Kość podniebienna

Kość podniebienna (łac. os palatinum; ang. palatine bone) – parzysta kość czaszki, składająca się z blaszki poziomej i pionowej oraz trzech wyrostków: piramidowego, oczodołowego oraz klinowego. Blaszka pozioma tworzy tylny odcinek podniebienia kostnego. Brzeg przedni łączy się wyrostkiem podniebiennym szczęki, tylny – stanowi przyczep dla rozcięgna podniebienia miękkiego. Przyśrodkowo, w miejscu połączenia prawej kości podniebiennej z lewą powstaje grzebień nosowy. Blaszka pionowa jest wklinowana pomiędzy trzon szczęki i wyrostek skrzydłowaty kości klinowej i wchodzi w skład ściany bocznej jamy nosowej. Na powierzchni nosowej blaszki pionowej ciągnie się pionowo grzebień małżowiny, stanowiący przyczep dla małżowiny nosowej dolnej.

Prawa kość podniebienna zaznaczona na kolor czerwony widoczna od strony przyśrodkowej.

Bibliografia edytuj

  • Gworys Bohdan i wsp., "Kompendium z anatomii prawidłowej człowieka" wyd. MedPharm Polska, Wrocław
  • Johannes Sobotta, "Anatomia i fizjologia człowieka " wyd. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Kazimierz Kucharczyk, Mieczysław Nowak Warszawa