Kieszonkowe
Kieszonkowe – potoczna nazwa stałej i niewielkiej pensji, wypłacanej dziecku przez jego rodziców raz w tygodniu lub miesiącu.
Za i przeciw edytuj
Część rodziców uważa, że dawanie dzieciom kieszonkowego jest dobrą metodą wychowawczą, gdyż uczy dzieci oszczędności, cierpliwości i planowania wydatków. Dzieci poznają wartość pieniądza, uczą się na własnych błędach świadomie i odpowiedzialnie podejmować decyzje[1]. Przeciwnicy tej metody twierdzą, że to rodzice powinni zaspokajać podstawowe potrzeby dzieci i że powinni mieć oni kontrolę nad tym co i za ile kupują ich pociechy.
Statystyki edytuj
Na podstawie badania przeprowadzonego przez IPSOS w 2010 r.[2] wynika, że 2/3 rodziców dzieci w wieku od 4 do 18 lat daje im regularnie (jako stałe kieszonkowe) bądź nieregularnie (np. w formie prezentu) pieniądze do samodzielnego dysponowania. Z badania wynika, że stałe kieszonkowe daje 79% rodziców, a średnia wartość kieszonkowego to 60 zł / miesiąc[3].
Według ich rodziców, dzieci wydają pieniądze głównie na słodycze (61%), napoje (37%) oraz gazety i czasopisma (27%). Młodzież w wieku 15–18 lat wydaje kieszonkowe głównie na karty do telefonów lub abonament komórkowy, kosmetyki oraz na rozrywkę: bilety do kina, koncerty, kluby[4].
Przypisy edytuj
- ↑ 75% polskich rodziców daje dzieciom kieszonkowe PRNews.pl (Dostęp: 2012-08-20)
- ↑ Badanie przeprowadzono między 8 a 14.01.2010 r. na reprezentatywnej losowo–kwotowej próbie 1010 Polaków w wieku 15 i więcej lat. Statystyczny błąd wynosi ± 3,1% na poziomie ufności 0,95.
- ↑ wartość uśredniona, nastolatki w wieku 15–18 lat otrzymują przeciętnie 82 zł/m-c, młodsze dzieci odpowiednio mniej
- ↑ Dzieci i pieniądze: kieszonkowe nie poddaje się kryzysowi. IPSOS. [dostęp 2015-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
Bibliografia edytuj
- Dzieci i pieniądze: kieszonkowe nie poddaje się kryzysowi. ipsos.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-24)]., opracowanie IPSOS [dostęp: 2015-03-24]