Wikipedia

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006

lista w projekcie Wikimedia

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2006 roku w Turynie.

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006
Medalistki sztafety sprinterskiej kobiet. Od lewej: Aino-Kaisa Saarinen i Virpi Kuitunen (brąz), Anna Olsson i Lina Andersson (złoto), Beckie Scott i Sara Renner (srebro)
Medaliści sztafety sprinterskiej mężczyzn. Od lewej: Iwan Ałypow i Wasilij Roczew (brąz), Thobias Fredriksson i Björn Lind (złoto), Jens Arne Svartedal i Tor Arne Hetland (srebro)
Medaliści w konkurencji solistów w łyżwiarstwie figurowym. Od lewej: Jeffrey Buttle (brąz), Jewgienij Pluszczenko (złoto), Stéphane Lambiel (srebro)
Medaliści łyżwiarskiego biegu na 500 m mężczyzn. Od lewej: Lee Kang-seok (brąz), Joey Cheek (złoto), Dmitrij Dorofiejew (srebro)
Ahn Hyun-soo – południowokoreański łyżwiarz specjalizujący się w short tracku, czterokrotny medalista igrzysk w Turynie
Kati Wilhelm – niemiecka biathlonistka, trzykrotna medalistka igrzysk w Turynie
Apolo Anton Ohno – amerykański łyżwiarz specjalizujący się w short tracku, trzykrotny medalista igrzysk w Turynie
Pietro Piller Cottrer – włoski biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Turynie
Anna Olsson – szwedzka biegaczka narciarska, złota medalista igrzysk w Turynie
Mark Tuitert – holenderski panczenista, brązowy medalista igrzysk w Turynie
Reprezentanci Stanów Zjednoczonych w curlingu podczas turnieju olimpijskiego w Turynie
Reprezentanci Kanady w curlingu podczas turnieju olimpijskiego w Turynie

Podczas igrzysk w Turynie rozegrano 84 konkurencje w piętnastu dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 2002 roku w Salt Lake City, do kalendarza olimpijskiego włączono osiem nowych konkurencji. W snowboardzie zadebiutował snowcross, w biathlonie dołączono biegi masowe, w łyżwiarstwie szybkim – biegi drużynowe, a w biegach narciarskich – sztafety sprinterskie. Wspomniane konkurencje rozegrano wśród kobiet i mężczyzn. Sprinty drużynowe przeprowadzono zamiast biegów techniką dowolną (na dystansie 15 km wśród kobiet i 30 km wśród mężczyzn)[1].

W konkursach olimpijskich zaprezentowało się 2494 sportowców (1539 mężczyzn i 955 kobiet) z 79 narodowych reprezentacji[2]. Dla trzech państw – Albanii, Etiopii i Madagaskaru – występ w Turynie był debiutem kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich[3].

Na podium olimpijskim zawodów w Turynie stanęli reprezentanci 26 państw, spośród których 18 krajów zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Oznaczało to, że 53 reprezentacje, które uczestniczyły w igrzyskach, nie zdobyły ani jednego medalu[2]. Najwięcej medali – 29 – zdobyli reprezentanci Niemiec, jednocześnie osiągnęli największą liczbę medali złotych – jedenaście. Były to trzecie zimowe igrzyska z rzędu, podczas których Niemcy zdobyli najwięcej medali olimpijskich[4][5][2]. Mimo to wynik medalowy reprezentantów Niemiec był ich najsłabszym startem od 1994 roku[6].

Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Słowacji zdobył snowboardzista Radoslav Židek, który zajął drugie miejsce w snowcrossie mężczyzn[7]. Pierwszy medal dla Łotwy zdobył natomiast saneczkarz Mārtiņš Rubenis, który stanął na najniższym stopniu podium olimpijskiego w jedynkach mężczyzn[8].

Najlepsze występy olimpijskie, biorąc pod uwagę zarówno letnie, jak i zimowe starty, osiągnęli reprezentanci Austrii i Estonii. Dla Austriaków był to najlepszy występ olimpijski pod względem liczby złotych i liczby wszystkich medali[9]. Dla Estończyków natomiast były to pierwsze igrzyska olimpijskie, podczas których zdobyli oni trzy złote medale[10].

