Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim

kościół katolicki w Grodzisku Wielkopolskim

Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim – zabytkowy kościół w Grodzisku Wielkopolskim

Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim
1517/A z dnia 11.04.1974 r.[1]
kościół zabytkowy
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Grodzisk Wielkopolski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jadwigi w Grodzisku Wielkopolskim

Wezwanie

Świętego Ducha

Położenie na mapie Grodziska Wielkopolskiego
Mapa konturowa Grodziska Wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim”
Położenie na mapie powiatu grodziskiego
Mapa konturowa powiatu grodziskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim”
Położenie na mapie gminy Grodzisk Wielkopolski
Mapa konturowa gminy Grodzisk Wielkopolski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętego Ducha w Grodzisku Wielkopolskim”
Ziemia52°13′14,1378″N 16°21′49,7694″E/52,220594 16,363825

Powstał w 1663 staraniem ks. Jana Wolsztyńskiego. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, zwrócony prezbiterium na zachód. Zbudowany na planie prostokąta, salowy, od wschodu niewielka wieża konstrukcji słupowej z kruchtą w przyziemiu. Od północy zakrystia z muru pruskiego. Wnętrze kryte stropem. Gzyms koronujący profilowany z ząbkowaniem, ściany wzmocnione lisicami i zastrzałami. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Dach trzyspadowy, wieża z zadaszeniem, zwieńczona dachem namiotowym, krytym blachą.

Polichromia wnętrza z 2 poł. XVIII w.; na stropie pośrodku Koronacja Matki Boskiej przez Boga Ojca i Chrystusa, dookoła główki anielskie i obłoki; pod gzymsem koronującym girlandy zaczepione na wstęgach i pęki owoców; na ścianie ołtarzowej rozpięta udrapowana kotara, jako tło ołtarza; na ścianach bocznych iluzjonistycznie namalowane ołtarze.

Ołtarz główny złożony z mesy, nad którą w akantowej ramie obraz św. Walentego z księdzem (zapewne fundatorem ks. Janem Wolsztyńskim) z ok. 1663 roku. Dwa ołtarze boczne o namalowanej iluzjonistycznie architekturze z kolumienkami i zwieńczeniem; w prawym obraz Zesłanie Ducha św. i Anny Samotrzeć z XVIII w., w lewym obrazy Matki Boskiej Pocieszenia z 2 poł. XVIII w., i św. męczennika z XVIII w.

Ambona z 1 poł. XVIII w., ławki z XVIII w. Obraz Koronacji Matki Boskiej z 1654 roku, sygnowany podwójnym krzyżem z kotwicą. Krucyfiksy: z XVIII w. i 1 poł. XIX w. Figura Chrystusa Frasobliwego barokowo-ludowa.

Dzisiejszy kościół stoi na miejscu wcześniejszej świątyni z 1426 roku, której fundatorem i pierwszym proboszczem był ks. Paweł Drzeński z Grodziska. Wraz z kościołem założony został także szpital z fundacji Pawła Drzeńskiego. Kościół z probostwem i szpitalem erygował 6 października 1426 administrator diecezji Mikołaj Kicki.

Obok świątyni stoi pomnik poświęcony poległym i pomordowanym w 1848 r. grodziskim kosynierom.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • "Grodzisk Wielkopolski - Zarys Dziejów" - Bogusław Polak, Grodzisk Wlkp. 1990, str. 27

Linki zewnętrzne

edytuj