Klesów (ukr. Клесів) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie sarneńskim obwodu rówieńskiego.

Klesów
Клесів
Ilustracja
Biblioteka w Klesowie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

sarneński

Wysokość

157 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


4654[1]

Nr kierunkowy

+380 3655

Kod pocztowy

34550

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klesów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Klesów”
Ziemia51°19′03″N 26°53′41″E/51,317500 26,894722
Strona internetowa

Znajduje tu się stacja kolejowa Klesów, położona na linii KijówKorosteńSarnyKowel.

Historia edytuj

Do września 1939 miasto należało do Polski. Za II RP miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Klesów. Ukraińcy stanowili większość ludności[2].

Podczas II wojny światowej mieszkańców Klesowa narodowości żydowskiej spotkała zagłada. 26 sierpnia 1942 ukraińska policja i niemiecka żandarmeria spędziły Żydów na plac, gdzie trzymano ich cały dzień. Wieczorem załadowano ich do pociągu, w którym już byli Żydzi z Rokitna i zawieziono do Sarn. Tam cały transport (580 osób) rozstrzelano. Na miejscu zabito kilka chorych osób oraz około piętnastu, które usiłowały ukrywać się[3].

W 1943 roku podczas rzezi wołyńskiej Klesów był miejscem schronienia polskich uchodźców. W osadzie istniała drużyna polskiej samoobrony pod dowództwem Józefa Krakowiaka, ponadto był posterunek niemiecki. Na przełomie listopada i grudnia 1943 roku część Polaków z Klesowa ewakuowali na Zasłucze partyzanci z oddziału AK Władysława Kochańskiego. Po wycofaniu się Niemców 31 grudnia 1943 osadę zajął oddział AK Czesława Wróblewskiego i nazajutrz odparł atak UPA. W wyniku różnych napadów nacjonalistów ukraińskich zginęło 21 polskich mieszkańców Klesowa[2].

W 1989 liczyło 5107 mieszkańców[4]. W 2013 liczyło 4639 mieszkańców[5].

W miejscowości znajduje się kościół katolicki pw. św. Antoniego, którego proboszczem w latach 1941–1944 był ks. Antoni Chomicki.

Przypisy edytuj

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.62
  2. a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 775-776, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  3. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.422
  4. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  5. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Linki zewnętrzne edytuj