Reprezentanci Kanady osiągnęli najlepszy zimowy start w igrzyskach olimpijskich pod względem liczby zdobytych medali oraz wyrównali swój rekord siedmiu złotych medali osiągnięty w Salt Lake City. Jednocześnie był to ich najlepszy występ olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984 w Los Angeles[11]. Rekord liczby zdobytych na zimowych igrzyskach złotych medali i sumy medali wszystkich kolorów poprawili również Szwedzi. Szwedzcy reprezentanci osiągnęli najlepszy wynik medalowy od letnich igrzysk w Los Angeles oraz największą liczbę złotych medali olimpijskich od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956 w Melbourne[12]. Także dla olimpijczyków z Korei Południowej start w Turynie był najlepszym zimowym w historii pod względem liczby osiągniętych medali[13]. Największą sumę medali osiągniętych na jednych zimowych igrzyskach poprawili również reprezentanci Chińskiej Republiki Ludowej i Czech (w przypadku Czechów – największa liczba medali od rozpadu Czechosłowacji). Dla Chińczyków były to równocześnie drugie z rzędu zimowe igrzyska, na których dwukrotnie zdobyli oni złoto olimpijskie[14]. Dla Czechów natomiast był to trzeci z rzędu zimowy start zakończony złotym medalem olimpijskim[15]. Po raz drugi w historii, po igrzyskach w 1988 roku, reprezentanci Szwajcarii zdobyli pięć złotych medali w trakcie jednych zimowych igrzysk. Start w Turynie był ich najlepszym występem olimpijskim (w letnich i zimowych edycjach imprezy) właśnie od igrzysk w Calgary[16]. Najwięcej złotych medali ZIO od igrzysk w Lillehammer zdobyli Włosi. Były to trzecie igrzyska olimpijskie, po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo i Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 w Rzymie, których organizatorem były Włochy. Osiągnięty przez nich wynik medalowy w Turynie był lepszy niż w Cortina d’Ampezzo i słabszy niż w Rzymie[17].

Występ reprezentacji Finlandii był ich najsłabszym zimowym występem od igrzysk w Lillehammer. Był to czwarty start olimpijski Finów, po zimowych igrzyskach w Sapporo i Lillehammer oraz po letnich igrzyskach w Atenach, podczas którego nie wywalczyli oni ani jednego złotego medalu[18]. Sportowcy z Norwegii osiągnęli najgorszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od igrzysk w Calgary[19].

Jedynym krajem, który zdobył medal w Salt Lake City, a nie zdobył żadnego w Turynie, była Słowenia[20]. W Turynie medal zdobyła natomiast Ukraina, która opuściła Salt Lake City z zerowym dorobkiem medalowym[21].

62 zawodników i zawodniczek przynajmniej dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Turynie. Spośród nich 43 sportowców zdobyło co najmniej jeden złoty medal. Najwięcej złotych medali – po trzy – zdobyli Ahn Hyun-soo i Jin Sun-yu w short tracku oraz Michael Greis w biathlonie. Ahn Hyun-soo zdobył dodatkowo jeden brązowy medal. Największą liczbę medali wszystkich kolorów – pięć – zdobyła kanadyjska łyżwiarka szybka, Cindy Klassen. W jej dorobku znalazł się jeden złoty medal, dwa srebrne i dwa brązowe[2].

Jeden z wcześniej przyznanych medali olimpijskich został odebrany wskutek pozytywnego wyniku testów dopingowych. Druga zawodniczka biathlonowego biegu indywidualnego na 15 km kobiet – Rosjanka Olga Pylowa – została pozbawiona srebrnego medalu. Tym samym srebro przyznano trzeciej na mecie – Niemce Martinie Glagow, a brąz czwartej zawodniczce – Rosjance Albinie Achatowej[22].

Medale przyznawane sportowcom podczas igrzysk w Turynie zostały zaprojektowane przez zespół graficzny Ottaviani International i TOROC. Szefem projektu był Dario Quatrini[23].

