Kilian Ignaz Dientzenhofer

Kilian Ignaz Dientzenhofer, Kilián Ignác Dientzenhofer (ur. 1 września 1689 w Pradze, zm. 18 grudnia 1751 tamże) – najwybitniejszy architekt czeskiego baroku.

Kilian Ignaz Dientzenhofer

Data i miejsce urodzenia	1 września 1689 Praga
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1751 Praga
Narodowość	czeska
Praca
Styl	barok

Kościół św. Mikołaja na Starym Mieście w Pradze

Kościół św. Mikołaja w Pradze (Malá Strana)

Opactwo benedyktynów w Legnickim Polu

kościół św. Marii Magdaleny w Karlovych Varach

Życiorys

Był synem Christopha, bratankiem Johanna i Johanna Leonharda. Uczył się w kolegium jezuitów na Malej Stranie, później studiował filozofię i matematykę na Uniwersytecie Karola i w Wiedniu.

Architektury uczył się u swego ojca. Wzorował się na Guarino Guarinim, Johannie Lucasie von Hildebrandcie i Francesco Borrominim. Był mistrzem w tworzeniu nowatorskich, oryginalnych planów budowli.

Współpracował z Janem Santinim-Aichelem, a w późniejszym okresie ze swoim zięciem, Anselmem Luragem.

Główne dzieła

w Pradze:

• opactwo benedyktynów w Břevnovie (ok. 1717),
• Vila Amerika, obecnie muzeum Antonína Dvořáka (1717-1720),
• kościół św. Jana Nepomucena i klasztor urszulanek na Hradczanach (1720-1728),
• fasada Lorety (1723, nieznany autor planów),
• biblioteka Clementinum (1723),
• dom U Zlatého jelena przy obecnej ulicy Tomášskiej (1725–1726),
• barokowa przebudowa kościoła św. Tomasza na Malej Stranie (1723-1731),
• kościół św. Katarzyny na Nowym Mieście,
• kościół NMP elżbietanek przy ulicy Na Slupi (1725),
• kościół św. Bartłomieja na Starym Mieście (1726-1731),
• kościół św. Jana Nepomucena na Skalce na Nowym Mieście (1730-1739),
• kościół św. Karola Boromeusza na Nowym Mieście (1730-1740, obecnie prawosławna cerkiew św. Cyryla i Metodego),
• pałac Inwalidów na Karlínie (1731-1737),
• pojezuicki klasztor i kościół św. Mikołaja w Pradze na Malej Stranie (1732-1735),
• dokończenie budowy kościoła św. Mikołaja na praskim Starym Mieście (1743-1751, budowę rozpoczął jego ojciec),
• pałac Kinskich w Pradze,
• Pałac Fürstenbergów w Pradze.

poza Pragą:

• południowa część i fasada kolegium jezuickiego w Ołomuńcu (1720-1722),
• pątniczy kościół Narodzenia NMP w Nicovie (1721),
• kościół Wszystkich Świętych w Heřmánkovicach (1722-1726),
• kościół św. Prokopa w Bezděkovie nad Metují (1724-1727),
• kościół św. Anny w Vižňovie (1725-1727),
• kościół św. Barbary w Otovicach (1725-1726),
• kościół św. Wojciecha w Počaplach koło Terezína (do 1726),
• przebudowa w stylu barokowym:
  • klasztoru w Broumovie
  • klasztornego kościoła pw. św. Wojciecha w Broumovie
  • biblioteki klasztoru benedyktynów w Broumovie
  • kościoła pw. św. Wacława w Broumovie (1726-1733),
• kościół św. Markety w Šonovie (1726-1730),
• opactwo benedyktynów w Legnickim Polu (1727-1731),
• kościół św. Marii Magdaleny w Karlovych Varach (1729-1730),
• dokończenie budowy klasztoru w Kladrubach po śmierci architekta Jana Blažeja Santini-Aichela (do 1732),
• kościół św. Franciszka Ksawerego w Opařanach (1732-1735),
• kaplica NMP na Hvězdě (1732–1733),
• kościół św. Klimenta w Odolenie Vodzie (1733-1735),
• kościół Panny Marii Bolesnej w Dobrej Vodzie (1733-1735),
• kościół św. Marii Magdaleny w Božanovie (1733-1738),
• kościół św. Jana Nepomucena w Nepomuku (1734]-1738),
• klasztor urszulanek w Kutnej Horze (1735),
• kościół św. Piotra i Pawła w Březnie (po 1737),
• kościół Narodzenia NMP w Hořicach (1741-1748),
• kościół św. Jakuba Większego w Červeným Kostelcu (1744-1754, przebudowa),
• kościół Wniebowzięcia NMP w Přešticach (po 1745),
• kościół klasztorny i konwent w Dolním Ročovie (1746–1750),
• Pałac Hrdly (1746–1747),
• kościół św. Marcina w Chválenicach (1747-1752),
• kościół św. Jana Chrzciciela w Paštikach u Blatné (1748-1749),
• fasada kościoła św. Piotra w Wiedniu.

Bibliografia

• Wrabec J., Architektoniczny język Dientzenhoferów czeskich na Śląsku, Historia Sztuki XIX, 2004.