Klasa robotnicza idzie do raju

Klasa robotnicza idzie do raju
La Classe operaia va in paradiso
Gatunek	dramat obyczajowy
Rok produkcji	1971
Data premiery	17 września 1971
Kraj produkcji	Włochy
Język	włoski
Czas trwania	125 min
Reżyseria	Elio Petri
Scenariusz	Elio Petri; Ugo Pirro
Główne role	Gian Maria Volontè; Mariangela Melato
Muzyka	Ennio Morricone
Zdjęcia	Luigi Kuveiller
Scenografia	Dante Ferretti
Kostiumy	Franco Carretti
Montaż	Ruggero Mastroianni

Klasa robotnicza idzie do raju (wł. La Classe operaia va in paradiso) – włoski film fabularny z 1971 roku w reżyserii Elio Petriego.

Obraz został nagrodzony Złotą Palmą na 25 MFF w Cannes w 1972, ex aequo ze Sprawą Mattei Francesco Rosiego. Specjalne wyróżnienie na tym festiwalu otrzymał również Gian Maria Volontè, odtwórca głównych ról w obydwu zwycięskich filmach.

Opis filmuEdytuj

Lulu Massa jest tokarzem akordowym i jednocześnie przodownikiem pracy w fabryce w Mediolanie. Jego wysoka wydajność nie daje mu jednak niczego poza nieprzychylnym stosunkiem kolegów. W ferworze pracy Lulu traci palec, co związkowcom daje asumpt do organizacji protestu i walki o lepsze warunki pracy. Lulu za podszeptem goszystowskich działaczy studenckich włącza się do historii, najpierw jako agitator, później jako uczestnik rozruchów, dzięki czemu traci pracę i w efekcie załamuje się. Ostatecznie wraca do pracy, gdzie jednak już tylko wegetuje na podrzędnym stanowisku.

Tytuł filmu nawiązuje do sceny proroczego snu, w którym ludzie pracy nie mogą po śmierci wejść do raju, gdyż drogę zagradza im mur.

ObsadaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Klasa robotnicza idzie do raju w bazie IMDb (ang.)