Klasyfikacja państw edytuj

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006 w Turynie, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Niemcy 11 12 6 29
2.   USA 9 9 7 25
3.   Austria 9 7 7 23
4.   Rosja 8 6 8 22
5.   Kanada 7 10 7 24
6.   Szwecja 7 2 5 14
7.   Korea Południowa 6 3 2 11
8.   Szwajcaria 5 4 5 14
9.   Włochy 5 – 6 11
10.   Francja 3 2 4 9
10.   Holandia 3 2 4 9
12.   Estonia 3 – – 3
13.   Norwegia 2 8 9 19
14.   ChRL 2 4 5 11
15.   Czechy 1 2 1 4
16.   Chorwacja 1 2 – 3
17.   Australia 1 – 1 2
18.   Japonia 1 – – 1
19.   Finlandia – 6 3 9
20.   Polska – 1 1 2
21.   Białoruś – 1 – 1
21.   Bułgaria – 1 – 1
21.   Słowacja – 1 – 1
21.   Wielka Brytania – 1 – 1
25.   Ukraina – – 2 2
26.   Łotwa – – 1 1
Razem 84 84 84 252

Klasyfikacje według dyscyplin edytuj

Biathlon edytuj

Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Na igrzyskach w Turynie rozegrano dziesięć konkurencji biathlonowych – po pięć w rywalizacji kobiet i mężczyzn[24]. W kalendarzu olimpijskim po raz pierwszy znalazły się biegi masowe[25].

Najbardziej utytułowanym biathlonistą igrzysk został Michael Greis – trzykrotny mistrz olimpijski. W rywalizacji mężczyzn po trzy medale zdobyli również Sven Fischer (dwa złote i jeden brązowy) oraz Ole Einar Bjørndalen (dwa srebrne i brązowy), a po dwa medale – Vincent Defrasne (złoty i brązowy) i Halvard Hanevold (srebrny i brązowy). W rywalizacji biathlonistek dwa tytuły mistrzyni olimpijskiej zdobyła Swietłana Iszmuratowa. Trzy zawodniczki trzykrotnie stanęły na podium olimpijskim – Kati Wilhelm zdobyła złoto i dwukrotnie srebro, Albina Achatowa – złoto i dwukrotnie brąz oraz Martina Glagow – trzykrotnie srebro. Multimedalistkami igrzysk zostały również Anna Carin Olofsson (złoto i srebro) i Florence Baverel-Robert (złoto i brąz)[24].

Srebrny medal w biegu indywidualnym na 15 km kobiet zdobyła pierwotnie Olga Pylowa, jednak utraciła medal po tym, jak testy dopingowe dały u niej wynik pozytywny. Dzięki temu srebrny medal zdobyła trzecia na mecie – Martina Glagow, a medal brązowy – czwarta na mecie – Albina Achatowa[22].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Niemcy 5 4 2 11
2.   Rosja 2 1 2 5
3.   Francja 2 – 2 4
4.   Szwecja 1 1 – 2
5.   Norwegia – 3 3 6
6.   Polska – 1 – 1
7.   Ukraina – – 1 1
Razem 10 10 10 30

Biegi narciarskie edytuj

Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Tak samo jak w Salt Lake City biegacze i biegaczki zmierzyli się w dwunastu konkurencjach olimpijskich w Turynie[26][27]. Program zawodów uległ jednak zmianie – nie przeprowadzono biegów techniką dowolną na 15 km kobiet i na 30 km mężczyzn, w zamian za nie wprowadzono rywalizację sztafet sprinterskich[1].

Troje zawodników zdobyło po dwa złote medale olimpijskie w biegach narciarskich w Turynie. Wśród kobiet dokonała tego Kristina Šmigun, a wśród mężczyzn – Giorgio Di Centa i Björn Lind. Ponadto troje zawodników zdobyło złoty i srebrny medal – Kateřina Neumannová i Julija Czepałowa w rywalizacji kobiet oraz Jewgienij Diemientjew w rywalizacji mężczyzn. Również trojgu biegaczy udało się wywalczyć złoty i brązowy medal, a dokonali tego Pietro Piller Cottrer, Thobias Fredriksson i Jewgienija Miedwiediewa-Arbuzowa. Więcej niż jeden medal olimpijski zdobyli również Claudia Künzel (dwa srebrne) i Tobias Angerer (srebrny i brązowy)[27].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Szwecja 3 – 2 5
2.   Estonia 3 – – 3
3.   Rosja 2 2 3 7
4.   Włochy 2 – 2 4
5.   Czechy 1 2 – 3
6.   Kanada 1 1 – 2
7.   Niemcy – 3 1 4
7.   Norwegia – 3 1 4
9.   Francja – 1 – 1
10.   Austria – – 1 1
10.   Finlandia – – 1 1
10.   Polska – – 1 1
Razem 12 12 12 36

Bobsleje edytuj

Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Tak samo jak cztery lata wcześniej, w programie igrzysk olimpijskich w Turynie znalazły się trzy konkurencje bobslejowe – dwójki mężczyzn i kobiet oraz czwórki mężczyzn[28][29].

