Kiełpinica (do 1945 niem. Schwankenheim) – uroczysko, dawna miejscowość położona w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[1].

Kiełpinica
uroczysko-dawna miejscowość
Ilustracja
Fragment uroczyska w miejscu dawnej wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

goleniowski

Gmina

Goleniów

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Goleniów
Mapa konturowa gminy Goleniów, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kiełpinica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kiełpinica”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kiełpinica”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kiełpinica”
Ziemia53°35′16″N 14°36′22″E/53,587778 14,606111

Założona w 1750 roku przez Johanna Schwanka, radcę dworu króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego. W 1784 roku we wsi mieszkało 16 rodzin zajmujących się hodowlą i rybołówstwem, zaś na obrzeżu wsi funkcjonował wiatrak. W 1905 roku wieś liczyła 105 mieszkańców[2]. Mocno zniszczona podczas działań wojennych wieś została opuszczona po 1945 roku, pozostałości zabudowań rozebrano[2]. W pobliżu miejscowości zachowały się pozostałości dwóch cmentarzy[2]. Polską nazwę Kiełpinica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 roku[3].

W czasie II wojny światowej na północ od wsi znajdowało się stanowisko niemieckiej obrony przeciwlotniczej[2].

Stanowisko niemieckiej obrony przeciwlotniczej pod Kiełpinicą edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024
  2. a b c d Wojciech Janda: Kiełpnica (do 1945 Schwankenheim). bialygrosz.goleniow.pl. [dostęp 2016-02-14]. (pol.).
  3. M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55