Klasztor kapucynów w Altötting

Klasztor Kapucynów w Altötting (także: Bruder-Konrad-Kirche) – zabytkowy zespół klasztorny kapucynów, zlokalizowany w bawarskim sanktuarium maryjnym Altötting, przy Bruder-Konrad-Platz 5. Należy do diecezji w Pasawie.

Klasztor Kapucynów w Altötting
Kapuzinerkloster Altötting
Ilustracja
Klasztor z zewnątrz
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Altötting

Kościół

rzymskokatolicki

Właściciel

1. franciszkanie do 1802;
2. kapucyni od 1802

Obiekty sakralne
Kościół

św. Konrada z Parzham (do 1953 r. św. Anny)

Fundator

Wilhelm Franz von Wartenberg

Data budowy

1654 (rok fundacji)

Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Klasztor Kapucynów w Altötting”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Klasztor Kapucynów w Altötting”
Ziemia48°13′38″N 12°40′27″E/48,227222 12,674167

Klasztor odwiedził podczas swej 1. podróży apostolskiej do Niemiec 18 listopada 1980 papież Jan Paweł II. W klasztorze miało miejsce spotkanie z profesorami teologii[1].

O obiekcie edytuj

Założenie ufundowane w 1654 przez Wilhelma Franza von Wartenberga. Zsekularyzowany w 1802 zakon franciszkanów (pierwotnych użytkowników obiektu) został zastąpiony przez kapucynów. W klasztorze, przez 41 lat przebywał św. Konrad z Parzham, który pełnił tu rolę furtiana. Dziś, de facto, kościół i klasztor pełnią rolę sanktuarium tego świętego.

Najważniejsze pomieszczenia klasztoru edytuj

  • pokój informacyjny – wystawa zbliżająca postać św. Konrada,
  • Stara Furta – miejsce długoletniej pracy świętego (w latach 1852–1894),
  • pokoje spotkań: Brat furtian, Człowiek modlitwy – wystawa,
  • cela w której zmarł św. Konrad,
  • lucenar – specjalna metalowa szafa na wolnym powietrzu służąca zapalaniu świec,
  • cela zakonna Alexiusa, w której św. Konrad mieszkał i gdzie kazał wybić otwór w ścianie z widokiem na kościelne tabernakulum,
  • Skarbiec Brata Konrada z woskową figurą świętego, która w latach 1930–1967 mieściła relikwie i leżała pod ołtarzem kościelnym, a później została zastąpiona figurą ze srebra; w Skarbcu umieszczono także oryginalny płaszcz świętego.
  • Oaza – pokój wyciszenia i osobistej kontemplacji,
  • wirydarz.

Kościół edytuj

Kościół do 1953 nosił wezwanie św. Anny, by zmienić je na św. Konrada (klasztor przyjął to samo wezwanie w 1961). Przeprojektowany w latach 1956–1957. Pod ołtarzem srebrny grobowiec świętego. W ołtarzu dużych rozmiarów powojenny krucyfiks. W podziemiach krypta z miejscem pochówku św. Konrada w latach 1894–1912, a także miejsce spoczynku innych braci. Przy kościele źródełko.

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Gabriel Turowski (oprac.): Jan Paweł II dzień po dniu: ilustrowane kalendarium Wielkiego Pontyfikatu 1978-2005. T. 1. Kraków: Biały Kruk, 2005, s. 100. ISBN 83-88918-67-2. (pol.).

Bibliografia edytuj