We wszystkich konkurencjach złote medale zdobyli reprezentanci Niemiec. Najlepszy wynik medalowy osiągnęli André Lange i Kevin Kuske, zdobywając dwa tytuły mistrzów olimpijskich. Dwukrotnie na podium stanęli również Szwajcarzy Martin Annen i Beat Hefti – brązowi medaliści w dwójkach i czwórkach[29].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Niemcy 3 – – 3
2.   Kanada – 1 – 1
2.   Rosja – 1 – 1
2.   USA – 1 – 1
5.   Szwajcaria – – 2 2
6.   Włochy – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Curling edytuj

Osobny artykuł: Curling na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W Turynie rozegrano turnieje olimpijskie w curlingu kobiet i mężczyzn, tak samo jak w Salt Lake City[30][31].

W turnieju kobiet złoto olimpijskie zdobyły Szwedki, srebrny medal wywalczyły Szwajcarki, a brązowy – Kanadyjki. W rywalizacji mężczyzn najlepsi okazali się Kanadyjczycy przed Finami i Amerykanami[31].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Kanada 1 – 1 2
2.   Szwecja 1 – – 1
3.   Finlandia – 1 – 1
3.   Szwajcaria – 1 – 1
5.   USA – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie edytuj

Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W Turynie, podobnie jak cztery lata wcześniej, rozegrano dwa turnieje olimpijskie w hokeju na lodzie – kobiet i mężczyzn[32][33].

W turnieju mężczyzn triumfowali reprezentanci Szwecji, drugie miejsce zajęli Finowie, a trzecie – Czesi. W turnieju kobiet najlepsze były Kanadyjki, które w finale pokonały Szwedki. Brązowy medal zdobyły Amerykanki[33].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Szwecja 1 1 – 2
2.   Kanada 1 – – 1
3.   Finlandia – 1 – 1
4.   Czechy – – 1 1
4.   USA – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Kombinacja norweska edytuj

Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Zawody olimpijskie w kombinacji norweskiej, niezmiennie od poprzednich igrzysk, składały się z trzech konkurencji – konkursów indywidualnych na skoczni normalnej i dużej oraz konkursu drużynowego[34][35].

Najbardziej utytułowanym dwuboistą klasycznym w Turynie został Felix Gottwald – mistrz i wicemistrz w rywalizacji indywidualnej oraz mistrz w zawodach drużynowych. Trzy medale, po jednym z każdego koloru, zdobył również Georg Hettich, a dwukrotnie na podium olimpijskim stanął Magnus Moan (srebrny i brązowy medal)[35].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Austria 2 1 – 3
2.   Niemcy 1 1 1 3
3.   Norwegia – 1 1 2
4.   Finlandia – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Łyżwiarstwo figurowe edytuj

Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Rywalizacja łyżwiarzy figurowych składała się z czterech konkurencji, tak samo jak podczas igrzysk w Salt Lake City. Rozegrano zawody solistów i solistek oraz par tanecznych i par sportowych[36]. Żaden z zawodników nie zdobył w Turynie więcej niż jednego medalu olimpijskiego. W trzech konkurencjach zwyciężyli reprezentanci Rosji[37].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Rosja 3 – 1 4
2.   Japonia 1 – – 1
3.   USA – 2 – 2
4.   ChRL – 1 1 2
5.   Szwajcaria – 1 – 1
6.   Kanada – – 1 1
6.   Ukraina – – 1 1
Razem 4 4 4 12

Łyżwiarstwo szybkie edytuj

Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W łyżwiarstwie szybkim podczas igrzysk w Turynie rozegrano dwanaście konkurencji. Do kalendarza igrzysk wprowadzono biegi drużynowe kobiet i mężczyzn[38][39].

