja 2000)

Australian Open

2R (2000)

US Open

2R (1993)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

34

Najwyżej w rankingu

4 (31 stycznia 2005)

Australian Open

W (2005)

Roland Garros

QF (2004, 2008, 2009)

Wimbledon

F (2008)

US Open

W (2001)

Kariera tenisowa

edytuj

Syn Roberta, krykiecisty i hokeisty na trawie[1]. Karierę zawodową rozpoczął w roku 1990, a zakończył w listopadzie 2009 roku.

W singlu największym sukcesem Ullyetta jest finał rozgrywek z roku 1999 rangi ATP World Tour w Nottingham, gdzie w meczu o tytuł przegrał z Cédricem Pioline 3:6, 5:7. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu był w maju 2000 roku na 107. miejscu.

W deblu jest Ullyett mistrzem wielkoszlemowego US Open 2001 i Australian Open 2005[2][3]. Oba tytuły wywalczył z Wayne’em Blackiem. Ponadto jest finalistą Wimbledonu 2008 (porażka wspólnie z Jonasem Björkmanem w z deblem Daniel NestorNenad Zimonjić). W 2004 roku doszedł do finału rozgrywek Tennis Masters Cup, lecz w finale razem z Blackiem przegrał z Bobem i Mikiem Bryanami. Łącznie jako deblista Ullyett wygrał 34 turnieje ATP World Tour oraz 25 razy grał w finałach tych rozgrywek. Najwyższą pozycję w zestawieniu indywidualnym deblistów osiągnął pod koniec stycznia 2005 roku, będąc na 4. pozycji.

W grze mieszanej jest mistrzem Australian Open 2002 (w parze z Danielą Hantuchovą)[4]. Wspólnie z Liezel Huber awansował do finału miksta na Australian Open 2005, ale w decydującym spotkaniu lepsi okazali się Samantha Stosur i Scott Draper.

W latach 1999–2004 reprezentował Zimbabwe w Pucharze Davisa, występując głównie w deblu. W singlu pokonał m.in. Nicolasa Massú (Chile) w 1999 roku oraz Filippo Volandriego (Włochy) w 2003 roku. Łącznie zagrał w 18 meczach, wygrywając 11 (8 w deblu oraz 3 w singlu).

Ullyett 2 razy reprezentował kraj na igrzyskach olimpijskich – w Sydney (2000) i Atenach (2004). W Sydney doszedł do 2 rundy gry pojedynczej, a także odpadł w 1 rundzie gry podwójnej. Podczas zawodów w Atenach zagrał wyłącznie w deblu, docierając do ćwierćfinału. W obu turniejach startował wspólnie z Wayne’em Blackiem.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 20 czerwca 1999 Nottingham Trawiasta   Cédric Pioline 3:6, 5:7

Gra mieszana (1–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 26 stycznia 2002 Australian Open, Melbourne Twarda   Daniela Hantuchová   Paola Suárez
  Gastón Etlis
6:3, 6:2
Finalista 1. 29 stycznia 2005 Australian Open, Melbourne Twarda   Liezel Huber   Samantha Stosur
  Scott Draper
2:6, 6:2, 6–10

