Kind of Bluealbum muzyczny Milesa Davisa wydany w 1959 roku. Zapoczątkował epokę jazzu modalnego.

Kind of Blue
Wykonawca albumu studyjnego
Miles Davis
Wydany

17 sierpnia 1959

Nagrywany

2 marca, 22 kwietnia 1959

Gatunek

cool jazz, jazz modalny

Długość

55:16

Wydawnictwo

Columbia Records

Producent

Irving Townsend

Oceny
Album po albumie
Porgy and Bess
(1958)
Kind of Blue
(1959)
Sketches of Spain
(1960)

W 2003 album został sklasyfikowany na 12. miejscu listy 500 albumów wszech czasów dwutygodnika „Rolling Stone”[2]. Na liście 100 najlepszych albumów jazzowych został sklasyfikowany na 1. miejscu.

Powstanie edytuj

Jak to miał w zwyczaju, Davis zwołał wszystkich członków zespołu do studia nagraniowego. Nie mieli oni pojęcia, co będą nagrywać. Sam Davis miał zaledwie kilka akordów i pomysłów na melodię. Muzycy rozstawili instrumenty, Davis dał wszystkim wskazówki dotyczące każdego z utworów i zaczęli nagrywać. Ta praktyka przyjęła się również podczas nagrywania albumu Bitches Brew. Davis uważał, że dawanie wskazówek i robienie niewielkiej próby, albo rezygnowanie z niej kazało muzykom skupić się bardziej na utworach i innych członkach zespołu. I chociaż rezultaty były imponujące, legenda, jakoby cały album został nagrany za jednym podejściem, jest nieprawdziwa. Tylko „Flamenco Sketches” udało się nagrać w całości za pierwszym razem.

Album ten jest jednym z najdoskonalszych przykładów zbiorowej improwizacji utrzymanej jeszcze w ramach tonalności.

  • „So What” jest utworem 16-taktowym rozwijającym się ze wstępu na bas i perkusję w wolnym (ang. free) stylu.
  • „Freddie Freeloader” jest 12-taktowym bluesem, który wywiera wrażenie dzięki swojej prostocie.
  • „Blue in Green” rozpoczyna się jako utwór 4-taktowy jednak wkrótce staje się 10-taktowcem o specyficznej kolistej formie.
  • „Flamenco Sketches” – ewidentne przygotowanie do albumu Sketches of Spain – jest 12-taktowym bluesem jednak utrzymanym w rytmie na 6/8.
  • „All Blues” to 12-taktowy blues w metrum 6/8 z czterotaktową wstawką na akordzie G7 występującą po każdym solo.

Album Kind of Blue nagrany został w momencie, kiedy publika oczekiwała zmian. Big bandy gwałtownie traciły popularność. Wydawało się, że bebop się skończył. Album Davisa został wydany w tym samym roku, kiedy nagrana została rewolucyjna płyta Ornette’a Colemana The Shape of Jazz to Come, która wyniosła jazz poza bebop.

Kind of Blue stał się najlepiej sprzedającym albumem w karierze Milesa Davisa. W 2009 roku z okazji pięćdziesiątej rocznicy powstania płyty pojawiło się jubileuszowe wznowienie: „Kind of Blue: 50th Anniversary Collector’s Edition”.

W 2023 nagrania w Polsce uzyskały status dwukrotnie platynowej płyty[3].

Muzycy edytuj

Lista utworów edytuj

1. "So What" 9:22
2. "Freddie Freeloader" 9:46
3. "Blue in Green" 5:37
4. "All Blues" 11:33
5. "Flamenco Sketches" 9:26
6. "Flamenco Sketches (alternatywna wersja)" (brak na oryginalnym longplayu) 9:32
55:16

Miejsca na listach przebojów edytuj

1977 Jazz Albums No. 37
1987 Top Jazz Albums No. 10
2001 Top Internet Albums No. 14

Przypisy edytuj

  1. Stephen Erlewine: Kind of Blue -Columbia Jazz Masterpieces- Miles Davis - AllMusic. AllMusic. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
  2. Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  3. Oficjalna Lista Wyróżnień – platynowe płyty [online], OLiS [dostęp 2023-03-15].

Linki zewnętrzne edytuj