Najwięcej medali zdobyła Cindy Klassen, która pięciokrotnie stanęła na podium olimpijskim, osiągając jeden złoty, dwa srebrne i dwa brązowe medale. W rywalizacji kobiet po dwa medale zdobyły jeszcze: Claudia Pechstein i Clara Hughes (obie złoty i srebrny medal), Ireen Wüst i Anni Friesinger (obie złoty i brązowy medal) oraz Kristina Groves (dwa srebrne medale). Wśród mężczyzn najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Enrico Fabris z dorobkiem dwóch złotych i jednego brązowego medalu. Trzy medale, po jednym z każdego koloru, zdobył również Chad Hedrick. Ponadto pięciu panczenistów zdobyło po dwa medale: Joey Cheek i Shani Davis (obaj złoty i srebrny medal), Sven Kramer (srebrny i brązowy medal) oraz Carl Verheijen i Erben Wennemars (dwa brązowe medale)[39].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   USA 3 3 1 7
2.   Holandia 3 2 4 9
3.   Kanada 2 4 2 8
4.   Włochy 2 – 1 3
5.   Niemcy 1 1 1 3
5.   Rosja 1 1 1 3
7.   ChRL – 1 1 2
8.   Korea Południowa – – 1 1
Razem 12 12 12 36

Narciarstwo alpejskie edytuj

Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 rozegrano dziesięć konkurencji alpejskich – po pięć w rywalizacji kobiet i mężczyzn. Konkurencje nie zmieniły się od poprzednich igrzysk olimpijskich[40][41].

Najwięcej medali olimpijskich w narciarstwie alpejskim zdobyła Anja Pärson – jeden złoty i dwa brązowe. Po dwa złote medale olimpijskie zdobyli reprezentanci Austrii – Benjamin Raich wśród mężczyzn i Michaela Dorfmeister wśród kobiet. Ponadto jeszcze czworo alpejczyków dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Turynie – Janica Kostelić zdobyła złoto i srebro, Hermann Maier i Marlies Schild zdobyli po jednym srebrnym i jednym brązowym medalu, a Rainer Schönfelder dwukrotnie uplasował się na najniższym stopniu podium[41].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Austria 4 5 5 14
2.   USA 2 – – 2
3.   Chorwacja 1 2 – 3
4.   Francja 1 1 – 2
5.   Szwecja 1 – 3 4
6.   Norwegia 1 – – 1
7.   Szwajcaria – 1 2 3
8.   Finlandia – 1 – 1
Razem 10 10 10 30

Narciarstwo dowolne edytuj

Osobny artykuł: Narciarstwo dowolne na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W narciarstwie dowolnym podczas igrzysk w Turynie rozegrano cztery konkurencje – skoki akrobatyczne i jazdę po muldach kobiet i mężczyzn. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do igrzysk w Salt Lake City[42]. Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu. Medalistami zostali reprezentanci dziesięciu państw, spośród których tylko Chińczycy i Australijczycy zdobyli dwa medale[43].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   ChRL 1 1 – 2
2.   Australia 1 – 1 2
3.   Kanada 1 – – 1
3.   Szwajcaria 1 – – 1
5.   Białoruś – 1 – 1
5.   Finlandia – 1 – 1
5.   Norwegia – 1 – 1
8.   Francja – – 1 1
8.   Rosja – – 1 1
8.   USA – – 1 1
Razem 4 4 4 12

Saneczkarstwo edytuj

Osobny artykuł: Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

W programie igrzysk w Turynie, tak jak w Salt Lake City, znalazły się trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki mężczyzn, jedynki kobiet i dwójki mężczyzn[44]. Żaden z saneczkarzy nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego. Medalistami zostali reprezentanci sześciu krajów, spośród których tylko Niemcy i Włosi zdobyli więcej niż jeden medal[45].

Brązowy medalista w jedynkach mężczyzn – Mārtiņš Rubenis zdobył pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Łotwy[8]. W jedynkach kobiet wszystkie miejsca na podium zajęły reprezentantki Niemiec – Sylke Otto zdobyła złoto, Silke Kraushaar – srebro, a Tatjana Hüfner – brąz[46].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Niemcy 1 2 1 4
2.   Włochy 1 – 1 2
3.   Austria 1 – – 1
4.   Rosja – 1 – 1
5.   Łotwa – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Short track edytuj

Osobny artykuł: Short track na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Rywalizacja specjalistów short tracku składała się z ośmiu konkurencji, takich samych jak podczas igrzysk w Salt Lake City[47][48].