Gra podwójna (34–25)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 28 kwietnia 1996 Seul Twarda   Kent Kinnear   Rick Leach
  Jonathan Stark
4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 2 lutego 1997 Szanghaj Dywanowa (hala)   Maks Mirny   Tomas Nydahl
  Stefano Pescosolido
7:6, 6:7, 7:5
Zwycięzca 2. 26 kwietnia 1998 Orlando Ceglana   Grant Stafford   Michael Tebbutt
  Mikael Tillström
4:6, 6:4, 7:5
Zwycięzca 3. 10 maja 1998 Coral Springs Ceglana   Grant Stafford   Mark Merklein
  Vince Spadea
7:5, 6:4
Zwycięzca 4. 26 lipca 1998 Waszyngton Twarda   Grant Stafford   Wayne Ferreira
  Patrick Galbraith
6:2, 6:4
Zwycięzca 5. 20 września 1998 Bournemouth Ceglana   Neil Broad   Wayne Arthurs
  Alberto Berasategui
7:6, 6:3
Finalista 2. 11 października 1998 Bazylea Twarda (hala)   Piet Norval   Olivier Delaître
  Fabrice Santoro
3:6, 6:7
Finalista 3. 10 stycznia 1999 Doha Twarda   Piet Norval   Alex O’Brien
  Jared Palmer
3:6, 4:6
Finalista 4. 17 października 1999 Wiedeń Twarda (hala)   Piet Norval   David Prinosil
  Sandon Stolle
3:6, 4:6
Zwycięzca 6. 24 października 1999 Lyon Dywanowa (hala)   Piet Norval   Wayne Ferreira
  Sandon Stolle
4:6, 7:6(5), 7:6(4)
Zwycięzca 7. 14 listopada 1999 Sztokholm Twarda (hala)   Piet Norval   Jan-Michael Gambill
  Scott Humphries
7:5, 6:3
Zwycięzca 8. 27 sierpnia 2000 Long Island Twarda   Jonathan Stark   Jan-Michael Gambill
  Scott Humphries
6:4, 6:4
Zwycięzca 9. 8 października 2000 Hongkong Twarda   Wayne Black   Dominik Hrbatý
  David Prinosil
6:1, 6:2
Zwycięzca 10. 12 listopada 2000 Petersburg Twarda (hala)   Daniel Nestor   Thomas Shimada
  Myles Wakefield
7:6(5), 7:5
Zwycięzca 11. 18 lutego 2001 Kopenhaga Twarda (hala)   Wayne Black   Jiří Novák
  David Rikl
6:3, 6:3
Zwycięzca 12. 26 sierpnia 2001 Long Island Twarda   Jonathan Stark   Leoš Friedl
  Radek Štěpánek
6:1, 6:4
Zwycięzca 13. 8 września 2001 US Open, Nowy Jork Twarda   Wayne Black   Donald Johnson
  Jared Palmer
7:6(9), 2:6, 6:3
Zwycięzca 14. 6 stycznia 2002 Adelaide Twarda   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
7:5, 6:2
Zwycięzca 15. 3 marca 2002 San Jose Twarda (hala)   Wayne Black   John-Laffnie de Jager
  Robbie Koenig
6:3, 4:6, 10–5
Finalista 5. 12 maja 2002 Rzym Ceglana   Wayne Black   Martin Damm
  Cyril Suk
5:7, 5:7
Zwycięzca 16. 16 czerwca 2002 Londyn Trawiasta   Wayne Black   Mahesh Bhupathi
  Maks Mirny
7:5, 6:3
Zwycięzca 17. 18 sierpnia 2002 Waszyngton Twarda   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca 18. 13 października 2002 Lyon Dywanowa (hala)   Wayne Black   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:4, 3:6, 7:6(3)
Zwycięzca 19. 27 października 2002 Sztokholm Twarda (hala)   Wayne Black   Wayne Arthurs
  Paul Hanley
6:4, 2:6, 7:6(4)
Finalista 6. 2 marca 2003 Dubaj Twarda   Wayne Black   Leander Paes
  David Rikl
3:6, 0:6
Zwycięzca 20. 4 maja 2003 Monachium Ceglana   Wayne Black   Joshua Eagle
  Jared Palmer
6:3, 7:5
Finalista 7. 20 lipca 2003 Stuttgart Ceglana   Jewgienij Kafielnikow   Tomáš Cibulec
  Pavel Vízner
6:3, 3:6, 4:6
Finalista 8. 5 października 2003 Moskwa Dywanowa (hala)   Wayne Black   Mahesh Bhupathi
  Maks Mirny
3:6, 5:7
Finalista 9. 19 października 2003 Madryt Twarda (hala)   Wayne Black   Mahesh Bhupathi
  Maks Mirny
2:6, 6:2, 3:6
Finalista 10. 21 marca 2004 Indian Wells Twarda   Wayne Black   Arnaud Clément
  Sébastien Grosjean
3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca 21. 4 kwietnia 2004 Miami Twarda   Wayne Black   Jonas Björkman
  Todd Woodbridge
6:2, 7:6(12)
Zwycięzca 22. 16 maja 2004 Hamburg Ceglana   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 6:2
Finalista 11. 25 lipca 2004 Indianapolis Twarda   Wayne Black   Jordan Kerr
  Jim Thomas
7:6(7), 6:7(3), 3:6
Finalista 12. 7 listopada 2004 Paryż Dywanowa (hala)   Wayne Black   Jonas Björkman
  Todd Woodbridge
3:6, 4:6
Finalista 13. 14 listopada 2004 Tennis Masters Cup, Houston Twarda   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 5:7, 4:6, 2:6
Zwycięzca 23. 29 stycznia 2005 Australian Open, Melbourne Twarda   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 6:4
Finalista 14. 3 kwietnia 2005 Miami Twarda   Wayne Black   Jonas Björkman
  Maks Mirny
1:6, 2:6
Finalista 15. 7 sierpnia 2005 Waszyngton Twarda   Wayne Black   Bob Bryan
  Mike Bryan
4:6, 2:6
Zwycięzca 24. 14 sierpnia 2005 Montreal Twarda   Wayne Black   Jonatan Erlich
  Andy Ram
6:7(5), 6:3, 6:0
Finalista 16. 21 sierpnia 2005 Cincinnati Twarda   Wayne Black   Jonas Björkman
  Maks Mirny
6:7(3), 2:6
Finalista 17. 8 stycznia 2006 Adelaide Twarda   Paul Hanley   Jonatan Erlich
  Andy Ram
6:7(4), 6:7(10)
Zwycięzca 25. 26 lutego 2006 Rotterdam Twarda (hala)   Paul Hanley   Jonatan Erlich
  Andy Ram
7:6(4), 7:6(2)
Zwycięzca 26. 5 marca 2006 Dubaj Twarda   Paul Hanley   Mark Knowles
  Daniel Nestor
1:6, 6:2, 10–1
Zwycięzca 27. 22 maja 2006 Hamburg Ceglana   Paul Hanley   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:2, 7:6(8)
Zwycięzca 28. 18 czerwca 2006 Londyn Trawiasta   Paul Hanley   Jonas Björkman
  Maks Mirny
6:4, 3:6, 10–8
Finalista 18. 6 sierpnia 2006 Waszyngton Twarda   Paul Hanley   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 7:5, 3–10
Finalista 19. 13 sierpnia 2006 Toronto Twarda   Paul Hanley   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 5:7
Zwycięzca 29. 15 października 2006 Sztokholm Twarda (hala)   Paul Hanley   Olivier Rochus
  Kristof Vliegen
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 30. 13 stycznia 2007 Sydney Twarda   Paul Hanley   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:4, 6:7(3), 10–6
Finalista 20. 21 maja 2007 Hamburg Ceglana   Paul Hanley   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 4:6
Finalista 21. 19 sierpnia 2007 Montreal Twarda   Paul Hanley   Mahesh Bhupathi
  Pavel Vízner
4:6, 4:6
Finalista 22. 20 kwietnia 2008 Estoril Ceglana   Jamie Murray   Jeff Coetzee
  Wesley Moodie
2:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca 31. 22 czerwca 2008 Nottingham Trawiasta   Bruno Soares   Jeff Coetzee
  Jamie Murray
6:2, 7:6(5)
Finalista 23. 6 lipca 2008 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Jonas Björkman   Daniel Nestor
  Nenad Zimonjić
6:7(12), 7:6(3), 3:6, 3:6
Finalista 24. 17 sierpnia 2008 Waszyngton Twarda   Bruno Soares   Marc Gicquel
  Robert Lindstedt
6:7(6), 3:6
Zwycięzca 32. 12 października 2008 Sztokholm Twarda (hala)   Jonas Björkman   Johan Brunström
  Michael Ryderstedt
6:1, 6:3
Zwycięzca 33. 2 listopada 2008 Paryż Twarda (hala)   Jonas Björkman   Jeff Coetzee
  Wesley Moodie
6:2, 6:2
Finalista 25. 29 sierpnia 2009 New Haven Twarda   Bruno Soares   Julian Knowle
  Jürgen Melzer
4:6, 6:7(3)
Zwycięzca 34. 25 października 2009 Sztokholm Twarda (hala)   Bruno Soares   Simon Aspelin
  Paul Hanley
6:4, 7:6(4)

Przypisy

edytuj
  1. Robert Ullyett. Olympedia. [dostęp 2024-07-06]. (ang.).
  2. Doubles delight for Zimbabwe. bbc.co.uk. [dostęp 2001-09-07]. (ang.).
  3. Black & Ullyett win doubles title. bbc.co.uk. [dostęp 2005-01-29]. (ang.).
  4. Hantuchova and Ullyett capture crown. thepeninsulaqatar.com. [dostęp 2002-01-28]. (ang.).

Bibliografia

edytuj