Zawody zdominowali reprezentanci Korei Południowej, którzy wygrali sześć z ośmiu konkurencji. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Ahn Hyun-soo z dorobkiem trzech złotych i jednego brązowego medalu. Trzy złote medale wywalczyła również Jin Sun-yu. Ponadto trzy medale zdobyło jeszcze troje zawodników – Lee Ho-suk (złoty i dwa srebrne), Wang Meng (złoty, srebrny i brązowy) oraz Apolo Anton Ohno (złoty i dwa brązowe). Dwukrotnie na podium olimpijskim znaleźli się również Choi Eun-kyung (złoty i srebrny medal), François-Louis Tremblay (dwa srebrne medale) oraz Anouk Leblanc-Boucher (srebrny i brązowy medal)[48].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Korea Południowa 6 3 1 10
2.   ChRL 1 1 3 5
3.   USA 1 – 2 3
4.   Kanada – 3 1 4
5.   Bułgaria – 1 – 1
6.   Włochy – – 1 1
Razem 8 8 8 24

Skeleton edytuj

Osobny artykuł: Skeleton na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Tak jak na poprzednich igrzyskach rozegrano dwie konkurencje skeletonowe – ślizg kobiet i ślizg mężczyzn[49]. Medale zdobyli reprezentanci trzech państw – Kanady, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii[50].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Kanada 1 1 1 3
2.   Szwajcaria 1 – 1 2
3.   Wielka Brytania – 1 – 1
Razem 2 2 2 6

Skoki narciarskie edytuj

Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Tak samo jak na poprzednich igrzyskach zawody w skokach narciarskich składały się z trzech konkurencji – dwóch indywidualnych i jednej drużynowej[51]. We wszystkich konkurencjach rywalizowali wyłącznie mężczyźni[52].

Medalistami zostali reprezentanci trzech państw – Austrii, Norwegii i Finlandii. Zwycięzca pierwszego konkursu indywidualnego – Lars Bystøl został pierwszym od 1994 roku Norwegiem, który zdobył złoty medal olimpijski w indywidualnym konkursie skoków narciarskich[53]. W Turynie Bystøl wywalczył jeszcze dwa brązowe medale i jako jedyny zakończył igrzyska z dorobkiem trzech medali. Dwa tytuły mistrza olimpijskiego zdobył Thomas Morgenstern. W konkursie na dużej skoczni pokonał Andreasa Koflera różnicą 0,1 punktu[54]. Kofler zakończył igrzyska ze złotym i srebrnym medalem na koncie. Ponadto po dwa medale zdobyli Matti Hautamäki (dwa srebrne) i Roar Ljøkelsøy (dwa brązowe)[52].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Austria 2 1 – 3
2.   Norwegia 1 – 3 4
3.   Finlandia – 2 – 2
Razem 3 3 3 9

Snowboarding edytuj

Osobny artykuł: Snowboarding na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006.

Podczas igrzysk w Turynie rozegrano sześć konkurencji snowboardowych. Do kalendarza igrzysk, w którym w 2002 roku znajdowały się halfpipe i slalom gigant równoległy kobiet i mężczyzn, dołączono snowcross[55][56].

Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu. Po trzy złote medale zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych i Szwajcarii. Na podium olimpijskim stanęli zawodnicy z dziewięciu państw[56]. W nowej konkurencji – snowcrossie mężczyzn – pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Słowacji zdobył Radoslav Židek, który zajął w konkursie drugie miejsce[7].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   USA 3 3 1 7
2.   Szwajcaria 3 1 – 4
3.   Niemcy – 1 – 1
3.   Słowacja – 1 – 1
5.   Austria – – 1 1
5.   Finlandia – – 1 1
5.   Francja – – 1 1
5.   Kanada – – 1 1
5.   Norwegia – – 1 1
Razem 6 6 6 18

Multimedaliści edytuj

Osobny artykuł: Lista medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006.

43 sportowców zdobyło w Turynie więcej niż jeden medal, w tym przynajmniej jeden złoty. Najwięcej – ośmioro – multimedalistów startowało w barwach Niemiec. Po dziewięcioro multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich i łyżwiarstwie szybkim, ośmioro w biathlonie, sześcioro w short tracku, czworo w narciarstwie alpejskim, a trzech w skokach narciarskich. Po dwóch multimedalistów odnotowano w bobslejach i kombinacji norweskiej.

Najwięcej medali – pięć – zdobyła kanadyjska panczenistka, Cindy Klassen. Raz została ona mistrzynią olimpijską, dodatkowo zdobyła po dwa srebrne i brązowe medale. Po trzy tytuły mistrzowskie zdobyli Ahn Hyun-soo i Jin Sun-yu w short tracku oraz Michael Greis w biathlonie. Ahn Hyun-soo zdobył dodatkowo jeden medal brązowy.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Ahn Hyun-soo   Korea Południowa short track 3 – 1 4
2. Greis, MichaelMichael Greis   Niemcy biathlon 3 – – 3
2. Jin Sun-yu   Korea Południowa short track 3 – – 3
4. Gottwald, FelixFelix Gottwald   Austria kombinacja norweska 2 1 – 3
5. Fabris, EnricoEnrico Fabris   Włochy łyżwiarstwo szybkie 2 – 1 3
5. Fischer, SvenSven Fischer   Niemcy biathlon 2 – 1 3
7. Di Centa, GiorgioGiorgio Di Centa   Włochy biegi narciarskie 2 – – 2
7. Dorfmeister, MichaelaMichaela Dorfmeister   Austria narciarstwo alpejskie 2 – – 2
7. Iszmuratowa, SwietłanaSwietłana Iszmuratowa   Rosja biathlon 2 – – 2
7. Kuske, KevinKevin Kuske   Niemcy bobsleje 2 – – 2
7. Lange, AndréAndré Lange   Niemcy bobsleje 2 – – 2
7. Lind, BjörnBjörn Lind   Szwecja biegi narciarskie 2 – – 2
7. Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern   Austria skoki narciarskie 2 – – 2
7. Raich, BenjaminBenjamin Raich   Austria narciarstwo alpejskie 2 – – 2
7. Šmigun, KristinaKristina Šmigun   Estonia biegi narciarskie 2 – – 2
16. Klassen, CindyCindy Klassen   Kanada łyżwiarstwo szybkie 1 2 2 5
17. Lee Ho-suk   Korea Południowa short track 1 2 – 3
17. Wilhelm, KatiKati Wilhelm   Niemcy biathlon 1 2 – 3
19. Hedrick, ChadChad Hedrick   USA łyżwiarstwo szybkie 1 1 1 3
19. Hettich, GeorgGeorg Hettich   Niemcy kombinacja norweska 1 1 1 3
19. Wang Meng   ChRL short track 1 1 1 3
22. Cheek, JoeyJoey Cheek   USA łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
22. Choi Eun-kyung   Korea Południowa short track 1 1 – 2
22. Czepałowa, JulijaJulija Czepałowa   Rosja biegi narciarskie 1 1 – 2
22. Davis, ShaniShani Davis   USA łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
22. Diemientjew, JewgienijJewgienij Diemientjew   Rosja biegi narciarskie 1 1 – 2
22. Hughes, ClaraClara Hughes   Kanada łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
22. Kofler, AndreasAndreas Kofler   Austria skoki narciarskie 1 1 – 2
22. Kostelić, JanicaJanica Kostelić   Chorwacja narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
22. Neumannová, KateřinaKateřina Neumannová   Czechy biegi narciarskie 1 1 – 2
22. Olofsson, Anna CarinAnna Carin Olofsson   Szwecja biathlon 1 1 – 2
22. Pechstein, ClaudiaClaudia Pechstein   Niemcy łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
33. Achatowa, AlbinaAlbina Achatowa   Rosja biathlon 1 – 2 3
33. Bystøl, LarsLars Bystøl   Norwegia skoki narciarskie 1 – 2 3
33. Ohno, Apolo AntonApolo Anton Ohno   USA short track 1 – 2 3
33. Pärson, AnjaAnja Pärson   Szwecja narciarstwo alpejskie 1 – 2 3
37. Baverel-Robert, FlorenceFlorence Baverel-Robert   Francja biathlon 1 – 1 2
37. Defrasne, VincentVincent Defrasne   Francja biathlon 1 – 1 2
37. Fredriksson, ThobiasThobias Fredriksson   Szwecja biegi narciarskie 1 – 1 2
37. Friesinger, AnniAnni Friesinger   Niemcy łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2
37. Miedwiediewa-Arbuzowa, JewgienijaJewgienija Miedwiediewa-Arbuzowa   Rosja biegi narciarskie 1 – 1 2
37. Piller Cottrer, PietroPietro Piller Cottrer   Włochy biegi narciarskie 1 – 1 2
37. Wüst, IreenIreen Wüst   Holandia łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Factsheet Olympic Winter Programme. olympic.org, 7 lutego 2007. s. 1-2. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-18)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-25)]. (ang.).
  3. ↑ Olympic Countries. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  4. ↑ 1998 Nagano Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  5. ↑ 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-07)]. (ang.).
  6. ↑ Germany. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-08)]. (ang.).
  7. ↑ a b Turín 2006: Prvá zimná medaila, slovenskí hokejisti dostali ´oscara´. 24hod.sk, 2 lutego 2014. [dostęp 2016-08-16]. (słow.).
  8. ↑ a b Latvia in the Winter Olympic Games. latvianhistory.com, 25 stycznia 2014. [dostęp 2016-08-16]. (ang.).
  9. ↑ Austria. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  10. ↑ Estonia. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  11. ↑ Canada. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  12. ↑ Sweden. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  13. ↑ South Korea. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  14. ↑ China. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  15. ↑ Czech Republic. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-23)]. (ang.).
  16. ↑ Switzerland. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)]. (ang.).
  17. ↑ Italy. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (ang.).
  18. ↑ Finland. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-17)]. (ang.).
  19. ↑ Norway. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. (ang.).
  20. ↑ Slovenia. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-22)]. (ang.).
  21. ↑ Ukraine. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  22. ↑ a b Russian athlete stripped of medal. news.bbc.co.uk, 16 lutego 2006. [dostęp 2016-08-17]. (ang.).
  23. ↑ Turin 2006 Winter Olympics: Medals. olympic.org. [dostęp 2016-08-19]. (ang.).
  24. ↑ a b Biathlon at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-19)]. (ang.).
  25. ↑ Martin Thorstensson: Torino recap: Men's biathlon. nbcolympics.com, 8 lutego 2006. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  26. ↑ Cross Country Skiing at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-03)]. (ang.).
  27. ↑ a b Cross Country Skiing at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-20)]. (ang.).
  28. ↑ Bobsleigh at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-07)]. (ang.).
  29. ↑ a b Bobsleigh at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  30. ↑ Curling at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-01)]. (ang.).
  31. ↑ a b Curling at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. (ang.).
  32. ↑ Ice Hockey at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-07)]. (ang.).
  33. ↑ a b Ice Hockey at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)]. (ang.).
  34. ↑ Nordic Combined at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  35. ↑ a b Nordic Combined at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  36. ↑ Figure Skating at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-30)]. (ang.).
  37. ↑ Figure Skating at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-14)]. (ang.).
  38. ↑ Speed Skating at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. (ang.).
  39. ↑ a b Speed Skating at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-03)]. (ang.).
  40. ↑ Alpine Skiing at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-25)]. (ang.).
  41. ↑ a b Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)]. (ang.).
  42. ↑ Freestyle Skiing at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)]. (ang.).
  43. ↑ Freestyle Skiing at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)]. (ang.).
  44. ↑ Luge at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-24)]. (ang.).
  45. ↑ Luge at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. (ang.).
  46. ↑ Luge at the 2006 Torino Winter Games: Women’s Singles. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  47. ↑ Short Track Speed Skating at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. (ang.).
  48. ↑ a b Short Track Speed Skating at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-01)]. (ang.).
  49. ↑ Skeleton at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).
  50. ↑ Skeleton at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-21)]. (ang.).
  51. ↑ Ski Jumping at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-25)]. (ang.).
  52. ↑ a b Ski Jumping at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)]. (ang.).
  53. ↑ Bożena Zajiczek: Wypowiedzi po pierwszym konkursie. skokinarciarskie.pl, 13 lutego 2006. [dostęp 2016-08-16].
  54. ↑ Paweł Stawowczyk: IO: Morgenstern mistrzem olimpijskim!!!. skokinarciarskie.pl, 18 lutego 2006. [dostęp 2016-08-16].
  55. ↑ Snowboarding at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-04)]. (ang.).
  56. ↑ a b Snowboarding at the 2006 Torino Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-28)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_2006&oldid=69429066”